Στην πραγματικότητα μια χώρα, στην άλλη άκρη της Μεσογείου, δίνει συντεταγμένα, με σχέδιο, με ομόνοια, τον δικό της αγώνα απέναντι σε μια μονολιθική Γερμανική, απολιτική και α ιστορική άποψη περί  Ευρώπης. Η Ισπανία διαπραγματεύεται και δημιουργεί ευκαιρίες για όλους. Όσους θα είναι παρόντες στην επόμενη μέρα της Ευρώπης.

Στην επικαιρότητα ο λομπίστας της δραχμής και ο υπάλληλος της Μέρκελ καλούνται να αντιπαρατεθούν, να κυβερνήσουν και να αντιπολιτευθούν. Να συνυπάρξουν.

Στην πραγματικότητα μια γιαγιά φιλάει τον κλέφτη που δεν την σκότωσε αλλά απλώς την «έγδυσε», του τα δίνει όλα και μετά αφού η αστυνομία δηλώνει συμπάθεια και αποχή, παίρνει και την Χρυσή Αυγή. Ξεμπαρκάρουν οι ντουλάπες σπίτι της και υπόσχονται προστασία και να βρουν το αυτοκίνητο. Τα χρήματα μάλλον όχι, δεν θα τα φέρουν πίσω.

Στην επικαιρότητα ο πρώην κυβερνήτης σαν άλλος Ράλλης του 80, τα λέει συνετά  και λογικά. Αλλά τα λέει αυτός, μετά από 20 χρόνια εξουσίας. Δικαιούται δια να ομιλεί;
Τον συνοδεύει  αυτοτελώς αλλά συμπληρωματικώς, η τεθλιμμένη Αριστερά, με την αξιοπρέπεια της πτωχής πλην τιμίας, προσφέροντας την ελπίδα της μόνιμης απώλειας, θλίψης, ζωντάνιας του τεθνεώτος.

Στην πραγματικότητα οι ελλείψεις και οι περιορισμοί ήδη ξεκίνησαν. Στην Υγεία με τα φάρμακα και τα νοσοκομεία, ακολουθεί η ενέργεια γιατί η 24ωρη παροχή ρεύματος δεν θα είναι αυτονόητη. Η αποχώρηση των δύο από τις τρεις εταιρείες ασφάλισης εξαγωγών από την χώρα, σημαίνει απλά πως πρώτες ύλες, είδη πολυτελείας όπως τα αρώματα,και αργότερα κάποια τρόφιμα θα εμφανίζονται σπανιότερα στα ράφια.

Στην επικαιρότητα τα πάντα υποτάσσονται στο ύψιστο ζητούμενο «ποιος θα κερδίσει» στις 18 Ιουνίου.

Στην πραγματικότητα χάνουμε κάθε ημέρα, δυο γαϊδουριών άχυρα δεν μπορούν να συμφωνήσουν, η πόλωση μετατρέπεται σε διχασμό. Μια χώρα υπό κατάρρευση χρειάζεται  συναινέσεις για να λειτουργήσει, συνθέσεις για να παλέψει, κοινό ψυχισμό για να σταθεί αλληλέγγυα στα θύματα της κρίσης, όπως σε αυτούς που δεν έχουν την υγειά τους. Δεν κυβερνάς με δομική αντιπολίτευση και δεν μπορείς να ελέγξεις δημοκρατικά μια αλαζονική κυβέρνηση.

Γκρεμίζουν γέφυρες, καταστρέφουν ελπίδες. Αναπαλαιώνουν το σκηνικό, το μόνο που ανατρέπουν είναι τη σειρά προτεραιότητας.

Το μίσος δεν γέννησε ποτέ ελπίδα, ούτε αντικατέστησε το παλιό. Το να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ νέο ΠΑΣΟΚ και να αναστηθεί η ξοφλημένη Ν.Δ., αν αυτό μόνο μπορούμε να παράγουμε στις εκλογές, να ξεχάσουμε πως φταίει η Μέρκελ και ο Σόιμπλε.

Καθρέφτες σαν αυτούς που έβαλε ο Τσόκλης στη Σπιναλόγκα να ξεσκονίσουμε, μήπως και δούμε τον λεπρό εαυτό μας καθαρά και συνέλθουμε.

Ο ζωγράφος  στον τόπο μαρτυρίου, στο «μυτερό αγκάθι» των Βενετσάνων, πήρε από το χέρι τον επισκέπτη για να αποτίσει πρώτα, τον φόρο τιμής στη δυστυχία. Και μετά να προσφέρει τη λύτρωση της Τέχνης, την ανατροπή χωρίς καταστροφή, την αντιστροφή της σύνθεσης.

Στον τόπο των λεπρών υψώνονται  οι καθρέφτες, ο άνθρωπος έχει τη δύναμη να κοιτάξει τον εαυτό του, να μιλήσει με την συνείδησή του, να έρθει σε επαφή με την ψυχή του.

Η Δημοκρατία είναι το κοσμικό ισοδύναμο της Τέχνης. Για τους λεπρούς της Ευρώπης, στην μυτερή άκρη της χερσόνησου του Αίμου,  θα βρεθεί ζωγράφος και καθρέφτης;

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News