Ομολογώ ότι όταν πρωτοδιάβασα το άρθρο στο Βήμα για την επίμονη προσπάθεια διορισμού της κας Βασιλικής Τζότζολα ως δεύτερης νομικής συμβούλου στο ΚΕΠΕ, μπερδεύτηκα. Αντιγράφω το ρεπορτάζ: «Η θρακιώτισσα δικηγόρος παραμονή Πρωτοχρονιάς διορίστηκε στο ΚΕΠΕ χωρίς διαγωνισμό, χωρίς μόρια, χωρίς την έγκριση του ΑΣΕΠ, χωρίς καν να προκηρυχθεί η θέση, σχεδόν στα κρυφά, ως νομική σύμβουλος στη θέση που δημιούργησε αποκλειστικά για αυτήν (καταβάλλοντας ομολογουμένως μεγάλη προσπάθεια) ο νυν πρόεδρος του Κέντρου Ερευνών και Προγραμματισμού καθηγητής Νίκος Φίλιππας.»

Η πρώτη μου, ενστικτώδης αντίδραση ήταν να σκεφτώ πως ο δημοσιογράφος ψεύδεται ασύστολα. Πώς εξηγείται αλλιώς μια είδηση που έρχεται σε τόση αντίθεση με αυτά που ακούω τον τελευταίο καιρό; Τον Δεκέμβριο για παράδειγμα μάθαμε πως η Ελλάδα ανέβηκε 14 ολόκληρες θέσεις στον παγκόσμιο Δείκτη Αντίληψης Διαφθοράς του οργανισμού Transparency International (Διεθνής Διαφάνεια). Εσείς δεν φουσκώσατε από υπερηφάνεια όταν από την 94η θέση το 2012 η Ελλάδα βρέθηκε στην 80ή θέση το 2013; Εγώ κόντεψα να σκάσω. Απ’ τη χαρά μου, εννοείται.

Κι έπειτα είναι όλες αυτές οι δηλώσεις του κ. Αντώνη Σαμαρά. Τι στο καλό, Πρωθυπουργός είναι, δεν μπορεί να είναι τζάντζαλα-μάντζαλα όλα αυτά που λέει. Εδώ, ακόμα κι όταν ήταν στην Αντιπολίτευση είχε ζητήσει εθνική συμφωνία για τη διαφάνεια, τόσο ταγμένος είναι. Και μετά έγινε Πρωθυπουργός, είχε την ευκαιρία να αξιοποιήσει και αυτό το έκτακτο πρότζεκτ της Διαύγειας που του κληροδότησε ο κ. Γιώργος Παπανδρέου, και ξεκίνησε τη μάχη με τον δράκο της διαφθοράς, ως άλλος Άη Γιώργης. Έτσι μου είπαν, έτσι πιστεύω, ποιος είμαι εγώ εξάλλου να αμφισβητήσω κοτζάμ Πρωθυπουργό; Αφήστε που έστειλε και μια αγριεμένη επιστολή στο Υπουργικό Συμβούλιο και τους έβαλε όλους στη θέση τους. Εδώ πέρα υπάρχει ολόκληρο Κυβερνητικό Συμβούλιο Μεταρρύθμισης (θα τους πρότεινα να χρησιμοποιούν το αρκτικόλεξο Ki.SS.Me, είναι πιο σέξι) γι’ αυτή τη δουλειά, η διαφθορά τέλος, τα ’παμε αυτά. Μέχρι και τον Μιχάλη Λιάπη με κάζουαλ λουκ συνέλαβαν ανήμερα της Παγκόσμιας Ημέρας Φόρτισης Μπαταρίας, θέλετε κι άλλες αποδείξεις;

