Χρονικά, συμπίπτουν δύο ζητήματα για την παιδεία που προσθέτουν ακόμα περισσότερο γκρι στη θλιβερή απεικόνιση της πραγματικότητας. Κλειστά παραμένουν από την 1η Οκτωβρίου τα δημόσια ΙΕΚ όλης της χώρας, για πρώτη φορά τα τελευταία 20 χρόνια. Δεν υπάρχουν χρήματα για τους εκπαιδευτικούς  κι έτσι  δεν ξεκίνησε καν η φετινή  χρονιά! Ταυτόχρονα όμως, ο υπουργός Νίκος  Φίλης προανήγγειλε την κατάργηση της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου «περί ομαλής λειτουργίας των σχολείων» που κυρώθηκε με τον Νόμο 2811/2000, χαρακτηρίζοντάς την, «μαθητικό ιδιώνυμο».  Τόνισε μάλιστα, πως οδηγεί ανήλικους μαθητές ενώπιον της ποινικής δικαιοσύνης, «μόνο και μόνο επειδή διεκδικούν τα δικαιώματά τους».

Είναι ξεκάθαρες οι προτεραιότητες του υπουργού. Σου λέει, αφού δεν έχουμε λεφτά, ας κάνουμε  επανάσταση… Και πάντα πιστός στην μακροχρόνια  «αγωνιστική» του καριέρα, αντιστέκεται σε οτιδήποτε προάγει τους θεσμούς της αστικής  δημοκρατίας, προτάσσοντας  το αξιακό σύστημα που ανέδειξε το κόμμα του στην εξουσία: Τους αριστερούς «αγώνες» και τον συνδικαλισμό.

Η αλήθεια είναι όμως ότι δεν φταίει ο ίδιος. Ο κ. Φίλης υπήρξε πάντα ειλικρινής. Οι ψηφοφόροι του μάλλον δεν πίστεψαν στην καθαρότητα των αρχών του. Άλλος  ο κόσμος των καπιταλιστικών κοινωνιών και άλλος  ο κόσμος του σοσιαλισμού.

Γι αυτούς λοιπόν τους λόγους, το υπουργείο  αδιαφορεί  για  την κρισιμότητα  της κατάστασης στα ΙΕΚ και  ασχολείται με  την άρση ενός «αντιδημοκρατικού» νόμου. Κι όμως, μια σοβαρή αριστερή κυβέρνηση  θα έπρεπε να κατανοεί ότι  τα Ινστιτούτα Επαγγελματικής  Κατάρτισης  είναι το μέλλον της  μεταλυκειακής εκπαίδευσης. Θα έπρεπε να συνειδητοποιήσει ότι  οι νέοι χρειάζονται εξειδίκευση  που να συνδέεται  με την αγορά  εργασίας  και την ανάπτυξη της οικονομίας. Και ότι τα δημόσια ΙΕΚ είναι μια πρακτική και απολύτως λειτουργική διέξοδος για πάρα πολλές λαϊκές και ίσως «αριστερές» οικογένειες  που δεν έχουν τη δυνατότητα να στείλουν τα παιδιά τους στα ιδιωτικά.

Αντί λοιπόν, να βρουν μια λύση εξοικονομώντας κονδύλια από άλλες πηγές, αντί να  κινητοποιήσουν το ενδιαφέρον και άλλων υπουργείων, αναζητώντας  διέξοδο, αδιαφορούν και σπεύδουν να ανανεώσουν την «αριστεροσύνη» τους. Δεν τους απασχολεί η χαλαρότητα των σχολείων που ανοιγοκλείνουν σε όλη την επικράτεια, εξαιτίας των καταλήψεων αλλά ο νόμος που τιμωρεί τις καταλήψεις. Ο οποίος βέβαια, είναι ζήτημα αν έχει εφαρμοστεί περισσότερες από μία φορά -στη Λαμία νομίζω πριν δυο χρόνια.

Άρα λοιπόν, το μήνυμα που καλούνται οι μαθητές και οι σπουδαστές να εισπράξουν είναι περίπου το εξής: Όταν βρεθούν χρήματα θα λειτουργήσουν και τα ΙΕΚ. Μην βιάζεστε να ξεκινήσετε διάβασμα. Έτσι  κι αλλιώς, ακόμα στην αστική δημοκρατία είμαστε, δεν θα στηρίξουμε και τους θεσμούς της. Βάλτε όλοι ένα χεράκι να την διαλύσουμε και μετά θα φτιάξουμε τα δικά μας ΙΕΚ. Μέχρι τότε, απολαύστε τους «αγώνες» σας στα σχολεία, θυμηθείτε ξεχασμένα συνθήματα, οργανωθείτε λίγο καλύτερα και σύντομα, οι μισητοί δανειστές θα μας δώσουν την δόση να ανοίξουμε και τα ΙΕΚ. Πού θα πάει, θα τη βρούμε την «πολιτική λύση»…  

Όσο για μας τους υπόλοιπους, ας κατανοήσουμε ότι κάθε «λαϊκό» σπίτι, κάθε «λαϊκή» οικογένεια και κάθε «λαϊκός» μαθητής δεν αρκεί να αυτοπροσδιορίζεται ως λαϊκός. Θα πρέπει πρώτα, να υποστεί και τον απαραίτητο λαϊκό εξευτελισμό για να περάσει τις εξετάσεις. Όταν δηλαδή ο γείτονας θα στείλει το παιδί του στο ιδιωτικό ΙΕΚ, ο «λαϊκός» πατέρας που δεν έχει χρήματα θα πρέπει να υπομείνει τη δοκιμασία για το δικό του παιδί. Κι όταν η συνάδελφος στη δουλειά γράψει την κόρη της σε ιδιωτικό σχολείο που δεν κάνουν καταλήψεις, η λαϊκή μάνα θα πρέπει να συμπαρασταθεί στους «αγώνες» της δικής της κόρης που θα  υψώνει το λάβαρο της κατάληψης. 

Για όποιον δεν το κατάλαβε, η «Μεγάλη Πορεία» προς το «Πεκίνο» μόλις ξεκίνησε… 

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News