Με αμείωτη ένταση συνεχίζεται η συζήτηση για την καταδίκη της Athens Review of Books από το Εφετείο Αθηνών, έπειτα από μήνυση που κατέθεσε ο Νίκος Κοτζιάς, για τη δημοσίευση επιστολής στην οποία -σύμφωνα με τον υπουργό Εξωτερικών- περιέχονται «συκοφαντικοί ισχυρισμοί που υπερβαίνουν κάθε ανεκτό όριο ψεύδους». Ο εκδότης Mανώλης Βασιλάκης γράφει στο protagon.gr για την υπόθεση.

Θα μπορούσα να γράψω ένα σατιρικό κείμενο για την υπόθεση της δίωξης της Athens Review of Books από τον Ν. Κοτζιά, με αποκορύφωμα την πρόσφατη Απόφαση του Εφετείου Αθηνών συμπληρωμένη από τα απερίγραπτα δικογραφήματα του νυν υπουργού Εξωτερικών, αλλά θα αποφύγω την εύκολη λύση της «φωτογράφησης» της πραγματικότητας. Εξάλλου, είναι πιο φρόνιμο να περιμένω την τροποποίηση του ισχύοντος νόμου περί Τύπου.

Η Athens Review of Books υπέστη μια τιμητική καταδίκη με παραδοχές που αποσβολώνουν, όπως ότι ο Ν. Κοτζιάς «απεδείχθη» μεν πως υπήρξε «ιδρυτικό στέλεχος του ΚΚΕ» (το οποίο ιδρύθηκε το 1924), αλλά ούτε συνιδρυτής του ΚΚΕ ούτε και από όσα προπαγανδιστικά πονήματά του προσκομίσαμε «δεν προκύπτει ο θαυμασμός του για τα [κομμουνιστικά] απολυταρχικά καθεστώτα». Κι ας δήλωσε ο ίδιος στο Spiegel ότι «Έγραψα κατ’ εντολή του κόμματός μου πράγματα, π.χ. για την Πολωνία, τα οποία ήταν ανοησίες». Για τη δίκη αυτή μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα εδώ. Είναι βέβαιο ότι αυτή η υπόθεση θα μείνει στην ιστορία της Ελληνικής Δικαιοσύνης.

Oλα αυτά συνέβησαν διότι σε μια επιστολή που δημοσιεύσαμε το 2010 ο επιστολογράφος χαρακτήριζε τον Ν. Κοτζιά σαν «τον πιο ακραίο και φανατικό, σκληρό και αμείλικτο κνίτη της γενιάς μας/του, έναν πραγματικό γκαουλάιτερ του σταλινισμού». Κάνοντας λοιπόν χρήση του «τυποκτόνου νόμου», με συνηγόρους τούς Φαήλο Κρανιδιώτη και Γιάννη Μαντζουράνη, ο κατά δήλωσή του Καθηγητής του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης μάς ταλαιπωρεί από τότε, και θα μας ταλαιπωρεί άλλη μια πενταετία ώσπου να τελεσιδικήσει η υπόθεση στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ).

Θα αφήσω λοιπόν τη σάτιρα στους αρμόδιους Μ. Βουλαρίνο – Π. Νικολάου και θα δώσω μερικές πραγματικές εικόνες από τη δίκη – παρακαλώ οι αναγνώστες να σχολιάζουν από μέσα τους ώσπου να αλλάξει ο νόμος:

«…προέρχομαι από μεγαλοαστική οικογένεια με μεγάλη οικονομική επιφάνεια. Ειδικώτερον επισημαίνεται ότι η οικογένειά μου είναι κομμάτι της οικογένειας του Παλαιών Πατρών Γερμανού,…».

«… εξελέγην αναπληρωτής Καθηγητής στο εν λόγω Πανεπιστήμιο [Μαρβούργου], … Συν τοις άλλοις, το θέρος του 2001, λόγω της θέσης Καθηγητού που κατείχα στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης στο Ηνωμένο Βασίλειο και πριν από την ανάληψη καθηκόντων στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ στις ΗΠΑ…».

