Στη γειτονιά μου το μέσο σπίτι είναι 70τμ. Αγορασμένο με δάνειο ή νοικιασμένο. Το κάθε νοικοκυριό διαθέτει συνήθως δύο υπνοδωμάτια το ένα για τους γονείς και το άλλο για τα παιδιά που συνήθως είναι 2-3. Τα νοικοκυριά στη γειτονιά μου  πληρώνουν με δυσκολία την δόση του στεγαστικού (αν την πληρώνουν) ή το ενοίκιο και θα αποτελέσουν τα πρώτα θύματα κατασχέσεων αν αρθεί η απαγόρευση για την πρώτη κατοικία. Τα παιδιά σταματούν τα φροντιστήρια, τα ωδεία τα ξεχνάμε και κάθε άλλη δραστηριότητα. Ακόμα και ο αθλητισμός αποτελεί μεγάλη πολυτέλεια για αρκετούς. Πώς να μην είναι άλλωστε όταν σε μία τετραμελή οικογένεια εργάζεται από ένας έως κανένας;

Σε πολλούς επισκέπτες μοιάζει παράξενο που παρότι πέρασε το καλοκαίρι τα παρκάκια είναι γεμάτα εφήβους που κάθονται μέχρι αργά στο κρύο απαρνούμενοι την ζεστασιά του σπιτιού τους. Για τα μάτια των περαστικών αλλά και των κατοίκων είναι απλοί αλήτες που γυρίζουν στους δρόμους, για τα δικά μου όμως που ξέρω την αλήθεια είναι απλά δυστυχισμένα παιδιά.

Μα πως είναι δυνατόν να κάθονται μέχρι τις 12.00 τα μεσάνυχτα στο παρκάκι με τέτοιο κρύο; Τι τους λένε οι γονείς τους; Με ρώτησε χθες βράδυ μία φίλη που έχει (μια φυσιολογική ακόμα ζωή σε μία φυσιολογική ακόμα γειτονιά) με απορία. Πώς να πάει σπίτι ο πιτσιρικάς; Η κρίση φέρνει ανεργία, η ανεργία φτώχεια, η φτώχεια μιζέρια και η μιζέρια γκρίνια. Το σπίτι είναι πεδίο μάχης του άνεργου μπαμπά με την άνεργη ή υποαπασχολούμενη μαμά που η αεργία τους καθηλώνει όλη μέρα  μέσα στα 70τμ. τους να τρώνε τις σάρκες τους με τα παιδιά τους θεατές. Άσε που όταν έχεις κόψει τον  γιο σου από το φροντιστήριο και δεν έχεις να του δώσεις ούτε 5€ την εβδομάδα δεν έχεις και πολλά επιχειρήματα για να τον πείσεις να διαβάσει…

Τα παιδιά αυτά που για τους περαστικούς είναι οι αλήτες, είναι βούτυρο στο ψωμί της Χρυσής Αυγής που θα έρθει να τα εντάξει σε ένα οργανωμένο αξιακό σύστημα το οποίο θα αντικαταστήσει την αποτυχημένη μας κοινωνία να τα φέρει κοντά της.

Καθημερινά διαβάζω άρθρα για την ανάπτυξη της οικονομίας, την αειφορία, την μείωση της γραφειοκρατίας, την πάταξη της φοροδιαφυγής και  την καταπολέμηση της διαφθοράς. Όλα αυτά είναι βασικά προβλήματα της σύγχρονης Ελλάδας και αναλύονται εξαιρετικά από υπέροχα μυαλά διανοούμενων, πολιτικών, σοβαρών και διαβασμένων δημοσιογράφων.

Στο πλαίσιο της παρακολούθησης του Δημοσίου Διαλόγου διάβασα τις δηλώσεις του προέδρου του ΠΑΣΟΚ για την δημιουργία τόξου των Συνταγματικών Δυνάμεων κατά της Χρυσής Αυγής. Μάλιστα…

Θεωρώ περιττό να τον ενημερώσω ότι ούτε τα παιδιά της γειτονιάς μου, ούτε οι γονείς τους αλλά και κανένας από την μεγαλύτερη πλειοψηφία των απλών πολιτών δεν κατάλαβε τι λέει ο ποιητής. Αλλά και εγώ που μπορεί μέσα στην κοινωνική μου αμορφωσιά κάτι να έπιασα μένω παγερά αδιάφορος στις εξαγγελίες του Μεγαλοαστού Πολιτικού Αρχηγού που σίγουρα πιστεύει ότι το ρήμα ψειρίζω σημαίνει δίνω υπερβολική σημασία στις λεπτομέρειες ενώ στους δρόμους της πόλης σημαίνει κλέβω με σουγιά.

Αναγνωρίζοντας την αναγκαιότητα της αρθρογραφίας των διανοούμενων, καρτερώ την μέρα που ένας ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟΣ άνθρωπος θα μιλήσει για τα πραγματικά μας προβλήματα, που θα μας εμπνεύσει να βγούμε από τα σπίτια μας και να αλλάξουμε πρώτα τη ζωή μας και ως επακόλουθο την χώρα μας.

Έναν άνθρωπο  να δώσει έμπνευση σε αυτά τα παιδιά, τους γονείς τους και όλους εμάς  που γράφουμε άρθρα για να ξεγελάσουμε τις τύψεις μας για την ουσιαστική μας απραξία.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News