Η προσφυγή του ΟΠΑΠ κατά της Ελληνικής Δημοκρατίας στο Διεθνές Διαιτητικό Δικαστήριο του Λονδίνου που ανακοινώθηκε χθες, αποτελεί ένα ξεκάθαρο δείγμα μιας πολιτείας που πλέει ακυβέρνητη και χωρίς στρατηγική. Αυτή η ένδεια πολιτικής και στρατηγικής, όχι μόνον μπορεί να στοιχίσει ακριβά -ο ΟΠΑΠ διεκδικεί αποζημίωση 1 δισ. ευρώ σε μια εποχή που το κάθε εκατομμύριο μετράει- αλλά κυρίως εκθέτει την Ελλάδα ως μια χώρα που κακομεταχειρίζεται τους ξένους επενδυτές. Μάλιστα, τo μήνυμα αυτό εκπέμπεται σε μια περίοδο, κατά την οποία επιχειρείται εκ νέου η προσέλκυση των ξένων επενδυτών και των κεφαλαίων τους, κυρίως μέσω του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων.

Η απουσία γραμμής πλεύσης έγινε έντονα ορατή με την πρόσφατη επιβολή του φορολογικού τέλους των 5 λεπτών σε κάθε στήλη τυχερού παιγνίου του ΟΠΑΠ. Η επιβολή αυτή ήταν περίπου «πειρατική», όπως «πειρατικό» χαρακτήρα είχε και η αλλαγή του κανονισμού διεξαγωγής του παιγνίων των VLTs, για την οποία τώρα η χώρα σύρεται στα διαιτητικά δικαστήρια. Συγκεκριμένα σύρεται στα δικαστήρια, επειδή το νεοδιόριστο προεδρείο της Επιτροπής Παιγνίων (ΕΕΕΠ), εν κρυπτώ και με ταχύτητα φωτός, τον περασμένο Ιούνιο έφερε έναν νέο κανονισμό που πρακτικά ακύρωνε την εμπορική εκμετάλλευση των VLTs από τον ΟΠΑΠ.

Της αλλαγής του κανονισμού διεξαγωγής του παιγνίου των VLTs -γνωστά και ως «φρουτάκια»- δεν προηγήθηκε καμία δημόσια διαβούλευση, όπως επιβάλλεται σε τέτοιου είδους περιπτώσεις. Αντίθετα, έγινε με μια πολιτική που μπορεί να συνοψιστεί στο «αποφασίζομεν και διατάσσομεν», αφού ο κανονισμός εγκρίθηκε μόλις πέντε ημέρες μετά τον επίσημο διορισμό της Επιτροπής και περίπου 20 ημέρες πριν από την έναρξη διενέργειας του παιγνίου από τον ΟΠΑΠ, με βάση τον προγενέστερο κανονισμό που ίσχυε μέχρι τότε. Το «τράβηγμα του χαλιού κάτω από τα πόδια» του ΟΠΑΠ είναι εμφανές και αυτό που μένει να ξεκαθαρίσει είναι η σκοπιμότητα για την οποία αυτό συνέβη.

Ο πρόεδρος της ΕΕΕΠ (Επιτροπή Εποπτείας Ελέγχου Παιγνίων), Αντώνης Στεριώτης, έχει δικαιολογήσει τις κινήσεις αυτές, χαρακτηρίζοντας τα VLTs, ως κοκτέιλ ναρκωτικού «crack cocaine» για την κοινωνία. Θεωρεί, δηλαδή, ότι τα «φρουτάκια» θα εξαθλιώσουν τα λαϊκά στρώματα, εξαερώνοντας την όποια πενιχρή ρευστότητα διαθέτουν σήμερα τα ελληνικά νοικοκυριά. Πιθανόν αυτό να ισχύει. Το ίδιο, όμως, ίσχυε και το 2011, όταν το ελληνικό Δημόσιο έλαβε τα 560 εκατ. ευρώ για την παραχώρηση της σχετικής άδειας των 35.000 VLTs στον κρατικό τότε ΟΠΑΠ. Και τότε τα λαϊκά στρώματα αντιμετώπιζαν περίπου τα ίδια προβλήματα.

Μάλιστα, ο κρατικός ΟΠΑΠ δανείσθηκε από τις τράπεζες με ένα αλμυρό επιτόκιο για να εξασφαλίσει τα χρήματα αυτά, ενώ -όπως φάνηκε εκ των υστέρων- ήταν παντελώς απροετοίμαστος ν’ αξιοποιήσει το συγκεκριμένο περιουσιακό στοιχείο. Με άλλα λόγια, ο ΟΠΑΠ έκανε μια μεγάλη χάρη στη κυβέρνηση και στο Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων, που ήθελαν να παρουσιάσουν ιδιωτικοποιήσεις και μείωση του χρέους της χώρας, στην τρόικα και στις διεθνείς αγορές. Τώρα, τέσσερα χρόνια αργότερα, η πολιτεία έρχεται και του λέει, «επειδή αυτό που σου πούλησα πριν τέσσερα χρόνια είναι λάθος, είναι κοκτέιλ crack-cocaine, κι επειδή δεν αντέχω οικονομικά να μου το επιστρέψεις (φυσικά εντόκως), σου βάζω ιδιαίτερα δυσμενείς όρους για τη διεξαγωγή του». Ετσι περίπου επιτυγχάνεται ο… τετραγωνισμός του κύκλου ή η ρήση που θέλει «και την πίτα ολάκερη και τον σκύλο χορτάτο».

Οι φωστήρες της ΕΕΕΠ και του υπουργείου Οικονομικών, ωστόσο, δεν υπολόγισαν τις προθέσεις των Τσέχων (νέων) ιδιοκτητών. Οι τελευταίοι, που ανέλαβαν το 2013 τον ΟΠΑΠ αντί 650 εκατ. ευρώ, δεν είναι ούτε η διορισμένη διοίκηση από το υπουργείο, αλλά ούτε και ντόπιοι ολιγάρχες που πιθανώς μια κυβέρνηση να έχει «ράμματα για τη γούνα τους». Οι Τσέχοι ιδιοκτήτες του ΟΠΑΠ, έπειτα από ένα εύλογο χρονικό διάστημα, αξιοποίησαν τις ρήτρες των συμβάσεων παραχώρησης των VLTs και προσέφυγαν στη διαιτησία όπως προβλεπόταν. Η προσφυγή τους δυσφημεί διεθνώς τη χώρα: η δημοσιότητά της θα είναι εκτεταμένη εξαιτίας του μεγάλου ύψους της διαφιλονικούμενης διαφοράς.

Το χειρότερο είναι ότι αυτή η πολιτεία, μέσα σε πέντε χρόνια «επίπονων» προσπαθειών για ιδιωτικοποιήσεις, μόνο μια αγορά έχει καταφέρει να ιδιωτικοποιήσει πλήρως, εκείνη των τυχερών παιχνιδιών. Τώρα το άνοιγμα αυτής της αγοράς επιχειρείται να ακυρωθεί, είτε γιατί αλλάξαμε γραμμή πλεύσης, είτε επειδή έτσι εξυπηρετούνται άλλα συμφέροντα…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News