Ζούμε έναν κατακλυσμό, όπου κάποιοι σε αυτή τη χώρα προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν τις τελευταίες σωσίβιες λέμβους. Όταν σε αυτό το περιβάλλον ακούμε προβεβλημένους μεγαλοσυνδικαλιστές να παραλογίζονται κατανοούμε ότι έχουν κατά νου ή τη διατήρηση της πολύφερνης θέσης τους ή την είσοδό τους στην κεντρική πολιτική σκηνή (πάμπολλα παραδείγματα, πολλά προς αποφυγήν). Σ’ αυτές τις περιπτώσεις δύο πράγματα συμβαίνουν, ένα καλό και ένα κακό.

-Το κακό: Ταλαιπωρούν αφάνταστα το κοινωνικό σύνολο και διαλύουν την οικονομία στον τομέα δράσης τους.
-Το καλό: Αποκαλύπτονται και βλέπουμε καθαρά ποιοι είναι και σε τι αποβλέπουν.

Ο αξιότιμος κ. Λουράντος, Πρόεδρος του Φαρμακευτικού Συλλόγου Αττικής έχει γεμίσει τελευταία τα ραδιόφωνα με καλοπληρωμένα σποτ, τα οποία περιγράφουν ως αγγελικές όλες τις συνδικαλιστικές του ενέργειες και ως δαίμονες τον Λοβέρδο και το Υπουργείο Υγείας. Έτσι ανενδοίαστα μονολογώντας προσπαθεί να αναστρέψει το εις βάρος του κλίμα που κυριαρχεί σε όσους έχουν την ατυχία να ζητούν φτηνά φάρμακα την ώρα που τα χρειάζονται.

Πολύ πιθανόν ο κ. Λουράντος καθώς ασχολείται με τη σύνταξη των αποπροσανατολιστικών ραδιοφωνικών σποτ, δεν πρόλαβε να διαβάσει εφημερίδες για το τεράστιο σκάνδαλο που έσκασε με συμπρωταγωνιστές φαρμακοποιούς σε σχεδόν όλη τη χώρα. Δεν μπορώ να πιστέψω πως ο αξιότιμος κύριος Λουράντος έμαθε γι αυτή την αποκάλυψη του ΣΔΟΕ και δεν δημιούργησε ένα νέο σποτ για τους ενεχόμενους συναδέλφους του που προφανώς «αμαυρώνουν τον κλάδο» και που βεβαίως, με όσα ανακάλυψε το ΣΔΟΕ, πλουτίζουν βάζοντας το χέρι στις τσέπες όλων μας. Με χαρά θα μαθαίναμε πως σε κάποιο από τα ΜΜΕ ο κύριος Πρόεδρος δήλωσε την αντίθεσή του και τη διάθεσή του να συμβάλει στη διαλεύκανση του σκανδάλου!

Αντιγράφω από ρεπορτάζ των τελευταίων ημερών: (ΝΕΑ, 14 Φεβρουαρίου):
«Ενδεικτικό του μεγέθους (του σκανδάλου) είναι ότι μόνο ένας φαρμακοποιός ο οποίος εντοπίστηκε στην Τρίπολη, και μόνο με ένα φάρμακο, έχει ζημιώσει με αυτόν τον τρόπο το Δημόσιο κατά 760.000 ευρώ. Η σύλληψη της κομπίνας είναι απλή. Ο γιατρός γράφει τη συνταγή. Ο φαρμακοποιός την εκτελεί. Ασθενής που χρειάζεται το συγκεκριμένο φάρμακο δεν υπάρχει.  Κι αν υπάρχει ασθενής, είναι «μιλημένος» από τον γιατρό και ουδέποτε παραλαμβάνει το φάρμακο που είναι γραμμένο στη συνταγή.
Ο φαρμακοποιός κολλάει το κουπόνι στο βιβλιάριο του ασφαλισμένου, όμως το κουτί με το φάρμακο το κρατά στα συρτάρια του. Έτσι το ασφαλιστικό ταμείο πληρώνει στον φαρμακοποιό την αξία του φαρμάκου, το φάρμακο μένει «κέρδος» σε αυτόν ο οποίος στη συνέχεια το προωθεί σε εταιρεία που, με τη σειρά της το εξάγει στη Γερμανία».

Λοιπόν, γιατί κατάπιε την στομφώδη φωνή του ο αξιότιμος; Γνωρίζω και γνωρίζουμε από προσωπική πείρα ο καθένας ότι βεβαίως και υπάρχουν φαρμακοποιοί έντιμοι, ανεκτικοί στην ανάγκη του φτωχού και εξυπηρετικοί στην ανημπόρια του αρρώστου. Αυτούς θα αναδείκνυαν οι ανά την Ελλάδα φωνακλάδες συνδικαλιστές των φαρμακοποιών, αν είχαν ακέραιη συνείδηση και στέρεα άποψη ώστε να καταγγείλουν τα χρυσοφόρα κυκλώματα του κλάδου τους. Το γιατί δεν το κάνουν, ας απαντήσουν όσοι τους εκλέγουν.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News