Ο  Άλιμος είναι ένας μικρός δήμος με μεγάλα προβλήματα. Τα κουβαλάει από προηγούμενες αποτυχημένες θητείες δημάρχων. Δυστυχώς, δεν ενοποιήθηκε με το  νοικοκυρεμένο Π. Φάληρο, για να ενταχθεί στη δυναμική του.

Οι περισσότεροι κάτοικοι μετακόμισαν στον Άλιμο τις τρεις πρόσφατες δεκαετίες, με την τεράστια οικοδομική ανάπτυξη στην περιοχή. Η πόλη είναι δηλαδή ένα αστικό δείγμα που αποτελεί μικρογραφία ολόκληρης της Αθήνας, μετά τη δεκαετία του 1960. Ήταν επόμενο, λοιπόν, εκτός από τη μικρή ακτίνα στο παλιό Καλαμάκι, κανείς να μην αισθάνεται το μέρος δικό του. Να μην υπάρχουν γειτονιές και ενιαία αντίληψη της κοινότητας. Ο καθένας ζει για το σπίτι του και αδιαφορεί για τους κοινόχρηστους δημόσιους χώρους. Με λίγα λόγια, από τους Αλιμιώτες απουσιάζει η αστική τοπική συνείδηση. Όπως άλλωστε και στη συντριπτική πλειοψηφία των Αθηναίων.

Έτσι, λοιπόν, η περιοχή αντιμετωπίζει διάφορα ζητήματα αδιαφορίας, με πιο χαρακτηριστικό αυτό της καθαριότητας. Και αποτελεί «διδακτική περίπτωση» και για όλη την Ελλάδα. 

Δεν πρόκειται για την αποκομιδή. Αυτή γίνεται κανονικά. Το ζήτημα είναι η συμπεριφορά των δημοτών απέναντι στο αστικό περιβάλλον. Και όπως σε όλες τις περιπτώσεις της κοινωνικής αγωγής, κάποιος πρέπει να αναλάβει να τους ενημερώσει για τις υποχρεώσεις τους. Εν προκειμένω, να λειτουργήσει ένας μηχανισμός που να καλλιεργεί μια κουλτούρα διαχείρισης των απορριμμάτων τους.

Πολλά θα μπορούσαν να γίνουν σε επίπεδο υπενθύμισης των κανόνων. Έχει ήδη προταθεί στον δήμαρχο να δημιουργήσει πιλοτικά δέκα σημεία πρότυπης  χωροθέτησης των κάδων. Με ξύλινη περίφραξη, με διαχωρισμό οργανικών και ανακυκλώσιμων σκουπιδιών και με ενημερωτική πινακίδα που θα αναγράφονται  σημαντικές πληροφορίες. Εκεί μπορεί να υπάρχει η ακριβής ώρα που περνάει το απορριμματοφόρο, συγκεκριμένες ώρες που μπορεί κάποιος να κατεβάσει τα σκουπίδια, να μην επιτρέπεται να αφήνει τη σακούλα αν είναι γεμάτος ο κάδος και οπωσδήποτε η αναφορά στη νομοθεσία που υποδεικνύει όλα τα παραπάνω. Αν δεν έχει χρήματα για δέκα περιφράξεις… ας βρει χορηγούς.

«Ποιος ασχολείται όμως με τα αυτονόητα;». «Ο δήμαρχος θα βάλει μυαλό στους ασυνείδητους;».Πιο χυδαίος λαϊκισμός δεν υπάρχει. Γιατί ο πολιτισμός δεν είναι τίποτε άλλο από τη συνεχή επιδίωξη του αυτονόητου! Και μάλιστα από τις υπεύθυνες εξουσίες. Άλλωστε, υπάρχει σαφέστατος Κανονισμός Καθαριότητας που έχει ψηφιστεί από το Δημοτικό Συμβούλιο και φαντάζομαι και από τα υπόλοιπα της χώρας. Απλά, με υποκριτικό τρόπο, διατυπώνουμε αποφάσεις σύμφωνα με τις οδηγίες της ΕΕ αλλά δεν τολμάμε να το ανακοινώσουμε στους δημότες μη στενοχωρηθούν!

Αυτό ακριβώς κάνει και ο δήμαρχος Αλίμου. Φοβάται να σηκώσει μια πινακίδα πάνω από τους κάδους, να στείλει στα σπίτια ένα φυλλάδιο με τις υποχρεώσεις του κάθε δημότη. Γιατί τους αντιμετωπίζει μόνο σαν «πελάτες» που θέλουν «εξυπηρέτηση». Όχι σαν μέλη μιας κοινωνίας πολιτών που πρέπει να συμμετέχουν υπεύθυνα σε μια ισότιμη πραγματικότητα.

