Όσα χρόνια παρακολουθώ πολιτική -αν και δεν είναι πολλά, λίγα δεν τα λες- δεν θυμάμαι άλλη περίπτωση που να έχει χυθεί τόσο πολύ μελάνι, σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα, για ένα μόνο πρόσωπο. Αυτό γίνεται, εδώ και περίπου τρεις μήνες, με τον Γιάνη Βαρουφάκη. Έχουν γράψει οι πάντες σχεδόν τα πάντα. Εντός κι εκτός Ελλάδας. Για πώς τα λέει, τι κάνει, αυτά που αποφασίζει, πού τρώει, τι φοράει, πώς περπατάει, με τι πετάει, πώς χαμογελάει, αν οδηγεί, πότε κοιμάται, πώς ερωτεύεται, πού διδάσκει, τι γράφει, τι διαβάζει. Τα πάντα. Μπορεί να μου έχει ξεφύγει κάνα άρθρο που να έχει ασχοληθεί και με την οδοντόπαστα που χρησιμοποιεί και απολογούμαι.

Μια βόλτα στο διαδίκτυο, σε πείθει για την ύπαρξη Βαρουφακολόγων. Σε μια χώρα που, κατά περίπτωση, οι πάντες μπορούν να γίνουμε σεισμολόγοι, νομικοί, εμπειρογνώμονες αντιμετώπισης καταστροφών, αστυνομικοί, δάσκαλοι, ηθοποιοί, ποιητές, περιβαλλοντολόγοι κ.λπ., τι πιο λογικό από το να δηλώνουμε και όλοι οικονομολόγοι. Ειδικά οι δημοσιογράφοι, που έτσι κι αλλιώς, κάτι τέτοια «θεματάκια» τα έχουμε… για παιχνίδι, έχουμε εξαντλήσει πάσης φύσεως τρόπους σχολιασμού και υποδείξεις. Να παραιτηθεί. Να σιωπήσει. Να συμφωνήσει. Να διαφωνήσει. Να παραμείνει. Να βάλει γραβάτα. Να φορέσει κοστούμι. Να οδηγήσει αυτοκίνητο. Να πάρει ποδήλατο. Να βγάλει selfie. Να φάει μόνος του. Να φάει με φίλους. Να αφήσει μπούκλες. Να πάρει αστυνομικούς. Να δείρει τον Σόιμπλε. Να κάνει κεφαλοκλείδωμα στον Ντάισελμπλουμ. Εντάξει, μερικά είναι υπερβολές αλλά όταν έχουν υπάρξει μέρες, που στο ίδιο Μέσο, πάνω από 80% των άρθρων αφορούσαν τον Βαρουφάκη, τι καινούριο μπορεί να ειπωθεί;

Σκοπός, ως εκ τούτου, αυτού του κειμένου δεν είναι ούτε η υπεράσπιση του Βαρουφάκη ούτε ένα ακόμα άρθρο για τον Βαρουφάκη. Αιτία να γραφτεί στάθηκε ένα tweet του Γιώργου Κουμουτσάκου – βουλευτής της ΝΔ και πρώην Ευρωβουλευτής. «Ποιος εμπιστεύεται έναν Υπ. Οικονομικών, που αποφασίζει να πάει για "δείπνο" στα Εξάρχεια αυτήν την εποχή και τη γλιτώνει στο "παρά τρίχα;" έγραψε και μας άφησε άφωνους. Καταρχήν, τι είναι τα Εξάρχεια, η Τρίπολη της Λιβύης; Και γιατί να μην μπορεί να πάει για φαγητό ο (οποιοσδήποτε) υπ. Οικονομικών και εδικά «αυτή την εποχή»; Υπάρχει στην Ελλάδα περιοχή που απαγορεύεται να πάει κάποιος πολίτης, όπως κι αν λέγεται και οποιαδήποτε ιδιότητα κι αν φέρει; Το λέει αυτό βουλευτής; Σύμφωνα με τον κύριο Κουμουτσάκο, αλλού πρέπει να φάνε οι βουλευτές, οι υπουργοί, οι «επίσημοι» και αλλού ο «λαουτζίκος»; Για να το πούμε στη λαϊκή γλώσσα, εκεί γούσταρε να φάει ο Βαρουφάκης, εκεί πήγε. Μόνος του, χωρίς «φουσκωτούς» και αστυνομική προστασία. Έτσι όπως απαιτεί ο ρόλος ενός ανθρώπου που ζει ελεύθερος, σε ελεύθερη και δημοκρατική χώρα. Ακόμα περισσότερο που ο Βαρουφάκης έχει εκλεγεί βουλευτής. Αυτό, δεν φωνάζει ο κόσμος για τους βουλευτές, ότι συμπεριφέρονται ως βεντέτες και αποφεύγουν τις «λαϊκές περιοχές». Όσοι δεν τις αποφεύγουν, είναι κατακριτέοι;

Το ότι μερικοί (που αυτοαποκαλούνται) αντιεξουσιαστές τού επιτέθηκαν, επειδή θεωρούν τα Εξάρχεια «περιοχή τους», δεν σημαίνει ότι ο Βαρουφάκης έπραξε λάθος. Στις Δημοκρατίες, οι περιοχές ανήκουν σε όλους τους πολίτες για να επιλέξουν ελεύθερα πού θα περπατούν, θα φάνε, θα διασκεδάσουν, θα εργάζονται. Η απαγόρευση κυκλοφορίας συγκεκριμένης μερίδας πληθυσμού σε συγκεκριμένες περιοχές, είτε δια της βίας είτε δια της αυτό-απαγόρευσης, είναι φασισμός και παραπέμπει σε άλλες, μαύρες εποχές. Και αυτό δεν ισχύει μόνο στην περίπτωση του Βαρουφάκη. Και ούτε γράφεται για να κρατηθούν ισορροπίες. Το λάθος λοιπόν δεν είναι του Βαρουφάκη, που επέλεξε να πάει να φάει στα Εξάρχεια, και ούτε αυτός είναι λόγος να αρθεί η εμπιστοσύνη προς το πρόσωπό του για αυτό. Το αντίθετο μάλιστα, η κίνηση αυτή, περισσότερους «πόντους» του δίνει. Αντιπολίτευση είναι ο κύριος Κουμουτσάκος και δικαιούται να ασκήσει όσο σκληρή κριτική επιθυμεί. Με σωστά, όμως, επιχειρήματα και αφήνοντας απ’ έξω τον χώρο στο οποίο θα φάει τις μπριζόλες του ο κάθε υπουργός.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News