Στο Υπουργείο Παιδείας δόθηκε σήμερα συνέντευξη τύπου, με την ευκαιρία της έναρξης ενός νέου εθνικού διαλόγου. Ο υπουργός Νίκος Φίλης ξεκίνησε με την υπόσχεση για νέους διορισμούς, στη συνέχεια παρουσίασε τα πρόσωπα που θα ηγηθούν της προσπάθειας και στο τέλος απάντησε σε ερωτήσεις δημοσιογράφων.

Για άλλη μια φορά, το κράτος έκανε αισθητή την παρουσία του σε κάθε υποσχετική προσπάθεια βελτίωσης της ελληνικής εκπαίδευσης. Μολονότι τα πρόσωπα που θα ασχοληθούν με τη νέα μεταρρύθμιση είναι σημαντικά και με πείρα, δεν δίνω ούτε μία πιθανότητα επιτυχίας στο αποτέλεσμα. Για τον απλούστατο λόγο ότι ο στόχος της συγκεντρωτικής βελτίωσης είναι τελείως λάθος και έξω από κάθε ρεαλιστική αποτίμηση της πραγματικότητας.

Θα αναφερθώ σε τρεις περιπτώσεις: Η πρώτη έχει να κάνει με του διορισμούς και την κάλυψη των κενών που ο Υπουργός θεωρεί πρώτο του μέλημα. Πρόκειται για ένα ζήτημα το οποίο τεχνικά και οικονομικά είναι αδύνατον να καλυφθεί, όσο οι προσλήψεις γίνονται από  προγράμματα του Υπουργείου. Ούτε χρήματα υπάρχουν ούτε και πρόκειται να εξασφαλιστούν στο εγγύς μέλλον. Θα γίνουν αποτυχημένες προσπάθειες από το ΕΣΠΑ και πάλι θα μιλάμε συνεχώς για την ίδια νοσηρή κατάσταση. Δεν χρειάζονται νέες προσλήψεις, αλλά σωστή ανακατανομή των υπαρχουσών θέσεων!

Δεύτερη περίπτωση: Το ζήτημα της εισαγωγής στα Πανεπιστήμια και οι πανελλαδικές εξετάσεις δεν υπάρχει περίπτωση να διευθετηθεί από το Υπουργείο. Είναι ζήτημα των Πανεπιστημίων και των θέσεων που πραγματικά μπορεί να διαθέσουν για τους φοιτητές. Η χρηματοδότηση, η λειτουργία, η σύνδεση με την αγορά εργασίας και η αυτοδιοικητική πρωτοβουλία του κάθε ιδρύματος θα αντιμετωπίσουν την πελατειακή, από τη φύση της, διάθεση της πολιτείας απέναντι στους μαθητές. Τα Πανεπιστήμια θα πρέπει να ανοιχτούν στις αγορές και να επιλέγουν αυστηρά τους φοιτητές, ανάλογα με τις τεχνικές και οικονομικές τους δυνατότητες!

Τρίτη περίπτωση: Τα προγράμματα σπουδών, στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, δεν πρόκειται να εφαρμοστούν συγκεντρωτικά γιατί το πνεύμα της συγκεκριμένης «μεταρρύθμισης» θα ταυτιστεί με την κυβέρνηση και το έργο συγκεκριμένων ανθρώπων. Αυτοί νομοτελειακά, θα ανατραπούν από τις «εμπνεύσεις» των επόμενων, όποτε κι αν πάρουν την εξουσία. Κι επειδή όλοι έχουν οράματα και ιδέες εις βάρος των άλλων, ποτέ δεν πρόκειται να σταθεροποιηθεί μία και μοναδική φιλοσοφία εκπαίδευσης. Το Υπουργείο δεν είναι σε θέση να εκπονήσει κανένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα για τα σχολεία. Θα πρέπει μόνο να εξουσιοδοτήσει μια ανεξάρτητη αρχή, όπως ίσως το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο να ελέγχει τη δημιουργική αυτονομία των σχολικών μονάδων!

Συμπέρασμα; Περισσότερο κράτος παντού. Περισσότερος συγκεντρωτισμός και καθοδήγηση ενός εκπαιδευτικού συστήματος που δεν άλλαξε εδώ και σαράντα χρόνια παρά μόνο προς το χειρότερο. Κι όλα αυτά γιατί κυριαρχείται από τον λαϊκισμό, την αναξιοκρατία, την πελατειακή νοοτροπία και την έλλειψη εμπιστοσύνης στις τοπικές κοινωνίες και στις τεράστιες δυνατότητες των δασκάλων μέσα στα σχολεία. 

Για άλλη μια φορά, θα αποδειχθεί ότι τα πρόσωπα, οι τεχνικές λεπτομέρειες και οι αποφάσεις χειροτερεύουν την πραγματικότητα, όταν κινούνται κάτω από τις ίδιες αρχές και αξίες. Ο κόσμος αλλάζει τόσο πολύ που τα οράματα και οι εμπνεύσεις είναι αδύνατον να τον προλάβουν έγκαιρα. Τόλμη, πρωτοτυπία και κυρίως απεξάρτηση χρειάζεται η παιδεία μας. Οχι σχέδια και προθέσεις χωρίς αποτέλεσμα. 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News