Πρωινό Μεγάλης Παρασκευής. Μόλις έχω τελειώσει την εκπομπή στο ραδιόφωνο και κατεβαίνω από την Μιχαλακοπούλου προς το Παλαιό Φάληρο. Η κίνηση λιγοστή και συνειδητοποιώ ότι μια σειρά από σηματοδότες σε όλη τη διαδρομή δουλεύουν και δεν δουλεύουν. Ανάβει το πράσινο αλλά όχι το κόκκινο. Ανάβει το φανάρι χαμηλά αλλά όχι εκείνο που βρίσκεται ψηλότερα.

Φτάνω στο σπίτι μου και ξεκινάω να πάω λαμπάδα και δώρο στην βαπτιστήρα μου κάπου κοντά στο Άνω Καλαμάκι. Είχα καιρό να κάνω αυτή τη διαδρομή. Τα ίδια και χειρότερα.  Χαλασμένοι σηματοδότες σχεδόν παντού και οδηγοί που προσπαθούν να καταλάβουν αν μπορούν να περάσουν ή πρέπει να περιμένουν. Αυτό είναι χρεοκοπία, σκέφτομαι! Ένα κράτος που μήνες τώρα δεν είναι σε θέση να αλλάξει μερικές λάμπες στα φανάρια βάζοντας καθημερινά σε κίνδυνο τις ζωές χιλιάδων ανθρώπων.

Πόσο κοστίζουν άραγε μερικές δεκάδες ή εκατοντάδες λάμπες; Δεν μπορώ να πιστέψω πώς έχουμε φτάσει σε τέτοια κατάντια που δεν μας επιτρέπει να ανταπεξέλθουμε σε αυτή τη δαπάνη. Τώρα μόλις δεν δώσαμε τριάντα εκατομμύρια ευρώ στα κόμματα από τον προϋπολογισμό για να κάνουν εκλογές;

Θυμάμαι τον Περιφερειάρχη Αττικής Γιάννη Σγουρό- τον οποίο προσωπικά θεωρώ από τους αποτελεσματικούς πολιτικούς που μας έχουν απομείνει- να φωνάζει πριν από λίγες εβδομάδες, ότι του έχουν δώσει την αρμοδιότητα της συντήρησης των σηματοδοτών αλλά όχι τους αναγκαίους πόρους. Θυμάμαι επίσης να λέει ότι θα προσφύγει στη Δικαιοσύνη για να δοθεί επιτέλους λύση.

Τι απέγινε άραγε από τότε; Ειλικρινά δεν γνωρίζω αν το  θέμα με τούς δεκάδες (ή μήπως εκατοντάδες;) χαλασμένους σηματοδότες είναι του κ. Σγουρού ή κάποιου άλλου. Και ομολογώ δεν με ενδιαφέρει καθόλου. Μέσα στη δίνη της προεκλογικής περιόδου όμως που όλοι θα μιλούν για τα Μνημόνια, τις δανειακές συμβάσεις, τα PSI, τις μίζες στις προμήθειες, τα φορολογικά και τα μισθολογικά, ας φροντίσει κάποιος να ασχοληθεί και με τις λάμπες στα φανάρια. Τώρα όμως. Πριν θρηνήσουμε νεκρό ή νεκρούς.
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News