Πώς και γιατί το φασιστικό-ναζιστικό-εγκληματικό μόρφωμα κατόρθωσε να έρθει τρίτο στις προτιμήσεις του εκλογικού σώματος αυξάνοντας τα ποσοστά του; «Ξέρεις πώς πρέπει να αντιμετωπιστεί αυτό το φαινόμενο;», ρώτησε ο κ. Οικονομέας τον κ. Καμπουράκη στην πρωινή τους εκπομπή. «Όχι», απάντησε. Τελικά αυτό το «όχι, δεν ξέρω» είναι η απάντηση που ακούς από όλα τα επιτελεία των μεγάλων ειδησεογραφικών καναλιών, αλλά και των κομμάτων του Δημοκρατικού τόξου. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η Χ.Α. αντιμετωπίστηκε από την αρχή βιαστικά με ανώριμη και επιπόλαια σκέψη, όπως γίνεται και τώρα και με την Γαλλία όπου το κόμμα της κυρίας Λεπέν χαρακτηρίστηκε από τον κ. Σόιμπλε «φασιστικό», αντί για ακροδεξιό, λες και το 25 % των Γάλλων που ψήφισαν ακροδεξιά είναι φασίστες.

Δεν είναι και οι 500.000 ψηφοφόροι της Χ.Α. φασίστες, ναζιστές αλλά ούτε και διαχρονικοί της οπαδοί. Οι περισσότεροι είναι θυμωμένοι πολίτες με μεγάλα οικονομικά προβλήματα. Οι ναζιστές -ο σκληρός πυρήνας- μετριούνται σε μερικές δεκάδες που είναι γραφικοί, αναλώσιμοι, που εξελίχθηκαν σε επικίνδυνα άτομα με την αψυχολόγητη αντιμετώπιση που έχουν από το δημοκρατικό κατεστημένο – την ελίτ.  Η απειλή δεν βρίσκεται λοιπόν σ' αυτούς. Η απειλή βρίσκεται στους διοικούντες την χώρα. Στο Δημοκρατικό τόξο που άφησε το μόρφωμα να αναπτυχθεί σε καρκίνωμα, και στο πολιτικό προσωπικό που αντί να διαχειριστεί σωστά τις δικές του πληγές (σκάνδαλα κ.λπ.) τροφοδότησε με οργή τους πολίτες. Είναι πια αργά για δάκρυα και μαλλιοτραβήγματα. Αυτό που πρέπει να σκεφτούν όσοι διοικούν τη χώρα είναι μια νέα αντιμετώπιση της Χ.Α. ώστε να προλάβουν να μη γίνει δεύτερη πολιτική δύναμη.

Είτε μας αρέσει είτε όχι, η Χ.Α. είναι πολιτικό κόμμα και απαριθμεί μισό εκατομμύριο ψηφοφόρους. Δεν πρέπει να προσβάλλεται ο οικονομικά εξαθλιωμένος κόσμος που τους ψήφισε και είναι θυμωμένος, γιατί εξαγριώνεται όταν τον αποκαλούν ναζιστή, φασίστα και εγκληματία και ενδυναμώνεται έτσι το ρεύμα. Να βρουν τρόπο να αφυπνίσουν τους εποχιακούς «οπαδούς» από τον εφιάλτη. Να «περπατήσουν» στις πλατείες τους, στους δρόμους που ζουν, να κάτσουν στα ίδια καφενεία, να μπουν κυριολεκτικά στα σπίτια τους να προσπαθήσουν να τους αλλάξουν γνώμη. Με σωστή προσέγγιση θα τους αλλάξουν την γνώμη. Εδώ που φτάσαμε χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια ανατροπής του φασιστικού φαινομένου, γιατί αν περιμένουμε η ανάπτυξη να φανεί στα εξαθλιωμένα κοινωνικά στρώματα την πάθαμε όλοι παρέα. Οι εκλογές δεν αργούν. Με λόγια και υποσχέσεις δεν γεμίζουν τα ψυγεία. 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News