Από Βέσπα ξέρεις; Ρωτούσε ο Θου Βου στην παλιά ταινία όταν αναγκάστηκε να καβαλήσει μια βέσπα χωρίς να ξέρει πώς οδηγείται. Από ΙΚΑ δεν ήξερα όλα αυτά τα χρόνια, έλειπε από τη βεντάλια των δραστηριοτήτων μου που περιλάμβάνουν εφορίες, νομαρχίες, επιμελητήρια και εν γένει λοιπά ιδρύματα από αυτά που την προηγουμένη σε κάνουν να χάσεις τον ύπνο σου κι αισθάνεσαι αυτομάτως ένοχος. Πφ κοινοτοπίες. Μπροστά στο ΙΚΑ αυτές οι εμπειρίες υπολείπονται.  Επιτρέψτε μου:

Στενή συνεργάτις της δουλειάς μας, άνθρωπος του σπιτιού μας,  αλλοδαπή, νομίμως εργαζομένη στη χώρα μας εδώ και 25 χρόνια (ενήμερη στο ΙΚΑ από τους εργοδότες της) ασθενεί σοβαρά κατά το ταξίδι στην πατρίδα της. Εγχειρίζεται (ακρωτηριάζεται) και επιστρέφει στην Αθήνα με όλο το φάκελο από τους εκεί γιατρούς που συστήνουν επείγουσα έναρξη χημειοθεραπείας. Ο ογκολόγος στον Άγιο Σάββα που την άρχισε να την παρακολουθεί, άμεμπτης συμπεριφοράς και ευγένειας, δίνει παραπεμπτικά για εξετάσεις που δεν μπορούν να περιμένουν: σκάννινγκ οστών, έλεγχος άνω κάτω κοιλίας, αιματολογικές κλπ κλπ. Τη συνοδεύουμε γιατί να αισθάνεται ασφαλής και θέλω να τη  βοηθήσω και με το γραφειοκρατικό κομμάτι προς το ασφαλιστικό της ταμείο που ως τώρα δεν έχει ποτέ χρησιμοποιήσει. Και σαν αιθεροβάμων σπασίκλας μπαίνω στο σάιτ του ΙΚΑ και γράφω στο κουτάκι Επικοινωνία τα ερωτήματα μου: από πού ν’ αρχίσει, σε ποιο ΙΚΑ ανήκει, τέτοια απλοϊκά.  Αυτό προ 12ημέρου.  Περίμενα δύο ημέρες για απάντηση, τίποτα και αρχίζω τα τηλεφωνήματα: από το ΙΚΑ στην Αγίου Κωνσταντίνου (γενικές πληροφορίες), επίσκεψη στο ΙΚΑ Αμπελοκήπων, στο Ογκολογικό του ΙΚΑ Λεωφ Αλεξάνδρας χαμηλά. Από εκεί με στέλνουν στο γνωστό ΙΚΑ Αλεξάνδρας λέγοντάς μου να πάω με όλα τα παραπεμπτικά του ογκολόγου του Αντικαρκινικού στον Ελεγκτή. Πέντε παραπεμπτικά με σφραγίδες και όλα τα σχετικά και με την ένδειξη άνω αριστερά Cα μαστού. Οι ελεγκτές τα βλέπουν και μου λενε ότι αυτά δεν σημαίνουν τίποτα αν δεν τα δει ο παθολόγος του ΙΚΑ. Κατεβαίνω στο υπόγειο και στη Γραμματεία κλείνω ραντεβού. Για την επομένη στις 8.30 με την κυρία Τ. Την επομένη, στις 9.30 έξω από την πόρτα αντιλαμβανόμαστε ότι η γιατρός δεν θα ρθει γιατί απεργεί.

"Μα κλείνετε ραντεβού ενώ ξέρετε ότι απεργεί;» ρωτώ.

«Εσείς οφείλετε να το γνωρίζετε», απαντά. «Να σας κλείσω με τον γιατρό Δ. Αλλά πάλι εσείς θα πρέπει να διαπιστώσετε εάν θα έρθει ή όχι».  Δεν ήμουν τυχερή.

Το επόμενο ραντεβού ήταν για χτες το πρωί.

Η φίλη μου κάνει εν τω μεταξύ τις εξετάσεις ιδιωτικά για να μη χάσει το επόμενο πολύτιμο ραντεβού στον Άγιο Σάββα και να προγραμματιστεί βάσει αυτών η χημειοθεραπεία.  Κόστος, περί τα 300 ευρώ που ευτυχώς είχε τη δυνατότητα να διαθέσει (25 χρόνια σκληρής δουλειάς φροντίζοντας και καθαρίζοντας ξένα σπίτια). Τουλάχιστον ας γράψουν στο ΙΚΑ τα φάρμακα για να μάθει και πώς είναι η διαδικασία.

