Εδώ και μία εβδομάδα ζούμε στο Σύνταγμα κάτι το πρωτόγνωρο. 'Ενα ζωντανό πείραμα αμεσοδημοκρατίας που κανείς δεν ξέρει πού θα οδηγήσει. Μέρα με τη μέρα υπάρχουν αλλαγές, κατατίθενται οργανωτικές προτάσεις, δημιουργούνται νέες ομάδες και επιτροπές των «αγανακτισμένων» ανάλογα με τις ανάγκες: ομάδες σίτισης, καθαριότητας, καλλιτεχνών, τεχνικών, ιατρικής περίθαλψης, ακόμα και μία Τράπεζα Χρόνου, στα πλαίσια ανάδειξης της ανταλλακτικής οικονομίας.

Η Λαϊκή Συνέλευση που πραγματοποιείται κάθε μέρα στις εννέα το βράδυ είναι η κορυφαία διαδικασία των «Αγανακτισμένων». Τα θέματα που επιλέγονται προς συζήτηση, έχουν αναδειχθεί από τη Συνέλευση της προηγούμενης ημέρας, ενώ η ομάδα Γραμματειακής Υποστήριξης έχει αναλάβει τη καταγραφή πρακτικών και ένα γενικότερο συντονισμό της διαδικασίας.

Κάπου εκεί αρχίζουν τα προβλήματα. Η πρόθεση όλων όσων συμμετέχουν στο νέο κίνημα είναι να αποκτήσει η Συνέλευση ένα είδος αποφασιστικού «χαρακτήρα». Να υπάρχουν τοποθετήσεις που θα αναδεικνύουν συγκεκριμένα φλέγοντα ζητήματα του κινήματος και στο τέλος κάθε Συνέλευσης να  έχουν κατατεθεί συγκεκριμένες προτάσεις προς ψήφιση και υλοποίηση. Ωστόσο, λόγω έλλειψης οργάνωσης και εμπειρίας σε αυτό-οργανωμένες συλλογικότητες από πλευράς κόσμου, υπάρχει μία σαφής δυσκολία στη λήψη αποφάσεων και στη πραγματοποίηση τους. Και αυτή η δυσχέρεια μπορεί ακόμα, που το εγχείρημα διανύει τα πρώτα του βήματα, να μην φαίνεται τόσο σημαντική, αλλά καθώς το κίνημα αποκτά όλο και περισσότερη μαζικότητα αλλά και πολιτική «νομιμοποίηση» στα μάτια του κόσμου, μπορεί να αποδειχθεί πρόβλημα.

Παράλληλα, η απέχθεια των «Αγανακτισμένων» σε οποιαδήποτε μορφή εκπροσώπησης και αντιπροσώπευσης, κάνει δύσκολη την εξεύρεση κάποιας λύσης που θα περιελάμβανε τη δημιουργία κάποιων βασικών οργάνων που θα αποφάσιζαν για βασικά θέματα όπως την επιλογή της θεματικής ατζέντας της Συνέλευσης και τη σύνθεση κειμένων (που θα βασίζονται σε όσα έχουν ψηφιστεί στη Συνέλευση). Σε αυτό το σημείο, πιστεύω ότι οι διαδηλωτές πρέπει να δείξουν στοιχεία πολιτικής ωριμότητας: χωρίς όργανα και άτυπους «θεσμούς» δεν μπορεί να υπάρξει οργάνωση και χωρίς οργάνωση δεν μπορεί να υπάρξει αποτέλεσμα. Η δημιουργία Επιτροπών που θα συντονίζουν και θα γνωμοδοτούν δεν είναι αναγκαστικό ότι θα αντιπαρατίθενται στις αρχές της αμεσοδημοκρατίας. Το αντίθετο. Κληρωτοί αντιπρόσωποι, ανακλητοί και με περιορισμένη θητεία, ίσως, είναι η κατάλληλη πρόταση.

Ένα άλλο ζήτημα που πρέπει να λυθεί άμεσα αφορά τη διαδικτυακή δικτύωση της Συνέλευσης, Ευτυχώς, υπάρχει μέχρι στιγμής live streaming από τη Συνέλευση, έτσι ώστε όποιος δεν μπορεί να παρευρεθεί να μπορεί να τη παρακολουθήσει ζωντανά. Η ιστοσελίδα, όμως, της «Πραγματικής Δημοκρατίας Τώρα» δεν έχει αξιοποιηθεί όσο θα μπορούσε. Είναι ελλιπής και δεν παρέχει την απαραίτητη πληροφόρηση για τον κόσμο. Έχει τη δυνατότητα, όμως, να αποτελέσει το συντονίστικο εργαλείο των «αγανακτισμένων» ολόκληρης της χώρας.  Θα μπορούσαν, για παράδειγμα, οι αποφάσεις κάθε Λαϊκής Συνέλευσης οποιασδήποτε πλατείας της χώρας, να αναρτώνται το επόμενο πρωί στο real-democracy.gr ώστε να γνωρίζει ο κόσμος τί αποφασίστηκε και να μπορεί να συμμετάσχει σε οποιαδήποτε δράση έχει σχεδιαστεί.

Το Σαββατοκύριακο είναι το μεγάλο στοίχημα για το κίνημα της «25ης Μαίου». Εάν ο κόσμος κατακλύσει τη Πλατεία Συντάγματος και τις λοιπές μεγάλες πλατείες της χώρας, όπως συνέβη το προηγούμενο σαββατοκύριακο, νομίζω πως μπορούμε να μιλάμε και επίσημα για έναν νέο, φρέσκο, μη αμελητέο «παίκτη» στο πολιτικό σκηνικό της χώρας. Εάν, μάλιστα, η Συνέλευση καταφέρει να ανέβει «επίπεδο» και να αγκαλιάσει τους χιλιάδες πολίτες που θα βρεθούν στη Πλατεία, το κίνημα των «αγανακτισμένων» θα πάρει άλλες διαστάσεις.
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News