Ο Ανδρέας Λοβέρδος, στα πλαίσια της κινητικότητας, που παρουσιάζει, μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, αποφάσισε να εκδράμει στους ιερούς τόπους του Άθω. Διόλου παράξενο, καθότι Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων!

Σε χθεσινές διαδικτυακές αναμεταδόσεις φωτογραφιών, τον απόλαυσα να κρατά ιερή εικόνα αγιορείτικης Μονής και να «χαριεντίζεται» με τους περιχαρείς (όπως και με κάθε εξουσία ανά τους αιώνες) Γέροντές της. Όλα αυτά μου φάνηκαν συνηθισμένα για την εποχή μας και πολύ trendy για τη μόδα που επικράτησε, ειδικά στις πρόσφατες εκλογές. Δε σας κρύβω μάλιστα, ότι υπήρξε φίλος με επιχειρηματικό δαιμόνιο, που σκέφτηκε (μεταξύ σοβαρού και αστείου) να δημιουργήσει γραφείο ενοικίασης ιερωμένων για φωτογράφηση με πολιτικούς…

Αλλά βέβαια ένας γενναιόδωρος υπουργός σαν τον Ανδρέα, δεν μπορεί να αρκεστεί σε μία ταπεινή επίσκεψη, σε ένα ιερό μέρος. Κάτι πρέπει να κομίσει. Σκέφτηκε λοιπόν, να τους προτείνει την ίδρυση ΙΕΚ… ως προέκταση της Αθωνιάδος Ακαδημίας που λειτουργεί στις Καρυές (Γυμνάσιο και Λύκειο). Ένα ΙΕΚ που θα εκπαιδεύει νέους στην ξυλογλυπτική ή σε άλλες ειδικότητες που θα σχετίζονται με την εκκλησιαστική ή μοναχική ζωή.

Σαν ιδέα δεν είναι καθόλου κακή, δεδομένου πως δεν είναι δυνατόν να αρνηθείς τη δυνατότητα σε ενήλικες πλέον νέους, στην εκπαίδευση και την απόκτηση μιας ειδικότητας. Άλλωστε, μπορεί να αποδειχθεί και ιδιαίτερα προσοδοφόρα αφού η πολιτεία του Αγίου Όρους έχει πάντα ανάγκες, ανάλογα με το μέγεθος ενός μικρού κρατιδίου. Γι΄αυτό λοιπόν, πέρα από την πρώτη «φαιδρή» αντιμετώπιση, έπιασα τον εαυτό μου, στη συνέχεια, να αισθάνεται τύψεις και να επανέρχεται με μεγαλύτερη σοφία στην είδηση.

Το ζήτημα όμως είναι αλλού. Όποτε ακούω για Άγιο Όρος, φέρνω στον νου μου έναν παλιό φίλο Καβαλιώτη Θεολόγο που θήτευσε εκεί ως μαθητής (τελευταία φορά που τον είδα ήταν πριν χρόνια, να μαναντζάρει λαϊκό αοιδό σε πίστες ανά την Ελλάδα…). Στις Καρυές λειτουργεί ακόμα Γυμνάσιο και Λύκειο, όπου οι μαθητές είναι οικότροφοι και το ελληνικό κράτος αναλαμβάνει τα έξοδα και την αποστολή διδακτικού προσωπικού (μάλιστα πρόσφατα υπήρξαν διαμαρτυρίες για την έλλειψη καθηγητών). Ο φίλος μου λοιπόν αυτός πέρασε τα έξι χρόνια της εφηβείας του εκεί και «γαλουχήθηκε» με τις «ιερές» αξίες της Ορθοδοξίας, συνεχίζοντας τις σπουδές του στη Θεολογία. Βέβαια, η απομάκρυνσή του από τον δρόμο του Θεού δείχνει, ότι η «σεπτή ευδοκίμηση» δεν επήλθε στο ήθος και στον χαρακτήρα του. Αντίθετα, από την πολλή αποχή από τα εγκόσμια, έπεσε απότομα στο «φαγοπότι» και ίσως ακόμα δεν έχει χορτάσει (είναι γνωστό ότι η εφηβεία φέρνει σύνδρομα που τα κουβαλάς σε όλη σου τη ζωή).

Και αναρωτιέμαι, λοιπόν. Το να φτιάξεις ένα ΙΕΚ στο Άγιο Όρος μού φαίνεται, τελικά, λογικό. Πόσο λογικό είναι να διατηρείς ένα σχολείο, όπου στέλνονται ανήλικα παιδιά για θεοκρατική αγωγή; Ποιοι γονείς άραγε είναι αυτοί που στέλνουν τα ανήλικα παιδιά τους, χωρίς να είναι σε θέση να πάρουν την οποιαδήποτε συγκατάθεση, να «μονάσουν» στο Άγιο Όρος; Ποιο ευνομούμενο κράτος είναι αυτό που επιτρέπει σε πολίτες του να καταστρατηγούν ανθρώπινα δικαιώματα και να χειραγωγούν παιδικές ψυχές, χωρίς τη θέλησή τους;

Η Αθωνιάδα Εκκλησιαστική Ακαδημία (λειτουργεί εδώ και 8 αιώνες), ήταν ένας πολύ σημαντικός θεσμός που προσέφερε τεράστιες υπηρεσίες στην ελληνική παιδεία (και ο Ρήγας πέρασε από εκεί). Το να διατηρείται όμως σήμερα ως θεσμός εκπαίδευσης ανήλικων νέων, σε έναν κόσμο όπου η κοσμική μόρφωση ρέει από παντού, μοιάζει μάλλον κωμικό και ταυτόχρονα επικίνδυνο.

Αντί λοιπόν, ο υπουργός να φωτογραφίζεται με εικόνες ανάμεσα σε μοναχούς, θα έπρεπε να αναλάβει πρωτοβουλία, ώστε να μετατραπεί η Αθωνιάδα Ακαδημία αποκλειστικά, σε ένα ίδρυμα τριτοβάθμιας εκκλησιαστικής εκπαίδευσης. Ας είναι ΙΕΚ, Πανεπιστήμιο, ΤΕΙ, ό,τι τέλος πάντων, ταιριάζει με τις ανάγκες και την ιστορία της Αθωνικής Πολιτείας. Οι ενήλικες πλέον, νέοι που θα επέλεγαν να φοιτήσουν εκεί, θα ήταν σε θέση να διαθέσουν τον εαυτό τους όπως θα όριζε η βούλησή τους. Θα έκριναν μόνοι τους, μετά τα 18, πώς επιθυμούν να συνεχίσουν τις σπουδές τους συνδέοντας την εξειδίκευση και με την ορθόδοξη παράδοση.

Για άλλη μια φορά όμως, η Εκκλησία αντιλαμβάνεται τον κόσμο ως ένα «ασάλευτο παρόν» ή καλύτερα «παρελθόν», χωρίς να ψάχνει τη φύση και τις ανάγκες των ανθρώπων. Δεν μπορεί να συλλάβει την αναγκαιότητα εκσυγχρονισμού των θεσμών και γι΄ αυτό είναι θέμα δεκαετιών η κατάρρευσή της. Κι από την άλλη, οι λαϊκισμοί της πολιτικής εξουσίας ενθαρρύνουν την ακινησία, συναινώντας ουσιαστικά στον αφανισμό των παραδόσεων και στον εξευτελισμό των ανθρώπων.

Ας δούμε όμως αν θα προχωρήσει η ιδέα του ΙΕΚ. Ποιος ξέρει, μπορεί αυτό που δεν σκέφτηκε τώρα ο υπουργός, να το φέρουν οι εξελίξεις αργότερα…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News