Ομολογώ ότι περιμένω με μεγάλο ενδιαφέρον τα νέα επεισόδια του Αλ Τσαντίρι News του Λάκη Λαζόπουλου. Θέλω να δω αν συνειδητοποίησε τι έσπειρε τα δυο τελευταία χρόνια και τι θερίζει τώρα. Αν θα υπάρξει ένα ψήγμα αυτοκριτικής. Μια επωφελής αξιοποίηση του καλοκαιριού θα ήταν να έβλεπε σε επανάληψη τα προηγούμενα επεισόδια και παράλληλα σε ζωντανή μετάδοση τα τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής να επιδίδονται στις προσφιλείς πρακτικές τους και να διαδηλώνουν την απέχθεια τους για το κοινοβούλιο, τους δημοκρατικούς θεσμούς και τον πολιτικό κόσμο. «Μα τι σχέση έχω εγώ με αυτούς ;» θα μας αντιτείνει αγανακτισμένος. « Εγώ ενδιαφερόμουν για τον απλό λαό, για την «κυρία» στην οποία απευθυνόμουν, για την Αριστερά, για το ΚΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ. Ολόκληρη εκπομπή – αγιογραφία  έκανα για τον Τσίπρα, την Λιάνα Κανέλλη πρόβαλα σαν πρότυπο πολιτικού, εγώ φταίω που την πλάκωσε στις μάπες ο Κασσιδιάρης; Εγώ φταίω που πάνω από 400.000 συμπολίτες μας ψήφισαν τους νεοναζί; Η τρόικα και το μνημόνιο φταίνε».

Προφανώς για την ψήφο στην Χρυσή Αυγή δεν φταίει μόνο ούτε κυρίως ο Λάκης Λαζόπουλος, έχει όμως σοβαρό μερίδιο ευθύνης, μεγαλύτερο από όσο ο ίδιος φαντάζεται. Γιατί σε ρόλο τηλε-ευαγγελιστή κανοναρχούσε ένα εύπλαστο κοινό και το εξοικείωνε με την ανομία, την περιφρόνηση των θεσμών και το μπάχαλο, με την αντίληψη ότι όταν «αντιστέκεσαι» τα πάντα επιτρέπονται. Ένα πράγμα έκανε με απαράμιλλη συνέπεια: χάιδευε αδιακρίτως τους πάσης φύσεως αγανακτισμένους.

Το Σάββατο είδα σε επανάληψη ένα επεισόδιο. Ένας ηλικιωμένος αγανακτισμένος καλούσε να μπούν στην Βουλή και να σπάσουν τα πόδια των βουλευτών. Ο τηλε-ευαγγελιστής παρουσίασε το video και το άφησε στον αέρα ασχολίαστο, κλείνοντας με νόημα το μάτι στο κοινό. Η απρόσωπη κυρία, ο «λαός» του Λαζόπουλου, κατάπιε το μήνυμα, χαχάνισε και χειροκρότησε. Μετά ήρθε η πάνω πλατεία Συντάγματος με τις ελληνικές σημαίες και τα συνθήματα «για την χούντα που θα πέσει σε τούτη την πλατεία» και «το μπουρδέλο την Βουλή που πρέπει να καεί» ενώ η κάτω «κόκκινη» πλατεία – και μαζί ο Λαζόπουλος – σιγοντάρανε ευτυχισμένοι.

Κάπως έτσι ήρθε η «αριστερή» Κερατέα που άνοιξε τον δρόμο και νομιμοποίησε την ακροδεξιά Κόρινθο, την Ραφήνα και τα ντου των νεοναζί. Τα ήθελε αυτά ο Λαζόπουλος; Όχι, βέβαια. Αντικειμενικά όμως τα υπέθαλψε. Γιατί όταν η «κυρία του» εμπέδωσε το μήνυμα ότι κάθε διαμαρτυρία – άρα και η βία –  είναι δικαιολογημένη γιατί η χώρα είναι περίπου υπό γερμανική κατοχή, τότε δεν είχε  πρόβλημα να πεταχτεί μέχρι την Χρυσή Αυγή. Και η Χρυσή Αυγή έχει το «πλεονέκτημα» να έχει εύπεπτα, απλουστευτικά μηνύματα, όπως –  δυστυχώς – είναι τα τελευταία χρόνια τα μηνύματα που εκπέμπει ο Λαζόπουλος. Σε άλλη συχνότητα αλλά το ίδιο χοντροκομμένα. Όταν δυο μόνο χρώματα υπάρχουν , το άσπρο και το μαύρο, τότε δεν υπάρχει χώρος για το κόκκινο του Λαζόπουλου και αναπόφευκτα επικρατεί το μαύρο. Γιατί αυτό που αγνόησε ο Λαζόπουλος είναι ότι η Δημοκρατία συμβιώνει με την πολυχρωμία και τις αποχρώσεις.

Και όμως τα είχε τόσο καλά τακτοποιήσει στο μυαλό του με την μανιχαική λογική του. Από την μια ήσαν οι κακοί Ευρωπαίοι, οι Γερμανοί και η τρόικα, το σάπιο πολιτικό σύστημα που από την πρώτη μέρα της αντιπολίτευσης σωρεύει δεινά στον τόπο. Και από την άλλη ο απλός λαός –  προσωποποιημένος στην «κυρία του» και στο αλαλάζον ακροατήριο του – πάντοτε αθώος, ανυποψίαστος και πάντα προδομένος. Και πάντα έτοιμος να πάει αριστερά και μόνο αριστερά, γιατί αριστερός είναι ο λόγος των ευαγγελιστών του Αλ Τσαντίρι ή της Σπίθας. Χαμπάρι δεν πήραν από την ακροδεξιά επέλαση. Εδώ κοτζάμ κόμματα της παραδοσιακής αριστεράς συνωστίζονται με τους εκπροσώπους της Χρυσής Αυγής στις κινητοποιήσεις των αστυνομικών και επιχαίρουν γιατί οι ένστολοι δεν θέλουν πλέον να χρησιμοποιούνται «ως μηχανισμός καταστολής κατά των λαϊκών κινητοποιήσεων». Σε ελεύθερη μετάφραση και σύμφωνα με την ανοιχτή  προτροπή των εκπροσώπων της Χρυσής Αυγής αυτό σημαίνει οτι όταν θα ξαναμαζευτούν οι αγανακτισμένοι στο Σύνταγμα δεν πρέπει να υπάρχει αστυνομική δύναμη ώστε να προστατεύσει το Κοινοβούλιο.

Όταν το 2012 αριστεροί αναγορεύουν το δημοκρατικό κράτος σε εχθρό στρώνουν το έδαφος στον πραγματικό εχθρό. Όταν διαβάζεις ανακοινώσεις του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΚΕ και της Χρυσής Αυγής και μόνο από το λογότυπο και τα σύμβολα μπορείς να διακρίνεις την προέλευση, τότε αυτή η αριστερά είναι σε λάθος δρόμο. Και τώρα πιά ούτε ο Τσίπρας, ούτε η Παπαρήγα, ούτε ο Μίκης, ούτε ο Γλέζος, ούτε βέβαια ο Λαζόπουλος μπορούν να ισχυριστούν ότι δεν βλέπουν τον φασιστικό κίνδυνο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News