Παραλλήλως βρίσκω άκρη με έμπειρο στέλεχος του ΙΚΑ για να με συμβουλεύσει ποιες είναι οι σωστές κινήσεις, εφόσον η θεραπεία προβλέπεται μακρά, ποια είναι τα δικαιώματα της εργαζομένης, άδειες αναρρωτικές, κοκ. Με διαβεβαιώνει με τον πιο σαφή τρόπο ότι όλα ξεκινούν από τον παθολόγο του ΙΚΑ: «πάρε το φάκελλο από το νοσοκομείο όπου διαγνώστηκε η ασθένεια και εγχειρίστηκε, πάρε και τα παραπεμπτικά από τον Άγιο Σάββα (επαναλαμβάνω το όνομα επειδή δεν πρόκειται περί άγνωστης ιδιωτικής κλινικής) και πήγαινε στον παθολόγο του ΙΚΑ. Αυτός θα δει το φάκελο και θα γράψει τη γνωμάτευση του που στη συνέχεια πρέπει να την πας στις διοικητικές υπηρεσίε, στις Παροχές. Θα γράψει εξετάσεις, φάρμακα κλπ»

Χτυπήσαμε την πόρτα στις 9.10 το πρωί στον πρώτο όροφο του ΙΚΑ Αλεξάνδρας.
«Να περάσουμε;»

Ο παθολόγος Χατζ. δεν μίλησε, κούνησε μετά βίας το σαγόνι του. Δεν φοράει μπλούζα ιατρική, ούτε αυτός ούτε η διπλανή του γιατρός. Πάνω στα γραφεία τους ένα μπικ μόνο. Του δείχνω τον φάκελο, πολυσέλιδο, στα αγγλικά. Του δείχνω τα παραπεμπτικά του ογκολόγου, ξαναλέω, του Αντικαρκινικού – « Ca» σε κάθε γωνιά κάθε σελίδας. Δεν απλώνει το χέρι του να αγγίξει κανένα χαρτί. Ορθιες μπροστά του, εμείς.

«Και τι θέλετε;».
«Να γράψετε παρακαλώ γνωμάτευση για την κυρία».
«Και τι έχει;»
«Εχει καρκίνο, αυτό λενε τα χαρτιά των γιατρών».

«Κοιτάξτε, εγώ γνωμάτευση δεν γράφω, δεν την ξέρω…».
«Μπροστά σας είναι εδώ, με μαστεκτομή, να τα χαρτιά…»
«Αυτά τα χαρτιά δεν μου λένε τίποτε, δεν είμαι υποχρεωμένος να ξέρω αγγλικά για να διαβάσω το φάκελο".
«Μα τα χαρτιά από τον Άγιο Σάββα;»
«Δεν ξέρω τίποτα, να σας κάνει αυτός ο γιατρός τη γνωμάτευση».
Εκείνη τη στιγμή μπήκε άλλη γιατρός από άλλο τμήμα που μας διέκοψε για να τη χαιρετίσει δια χειραψίας – «καλό χειμώνα» κλπ) και να διαμαρτυρηθούν όλοι μαζί που από όλες τις γειτονιές έρχονται στο ΙΚΑ Αλεξάνδρας.
«Μα εδώ δεν ανήκει η ασθενής; Στους Αμπελοκήπους μένει, εδώ μου πανε να ρθούμε από το Ογκολογικό.
«Δεν ξέρω πού ανήκει»
«Πού να ρωτήσω;, σε ποιο γραφείο;»
«Δεν ξέρω κυρία μου»
«Θα μου γράψετε τουλάχιστον τα φάρμακα;»
«Και γιατί της δίνει αυτά τα φάρμακα; Φάρμακα για το στομάχι;»
«Επειδή θα ξεκινήσει χημειοθεραπεία»
δεν χρειάζεται νομίζω να συνεχίσω…

Φύγαμε. Η φίλη, με χαμένο βλέμμα, εγώ μονολογώντας για λογαριασμό της: Δεν θα σου κάνω το χατήρι κουφ@@@ νεκροθάφτη-υπαλληλίσκε.

Α! ξέχασα: απάντηση στο μέιλ δεν έφτασε ακόμη.
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News