Κάτι ανάλογο γίνεται στις περισσότερες πόλεις της χώρας. Αυτοί που αναλαμβάνουν την ευθύνη της διαχείρισης των τοπικών κοινοτήτων αγνοούν τελείως ότι έχουν υποχρέωση στη διαμόρφωση της κουλτούρας και της καθημερινότητας αυτών των κοινωνιών. Το πρώτο που τους απασχολεί είναι να γίνουν αγαπητοί και λιγότερο να δημιουργήσουν κοινότητες. Να καλλιεργήσουν στους δημότες τους τη συνείδηση της συνύπαρξης και της συνυπευθυνότητας. Κι αυτό γίνεται με τον σεβασμό στους κανόνες και όχι με τις κιτσάτες και πολυδάπανες εκδηλώσεις τους.

Ας δείξει λίγο θάρρος ο δήμαρχος στον καλύτερο συντονισμό της καθαριότητας. Ας κάνει το κάτι παραπάνω από αυτό που δεν κάνουν οι άλλοι. Οι άνθρωποι δεν χαίρονται μόνο με τη συντήρηση των ταπεινών τους ενστίκτων. Καμιά φορά, ικανοποιούνται και όταν τους θυμίζουμε και τις υποχρεώσεις τους. Όχι αμέσως, αλλά με τον καιρό, αισθάνονται δικαιωμένοι.

Έτσι κάνουν όλες οι πόλεις του δυτικού κόσμου, δήμαρχε. Κάντο κι εσύ. Ψήφους δεν παίρνεις μόνο με τις άμεσες «εξυπηρετήσεις» σου…

Υ.Γ: Εδώ μπορεί να δει κανείς τον Κανονισμό Καθαριότητας του Δήμου Αλίμου. Τον ξέρει μόνο αυτός που τον έγραψε και κανένας από τους δημότες!!!

---

Η απάντηση του δημάρχου μέσω του Γραφείου Τύπου του Δήμου Αλίμου

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΔΗΜΟΥ ΑΛΙΜΟΥ

Άλιμος, 6.3.2015

Ευχαριστώ θερμά τον αρθρογράφο.

Τώρα ξέρω πως με τις πινακίδες και τα φυλλάδια – το μαγικό δηλαδή ραβδάκι -, θα καταφέρω να αποκτήσουν «κουλτούρα, συνύπαρξης και συνυπευθυνότητας» και «κοινωνική αγωγή» οι ενήλικες που πετούν τα σκουπίδια τους έξω από τους κάδους, που καταλαμβάνουν με τα αυτοκίνητα τους τις θέσεις για ανάπηρους, που παρκάρουν στα πεζοδρόμια και δεν μπορεί ο πεζός να περάσει, που αφήνουν το σκυλάκι τους να λερώνει οπουδήποτε, που…, που…, που….

Όχι, φίλε μου… δεν αποκτάται έτσι η πολιτική συνείδηση. Γιατί για «πολιτική συνείδηση» μιλάμε, αφού όλοι μοιραζόμαστε την ίδια «πόλη». Η κουλτούρα, η αγωγή, η συνείδηση σμιλεύονται στην νεαρή ηλικία από την οικογένεια, το σχολείο, την τηλεόραση κ.λπ. Ασφαλώς και η κάθε εξουσία έχει τις δικές της ευθύνες. Μια από αυτές είναι να εφαρμόζει το νόμο, ώστε να προστατεύει και να περιφρουρεί τα συμφέροντα της κοινότητας. Στις περιπτώσεις δηλαδή που συζητούμε, να επιβάλλει πρόστιμο στους παραβάτες. Αφενός, Δημοτική Αστυνομία δεν υπάρχει πια στους Δήμους, για να ελέγχει και να κόβει κλήσεις, αφετέρου, και να κόβονταν κλήσεις, ποιος θα τολμούσε σε καιρό οικονομικής κρίσης να απαιτήσει την πληρωμή προστίμων;

Και ύστερα, αγαπητέ αρθρογράφε, γιατί γενικεύετε; «Ο καθένας ζει για το σπίτι του και αδιαφορεί για τους δημόσιους κοινόχρηστους χώρους». Επειδή υπάρχουν αυτά τα φαινόμενα, αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχουν δημότες με συνείδηση, δημότες που σέβονται το περιβάλλον και το διπλανό τους; Ελάτε, πείτε μου ότι «λαϊκίζω», επειδή έχω μάθει να μην «τσουβαλιάζω» όλους στο ίδιο τσουβάλι και να μην γενικεύω. Μια κοινότητα δεν αξιολογείται μόνο από τα αρνητικά της φαινόμενα.

Πινακίδες υπάρχουν και θα προστεθούν και άλλες. Φυλλάδια έχουν αποσταλεί και θα αποσταλούν και άλλα, αλλά κακά τα ψέματα… Με άλλους τρόπους επιτυγχάνεται η σοβαρή διαπαιδαγώγηση στο καλό και στο ωραίο.

Ο «φοβισμένος» από τη φρικτή κοινοτοπία.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News