Ο μύθος λέει πως η Νιόβη από τη Φρυγία είχε 14 πανέμορφα παιδιά, 7 αγόρια και 7 κορίτσια. Κάποτε η Νιόβη υπερηφανεύθηκε για την ευγονία και την ομορφιά των παιδιών της, λέγοντας πως «ένα μόνο ζεύγος διδύμων έναντι των τόσων δικών της έχει να επιδείξει η Λητώ, η εκλεκτή του Δία» (εννοώντας την Άρτεμη και τον Απόλλωνα).

Όταν το έμαθε η Λητώ, ζήτησε από τα παιδιά της να τιμωρήσουν την υπερήφανη θνητή. Οι δύο θεοί τόξευσαν με τα βέλη τους, η μεν Αρτεμη τις κόρες, ο δε Απόλλων τους γιους. Από τον όλεθρο σώθηκαν μόνο δύο, απομεινάρια της «ύβρεως» που ποτέ οι θεοί δεν αφήνουν ατιμώρητη…

Ο Τάσος Αθανασιάδης, σε ένα καταπληκτικό μυθιστόρημα, χρησιμοποιεί τον μύθο για να φωτίσει αλληγορικά τη Μικρασιατική καταστροφή. Για να επικαιροποιήσει, ίσως, την προαιώνια  κατάρα που κουβαλούν οι Έλληνες όταν μεθούν από τον ναρκισσισμό τους.

Ό,τι απέμεινε από τα παιδιά της Νιόβης χάθηκε από την Ανατολή και ήρθε στη Δύση. Εδώ γεννήθηκαν οι νέοι απόγονοι που άκουσαν, όμως, μόνο το μισό παραμύθι. Μέχρι εκεί που φτάνει η περηφάνια για την ευγονία και την ομορφιά. Για τα βέλη της Άρτεμης και του Απόλλωνα δεν έμαθαν ποτέ τίποτα.

Και γι' αυτό είναι μοιραίο να ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο. Μόνο από άγνοια; Μπορεί από τύφλωση, από έναν εθνικό «αυτισμό» που σπρώχνει με τραγικό τρόπο στην έμμεση αυτοχειρία. Γιατί και πριν το μεγάλο κακό στη Μικρά Ασία, η ρητορική και η πλάνη του αδιεξόδου ίδια ήταν. Αν διαβάσει κανείς τα κείμενα της εποχής, θα βρει παρόμοιες κορώνες σαν τις σημερινές, παρόμοια εκρηκτικά σχήματα αλαζονείας και, φυσικά, ακραία έπαρση φιλάρεσκου απομονωτισμού.

Αυτοί οι κύκλοι του επώδυνου κατακερματισμού ανοίγουν και σήμερα. Προπαγάνδα, ασύστολα ψέματα, σκοπιμότητες απομονωμένων ομάδων και καρικατούρες πολιτικών ηγετών που ενισχύουν το αλαζονεία της επικράτησης. Κανείς δεν θέλει να συνεννοηθεί με κανέναν. Αν καθίσουν πάνω από τρεις σε ένα τραπέζι, θα τσακωθούν.

Πλήρης αδυναμία λήψης συλλογικής απόφασης. Καμία κοινωνική ομάδα δεν έχει επίγνωση τι κάνει η άλλη. Δεν θέλει να ξέρει. Υπάρχει μόνο διάθεση για πόλεμο κατοχύρωσης συμφερόντων. Αν ξεφύγει η κατάσταση στην οικονομία, πολύ γρήγορα ο κοινωνικός αυτοματισμός θα φέρει τον όλεθρο.

Αρκεί να μιλάμε για συμφωνία στην οικονομία και για εξασφάλιση βοήθειας; Μα εδώ, πρόκειται για εθνική ύπνωση! Μια παθολογική πια κατάσταση, που διαιωνίζεται καθημερινά σε μίντια, κόμματα και σε μια κοινωνία που δεν αντιδρά σε τίποτα, λόγω μιθριδατισμού.

Τι να κάνουν οι συμφωνίες με τους Ευρωπαίους, όταν δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε μεταξύ μας για τα στοιχειώδη; Ας πούμε, ελάχιστοι κατανοούν ότι πάμε για τρίτο μνημόνιο με πιο ακραία μέτρα. Ελάχιστοι επιθυμούν να αλλάξουν οι δομές του κράτους. Ούτε καν καταλαβαίνουν τι θα πει κράτος. Άλλοι λένε ότι μισούν τους Ευρωπαίους αλλά σε κρυφές δημοσκοπήσεις δηλώνουν ότι μόνο αυτούς εμπιστεύονται!

Όλα λοιπόν τα ποιοτικά χαρακτηριστικά δείχνουν ότι η προαιώνια «κατάρα» που σοβεί στα γονίδια του έθνους, βρίσκεται σε επικίνδυνη έξαρση. Απομονωτισμός, αρχομανία, μίσος για τον διπλανό μας και άγνοια κινδύνου. Και στο βάθος, ρήξη με τη λογική υπό την επήρεια του ανεξέλεγκτου μένους.

Ας βρεθεί ένας Έλληνας αυτή τη στιγμή να μου πει μια πειστική αφήγηση για το μέλλον της χώρας σε 5, σε 2 χρόνια. Έστω σε ένα εξάμηνο. Αδύνατον. Δεν υπάρχει. Ό,τι και να θελήσει να προβλέψει, η λογική θα τον γελοιοποιήσει.

Είμαστε, πλέον, μια κοινωνία που αρνείται το μέλλον της στο πλαίσιο του επιστητού. Αδυνατούμε να το δούμε σε λογικά όρια. Είμαστε διάφορες ομάδες ατόμων σε μια ανεξέλεγκτη και τυχαία συνύπαρξη, που δεν θέλουμε να έχουμε από κοινού μέλλον.

Άρα, λοιπόν, η ψυχαναγκαστική επίκληση στην «ομορφιά» μας, αντί να μας σώσει, ίσως στείλει πάνω μας πιο γρήγορα τα βέλη του Απόλλωνα και της Άρτεμης. Πληρώνοντας, για άλλη μια φορά, την «ύβρη» της μάνας μας που μας μεγάλωσε με αλαζονεία, θράσος και «αυτισμό»…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News