Δεν ξέρω και δεν με πολυενδιαφέρει να μάθω σε τι θεό πιστεύει ο εισαγγελέας κ. Πεπόνης. Ας πιστεύει ό,τι θέλει, αρκεί να κάνει καλά την δουλειά του. Και δουλειά του είναι να διώκει το οικονομικό έγκλημα, δεν είναι να κάνει πολιτική πάνω σε γλιστερό έδαφος, τροφοδοτώντας φήμες και ερεθίζοντας τους ήδη αναστατωμένους πολίτες. Μικρή σημασία έχει αν όλα αυτά γίνονται από πρόθεση ή είναι αποτέλεσμα μιας ευρύτατα διαδεδομένης σε ένα τμήμα του νομικού κόσμου ιδεοληψίας. Το αποτέλεσμα είναι που μετράει. Και μέσα σε ένα μήνα ο κ. Πεπόνης δύο φορές πρωταγωνίστησε σε νομικοπολιτικό σήριαλ με αδύνατο- επιεικής η έκφραση- σενάριο και απολύτως προβλέψιμη την μηδενική κατάληξη.

Στο πρώτο μέρος του σήριαλ παραιτήθηκε μαζί με τον συνάδελφο του κ.Μουζακίτη καταγγέλλοντας επεμβάσεις στο έργο τους. Τους θυμάστε να απέρχονται σιωπηλοί, ανέκφραστοι και αυστηροί, προσωποποίηση μιας άτεγκτης δικαιοσύνης. «Βεβαίως και θα δοθούν ονόματα» διαβεβαίωναν και η κοινή γνώμη εν αναμονή των αποκαλυπτηρίων σε πρώτη φάση έγειρε προς το μέρος τους. Και μετά σαν τον λαγό στο γνωστό ανέκδοτο μουρμούρισαν οτι είπαν μια κουβέντα παραπάνω, τα μάζεψαν, κατάπιαν την παραίτηση τους, η παρέμβαση τελικά ήταν προτροπή να επιταχύνουν σε μια υπόθεση και τα ονόματα αφορούσαν γνωστό άγνωστο δημοσιογράφο που επισήμως παραμένει άγνωστος. Άρα ούτε ονόματα, ούτε υπόθεση. Ιδεοληψία, ανοησία, ή συγκάλυψη κατόπιν συμφωνίας; Ό,τι και αν είναι, η σοβαρότητα και υπευθυνότητα των δικαστικών λειτουργών εξαερώθηκε και ο κόσμος κάγχασε. Η κοινή γνώμη είναι ευκολόπιστη αλλά θέλει και κάποια απόδειξη όταν γίνονται βαρύγδουπες καταγγελίες.

Και μετά το φιάσκο Νο 1, ο κ. Πεπόνης προχωράει στο δεύτερο ζητώντας από την εισαγγελία του Αρείου Πάγου να παραπέμψει στην Βουλή την υπόθεση της ΕΛΣΤΑΤ κρίνοντας ότι διαφαίνονται ποινικές ευθύνες για τον Γ. Παπανδρέου και τον Γ.Παπακωνσταντίνου. Μια υπόθεση που την έχει από τις 21 Σεπτεμβρίου, την ενεργοποιεί τώρα, που η χώρα βρίσκεται σε κρίσιμη στιγμή με τους δανειστές μας, όπου όλοι έχουν συμφωνήσει στα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ (εξ ου και η κατηγορηματική στήριξη από την ΕΕ) και με βάση αυτά ολοκληρώνονται οι διαπραγματεύσεις. Σε μια στιγμή που η πολιτική ζωή της χώρας πασχίζει με χίλιες δυσκολίες να ομαλοποιηθεί και είναι σε εξέλιξη μια λιγότερο ή περισσότερο παρατεταμένη προεκλογική περίοδος. Και ενώ είναι απολύτως βέβαιο ότι η κατάληξη θα είναι ένα απόλυτο μηδέν, όπως συνέβη σε όλες τις αντίστοιχες υποθέσεις. Πόσο μάλλον όταν σε αυτήν ειδικά την περίπτωση το πολιτικό σκέλος υπερκαλύπτει έως εκμηδενίζει το ποινικό. Πρόκειται για πολιτικές αποφάσεις με τις οποίες μπορεί κάποιος να διαφωνεί αλλά αν ποινικοποιηθούν δεν θα μείνει τίποτε όρθιο, δεν θα υπάρχει στο μέλλον πρωθυπουργός και υπουργός Οικονομικών διατεθειμένος να πάρει κρίσιμες αποφάσεις. Αλλά και αν ο κ.Πεπόνης οχυρωθεί πίσω από την ανελαστικότητα του νόμου περί ευθύνης υπουργών και πάλι προξενεί ερωτηματικά το γεγονός ότι δεν κάλεσε ως μάρτυρα τον κατ’ εξοχήν αρμόδιο, τον Πρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ. Πώς ένας τόσο τυπικός λειτουργός παρέλειψε το πρώτο και στοιχειώδες;

Σε κάθε περίπτωση όλοι αντιλαμβάνονται ότι η υπόθεση αυτή μόνο για πολιτική εκμετάλλευση προσφέρεται. Ακόμα και αν δεν αντιλαμβάνεται ο κ. Πεπόνης – πράγμα καθόλου απίθανο – τις συνέπειες των πράξεων του, η πολιτική σύγκρουση άρχισε και καλά κρατεί. Η ΝΔ και ο κ. Μιχελάκης για μια χούφτα ψήφους και πιστεύοντας ότι έχει επέλθει αμνησία και αμνηστία για τα πεπραγμένα της, ανεβάζει τους τόνους και έχει το θράσος να απειλεί τους πολιτικούς αντιπάλους της. Αλλά και την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ εξυπηρετεί η επίθεση. Σε ρόλο θύματος που βάλλεται από τα ποικιλώνυμα συμφέροντα που θέλουν «να εξαφανίσουν από προσώπου γης τον Γ. Παπανδρεόυ» ελπίζει να συσπειρώσει ένα τμήμα φανατικών για μελλοντική χρήση. Και οι δύο βολεύονται με την πεπονόφλουδα. Η ελπίδα είναι ότι οι πολίτες, πιο σοφοί μέσα από την περιπέτεια που περνούν, θα αποφύγουν να την πατήσουν.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News