364
|

Ο Μινώταυρος

Ο Μινώταυρος

Η είδηση είναι συγκλονιστική: Ένα παιδί 18 χρονών δεν άντεξε την πίεση των Πανελληνίων εξετάσεων και πριν καν δώσει το πρώτο μάθημα πήδηξε από τον 4ο όροφο και βρήκε τραγικό θάνατο. Το τράνταγμα που ένιωσα ήταν δυνατό. Έχω κι εγώ γιο σ’ αυτήν την ηλικία που περνάει το «λούκι» των Πανελληνίων. Ακούγοντας λοιπόν αυτήν την είδηση πέρασαν σαν αστραπή από το μυαλό μου όλες οι φορές που του είπα «κάτσε διάβασε», «μην χάνεις τον χρόνο σου», «προετοιμάσου»… 

Πώς όμως προετοιμάζουμε τα παιδιά μας για αυτήν τη δοκιμασία; Ρίχνουμε όλο το βάρος στη γνωστική προετοιμασία (όσο μπορεί να θεωρηθεί έτσι η παπαγαλία) και σχεδόν καθόλου στην ψυχολογική. Ως ελληνική κοινωνία κουρδίζουμε έτσι τα παιδιά μας ώστε να μετατρέπονται οι Πανελλήνιες εξετάσεις από τεστ αξιολόγησης σε ένα ψυχολογικό crash test. Ένα σύγχρονο «Ή ταν ή επί τας». Τι κάνουμε για να τα θωρακίσουμε απέναντι σε αυτήν τη δοκιμασία;

Λίγα πράγματα. Συνήθως οι γονείς είμαστε αυτοί που αγχωνόμαστε πρώτοι και αυτό μεταφέρεται και στα παιδιά. Για κάθε γονιό υπάρχει μια λεπτή κόκκινη γραμμή μεταξύ της δημιουργικής καθοδήγησης και της αφόρητης πίεσης. Τα όρια για κάθε παιδί είναι διαφορετικά. Αν το αφήσεις πολύ λάσκα θα επικρατήσει ο διαβολάκος της ήσσονος προσπάθειας. Αν το παραπιέσεις μπορεί να κάνει μπουμ…

Είχα γράψει πριν τρία χρόνια ότι στις Πανελλήνιες τα παιδιά έχουν μπροστά τους το πρώτο κρίσιμο τεστ της ζωής τους. Όχι από άποψη αποτελέσματος, αλλά περισσότερο από άποψη αντοχής στην πίεση του αποτελέσματος. Τα παίζουν όλα σε μια ζαριά και μοιραία φορτώνονται με άγχος. Ως κοινωνία έχουμε συμπυκνώσει την αξιολόγηση των παιδιών σε 10 μέρες, αντί να την απλώσουμε σε μερικά χρόνια. Στο βωμό της αδιαβλητότητας και της αντικειμενικότητας έχουμε θυσιάσει τις ουσιαστικές γνωστικές δεξιότητες (δημιουργικότητα, πρωτοβουλία, καινοτόμα σκέψη). Πρέπει να βρούμε έναν τρόπο που να συγκεράσει αυτά τα διαφορετικά κριτήρια.

Είναι φανερό ότι το σύστημα θέλει αναμόρφωση, για να μην πάμε από τη μόρφωση στην παραμόρφωση. Εν τέλει, οι Πανελλήνιες εξετάσεις έχουν καταλήξει να είναι σαν τον Μινώταυρο που του έχουμε αναθέσει να φυλάει το χαμένο κύρος της παιδείας μας, ίσως και της δικής μας ματαιοδοξίας. Και αυτός ο Μινώταυρος θρέφεται με τα χαμένα όνειρα χιλιάδων παιδιών. Κι ενίοτε δεν αρκείται μόνο στα όνειρα. Καλό το Πανεπιστήμιο παιδιά, καλύτερη όμως η ζωή…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News