Μια φράση στο τελευταίο μου κείμενο προβλημάτισε αναγνώστες και σχολιαστές. Έγραφα για την κρίση και τους υπεύθυνους, αναφέροντας «πολιτικούς, συνδικαλιστές και άλλους διαπλεκόμενους». Κάποιος ρώτησε: τι δουλειά έχουν οι συνδικαλιστές με τους διαπλεκόμενους;

Απλούστατα: για μένα δεν υπάρχουν μεγαλύτεροι διαπλεκόμενοι από τους συνδικαλιστές.

Ο επιχειρηματίας που θα πάρει μία γερή κρατική δουλειά, (αυτόν συνήθως αποκαλούμε διαπλεκόμενο) ζημιώνει το σύνολο κατά ένα ποσό. Αλλά η συνδικαλιστική παράταξη που θα κερδίσει προσλήψεις, συμβάσεις, μονιμότητα, επιδόματα, παροχές, ζημιώνει πολύ περισσότερο. Αν υπολογίσουμε τι μας έχει κοστίσει (και τι κοστίζει ακόμα…) αυτός  ο ανοικονόμητος δημόσιος και ημί-δημόσιος τομέας (όλες οι κρατικοδίαιτες επιχειρήσεις, οργανισμοί, κέντρα και παρακέντρα) θα φρίξουμε.

Τα συνδικάτα (καλύτερα να λέμε: οι συντεχνίες) είναι η απόλυτη εκδήλωση του πελατειακού συστήματος. Είναι χαρακτηριστικό ότι υπάρχουν μόνο στον δημόσιο τομέα και στην τοπική αυτοδιοίκηση και όχι στον ιδιωτικό – όπου θα ήταν πιο απαραίτητα. (Εκτός από την ΕΣΗΕΑ, που διαπλεκόμενη συντηρεί το απίθανο αγγελιόσημο – χαράτσι όλων μας).

Οι συντεχνίες φέρουν βαρύτατη ευθύνη για την κατάντια της χώρας. Όχι μόνο διογκώνουν το κόστος αλλά αναστέλλουν κάθε αλλαγή, πρόοδο ή μεταρρύθμιση. Παραλλάσσοντας μία φράση του Γιάννη Μαρίνου τα είχα αποκαλέσει πριν από δεκαετίες «εσωτερικό στρατό κατοχής».

Την μεγαλύτερη νίκη τους οι συνδικαλιστές την κέρδισαν προχθές. Κατάργησαν την αξιολόγηση! Στο άρθρο 32 του νόμου 4250 προστέθηκε η φράση «κανένας υπάλληλος δεν πρόκειται να απολυθεί βάσει της αξιολόγησής του, ούτε πρόκειται να υποστεί μισθολογικές κυρώσεις ή οποιαδήποτε άλλη αρνητική υπηρεσιακή μεταβολή». Άρα προς τι η αξιολόγηση; Και σε τι θα διαφέρει από τα παλιά «φύλλα ποιότητος», όπου όλοι κρίνονταν άριστοι; (Και μη μου θυμίσετε τα γνωστά εξισωτικά αντεπιχειρήματα: Όλη η Ευρώπη, που αξιολογεί, δεν τα ξέρει; Ούτε τα κομματικά. Καλύτερα κουτσή αξιολόγηση, παρά καθόλου).

Πολύ σωστά γράφει η Μαρία Κατσουνάκη στην Καθημερινή της 26.7.: «Οι αντιδράσεις της ΑΔΕΔΥ και μελών της κυβέρνησης δεν διαφέρουν. Δεν έχουν διαφορετική αφετηρία, δεν προσβλέπουν σε διαφορετικά οφέλη. Για την αναπαραγωγή τους μάχονται και οι μεν και οι δε».

Αγκαλιασμένοι. Αν αυτό δεν είναι διαπλοκή…
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News