Την υπερψήφιση επί της αρχής του νομοσχεδίου για τα ΑΕΙ από 4 κόμματα (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ και ΔΗΣΥ) διαδέχθηκαν διθύραμβοι για τη σημασία της σημειωθείσας συναίνεσης. Άπειρη καθώς είναι η βουλή και απρόθυμα τα κόμματα που την απαρτίζουν στην κοπιαστική αλλά ανταποκρινόμενη στην κοινή λογική διαδικασία εύρεσης κοινών τόπων έπεσαν στην υπερβολή και σε κρίση ενθουσιασμού. Δεν πρέπει, ασφαλώς, να υποτιμάται η στάση και η προσφορά των συντελεστών αυτής της επιτυχίας, αλλά μην τρελαθούμε κιόλας να χαιρετίζουμε ως μέγα επίτευγμα, ότι βουλή πέτυχε να εφαρμόσει κάτι που είναι συστατικό στοιχείο του διαλόγου.

Αν αληθεύουν όσα έχουν γραφεί για τον τρόπο με τον οποίο άλλαξε θέση η ΝΔ στο ζήτημα, ας μην παραξενευτούμε αν δούμε κρεσέντο αντιπολιτευτικού, επιθετικού λόγου τις επόμενες ημέρες κι όσο πλησιάζει η περιβόητη ΔΕΘ. Η ΝΔ θα θέλει να μας δείξει, ότι παραμένει ασυμβίβαστα αντιμνημονιακή κλπ κλπ κι η ψήφος της στο σχέδιο νόμου για την ανώτατη παιδεία επ’ ουδενί σημαίνει υποστολή σημαίας.

Τέλος η συμφωνία επί του άρθρου για τα συμβούλια με τη συμμετοχή ενός φοιτητή, χωρίς να υπάρξει ανάγκη πειστικού και τεκμηριωμένου αντίλογου για το αντίθετο, αποκαλύπτει ακόμη μία χαμένη ευκαιρία της γενιάς του πολυτεχνείου, που απέτυχε να διεκδικήσει και να κερδίσει κάτι ουσιαστικό από τη συμμετοχή των φοιτητών στα όργανα διοίκησης των ΑΕΙ, υπέρ ή κατά της οποίας στις αρχές της μεταπολίτευσης δίνονταν στα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα ομηρικές μάχες. Η συνδιοίκηση, όπως τη λέγαμε, είχε διχάσει τις φοιτητικές παρατάξεις μερικές από τις οποίες δεν δίσταζαν -όχι πάντως χωρίς ενδοιασμούς- να επιχειρηματολογούν υπέρ κι άλλες να την θεωρούν μεγάλο λάθος. Ημουν από αυτούς που υποστήριζα τη συνδιοίκηση και σήμερα θλίβομαι για ένα θεσμό που όχι μόνο αφήσαμε ανεκμετάλλευτο αλλά επιτρέψαμε αρχικά ως φοιτητές και στη συνέχεια ως διδάσκοντες να κατηγορηθεί (βάσιμα τις περισσότερες φορές) για εθελοτυφλία και συναλλαγή.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News