Και μετά διαβάζω για την κα Τζότζολα. Ε, σας είπα. Η πρώτη μου σκέψη ήταν ότι είναι προβοκάτσια. Η δεύτερή μου σκέψη όμως είναι πιο πονηρεμένη, Είδα πρόσφατα και το American Hustle και επηρεάστηκα όσο να πεις. Σκέφτηκα λοιπόν τη δύσκολη και δυσάρεστη θέση στην οποία υπεισέρχονται οι πολιτικοί μας καμιά φορά. Από τη μία θέλεις να είσαι αδιάφθορος. Να μην υπάρχει ούτε σκιά υποψίας, να είναι το μέτωπο και τα χέρια σου καθαρά, τα δόντια σου να αστράφτουν, η χωρίστρα να είναι τέλεια, έτσι όπως, βρε παιδί μου, οφείλει να είναι ένας πολιτικός (έτσι μου είπανε). Και προσπαθείς να κάνεις τη δουλειά σου έτσι, αγόγγυστα, σεμνά, ταπεινά και αδιάφθορα, μέρα μπαίνει, μέρα βγαίνει. Και μετά, κάπως, η ζωή σε φέρνει μπροστά σε κολοσσούς. Της γνώσης, της επιστήμης, δεν έχει σημασία, κολοσσούς, ταλεντάρες. Και λες, «αυτόν τον άνθρωπο δεν πρέπει να τον χάσω, όχι, όχι, η Ελλάδα δεν πρέπει να τον χάσει. Οι υπηρεσίες του θα είναι πολύτιμες. Μαζί θα τα αλλάξουμε όλα, θα κάνουμε αυτό το εθνικό extreme makeover που όλοι φαντασιωνόμαστε». Και πας ενθουσιασμένος στους συνεργάτες σου και τους λες για τη μεγάλη σου ανακάλυψη. Όμως αυτοί σου βάζουν πάγο και σου λένε πως δεν μπορείς να τον φέρεις στην ομάδα σου αυτόν τον άνθρωπο. Δεν υπάρχουν λεφτά, δεν έχει προκηρυχθεί διαγωνισμός, δεν έχει περάσει από το ΑΣΕΠ, δεν προβλέπεται δεύτερη θέση νομικού συμβούλου, το ΚΕΠΕ έχει μείνει με το 1/3 των ερευνητών του, δικαιολογίες χωρίς σταματημό. Και σου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι με τη στενομυαλιά τους. Εδώ έχεις έναν άνθρωπο που ταξιδεύει με το Εν Λευκώ του Ελύτη παραμάσχαλα, που έχει αποκομίσει τόση εμπειρία ως σύμβουλος σε επιτυχημένες εταιρείες όπως η Ολυμπιακή, που μετατάχθηκε στον ΟΑΣΑ, που στο ερώτημα «τι είναι πατριωτισμός;» απαντά πως «είναι αυτό στο οποίο εναποθέτει το ίδιο το Σύνταγμα την τήρηση των δημοκρατικών θεσμών» κι αυτοί σου λένε για κάτι πράγματα μικρά;

Κι έτσι έρχεσαι ενώπιον του ηθικού διλήμματος. Ακολουθείς τους κανόνες της διαφάνειας που είναι σημαντικοί αναμφισβήτητα αλλά ενίοτε στενεύουν στον καβάλο λίγο παραπάνω απ’ όσο θα έπρεπε ή σώζεις την Ελλάδα λιθαράκι-λιθαράκι, κολοσσό-κολοσσό; Στην περίπτωση της κας Τζότζολα ευτυχώς φάνηκε πως η πολιτική ηγεσία ήρθε στα συγκαλά της και έτσι την παραμονή της Πρωτοχρονιάς του 2014 τα εμπόδια επιτέλους κάμφθηκαν και το πρόβλημα διευθετήθηκε. Με το νέο έτος η κα Τζότζολα είναι πλέον επισήμως στο ΚΕΠΕ και εμείς οι Έλληνες πολίτες έχουμε στη διάθεσή μας ένα ικανό στέλεχος που θα συμβάλλει τα μάλα, είμαι σίγουρος για αυτό, στην επίλυση των προβλημάτων που ταλανίζουν την Ελλάδα.

Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, και ο σκοπός είναι η σωτηρία της πατρίδας, κ.λπ., κ.λπ., μην τα ξαναλέμε. Εξάλλου είμαι απολύτως βέβαιος πως πρόκειται για μεμονωμένο περιστατικό και όχι για συνήθη πρακτική. Οπότε τι είναι μια εξαιρεσούλα; Χαλάλι σας, κυρία Τζότζολα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News