Ανακοινώσαμε ότι δεν πρόκειται να πληρώσουμε ούτε δεκάρα για την «τιμή του σταλινισμού», προσκαλώντας τον Υπουργό να εκτελέσει την απόφαση και να κλείσει την Athens Review of Books (Η «τιμή του υπουργού» αποτιμήθηκε σε 10.000 ευρώ, συν τους τόκους από το 2010 και τα δικαστικά έξοδα).

Κατά έναν δραματικό, αλλά και συμβολικό τρόπο, αυτή η απόφαση του Εφετείου σφραγίζει το άδοξο τέλος του άθλιου ισχύοντος νόμου, αφού όλα δείχνουν πως τερματίζεται η λογοκριτική ιστορία του διότι οσονούπω τροποποιείται ώστε να πάψει να είναι εργαλείο φίμωσης και εκβιασμού. Η «βιομηχανία» των αστικών αγωγών για αδικήματα Τύπου ξεκίνησε εναντίον μου το 1999 (δικαιώθηκα δύο φορές στο ΕΔΔΑ) και φαίνεται ότι θα τερματιστεί με την καταδίκη της Athens Review την οποία διευθύνω. Ετσι θα μου δοθεί η «ευκαιρία» να κατακτήσω ένα παγκόσμιο ρεκόρ: να έχει καταδικαστεί εξαιτίας των εις βάρος μου διώξεων και της φίμωσής μου η Χώρα της Ανελευθερίας του Λόγου τρεις (3) φορές.

Η προβλεπόμενη τροποποίηση του ισχύοντος νόμου, που έχει αναρτηθεί για διαβούλευση στη «Διαύγεια», αποτελεί ένα σημαντικό γεγονός για την ελευθερία του λόγου στη χώρα μας. Εκτός από όσα περιλαμβάνει η τροποποίηση, τα οποία είχα προτείνει σε πρόσφατο άρθρο στην ΕφΣυν (βλ. σημεία 1 και 6), νομίζω ότι θα έπρεπε να ληφθούν υπόψη και ορισμένες από τις άλλες προτάσεις που διατύπωσα, ιδιαίτερα η εναρμόνιση με τη νομολογία του ΕΔΔΑ. Ας συμβάλουμε όσοι έχουμε ιδέες, προτάσεις και θέλουμε να γράφουμε ελεύθερα κι ας στηρίξουμε την προτεινόμενη τροποποίηση, ακόμη κι αν δεν υπάρξουν άλλες βελτιώσεις. Δεν αρκεί να επαναλαμβάνουμε υποκριτικά και παπαγαλιστί την κοινότοπη φράση που αποδίδεται στον Βολταίρο. Το γράφω κυρίως για την ΕΣΗΕΑ, που συνήθως καθεύδει, εκδίδοντας πανομοιότυπες ανακοινώσεις: «Κάτω ο τυποκτοοόνος νόμος»!

«Ουχ ήττον περιττόν και γελοίον είναι το να κάθηταί τις ν’ αποδεικνύη εις ανθρώπους ηξεύροντας γράμματα, ότι η αθυροστομία είναι επίσης αναγκαία εις τους σατυρικούς όσον η υποκρισία εις τους ιερείς», έγραφε ο Εμμανουήλ Ροΐδης το 1866. Με τον νέο νόμο δεν θα χρειάζεται κανείς να αποδείξει στους ιερείς της δικαιοσύνης ότι το «μπουλντόγκ του σταλινισμού» δεν είναι συκοφαντία, κι ότι αυτό το «μπουλντόγκ», καταρχήν δεν είναι τετράποδο, με ουρά, περιλαίμιο, που γαβγίζει και δαγκώνει.

* Ο Μανώλης Βασιλάκης είναι διευθυντής της Athens Review of Books

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News