Ζώντας μία περίπου ζωή σε μία περίπου χώρα παρακολουθούμε το παρόν και το μέλλον μας στο περίπου. Ακούμε τις εξαγγελίες ενός μεταβατικού περίπου πρωθυπουργού, που ορίστηκε μετά από συζητήσεις μίας περίπου πολιτικής ηγεσίας, ορισμένων περίπου κομμάτων, τα δύο εκ των οποίων έχουν δύο περίπου αρχηγούς αφού την ίδια στιγμή είναι και περίπου πρωθυπουργοί. Οι υπόλοιποι κάνουν περίπου αντιπολίτευση ή περίπου συμπολίτευση, ανάλογα με τις περίπου ανάγκες που υπάρχουν. Είμαστε ως χώρα περίπου στο ευρώ, αλλά και περίπου στη δραχμή θέλοντας να μάθουμε –έστω στο περίπου- πότε θα τελειώσουν όλα αυτά. Οι νέοι υπολογίζουν περίπου πότε θα δουλέψουν, οι μέσης ηλικίας περίπου πότε θα βγουν στη σύνταξη και οι συνταξιούχοι πόσα περίπου χρήματα θα τους κόψουν τα επόμενα χρόνια. Και μέσα σε όλα κάνουμε μεταξύ μας περίπου παρέα, αναζητώντας μία –έστω και- περίπου ευτυχία, την ώρα που μας έχει πιάσει περίπου κατάθλιψη. Ψάχνουμε να ακούσουμε κάτι περίπου αισιόδοξο μήπως και -τουλάχιστον στο περίπου- επανακάμψουμε. Σκεφτόμαστε περίπου να μείνουμε, αλλά και περίπου να φύγουμε από εδώ. Ξυπνάμε στο περίπου, δουλεύουμε στο περίπου, κοιμόμαστε στο περίπου. Περίπου άνθρωποι… 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News