Photo:Logan Abassi / The United Nations

Μετά το υπουργικό συμβούλιο της 14/1, ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου αναφέρθηκε στην τεράστια καταστροφή από το σεισμό στην Αϊτή. Εξέφρασε τη βαθιά συμπάθεια του ελληνικού λαού, αναφέρθηκε και στη βοήθεια που επρόκειτο να στείλει το ελληνικό κράτος. Επί τη ευκαιρία, βεβαίωσε ότι δεκατέσσερις Έλληνες, που βρίσκονταν στη χώρα, είχαν εντοπισθεί από τις εκεί προξενικές αρχές, ήταν καλά στην υγεία τους και σύντομα θα επέστρεφαν στην Ελλάδα. Όλα αυτά συμπυκνώθηκαν σε ένα ειδησάριο αιχμής, που μετέδωσαν τα ραδιόφωνα, δημοσίευσαν τα πόρταλ και, την άλλη μέρα, και ορισμένες εφημερίδες: «Καλά στην υγεία τους 14 Έλληνες στην Αϊτή». Για την ημέρα εκείνη, ήταν η πιο προβεβλημένη αναφορά στο ανθρωπιστικό δράμα της χώρας της Καραϊβικής.

Θα μου πείτε: είδηση δεν είναι ότι 14 Έλληνες είναι ζωντανοί; Θα σας απαντήσω ότι είναι και δεν είναι. Είναι διότι, όντως, υπάρχει πάντα ένα ενδιαφέρον τι συμβαίνει με τους ομοεθνείς σε μια τεράστια καταστροφή. Δεν είναι διότι είναι προφανές πως, αφού ήξερε ο πρωθυπουργός, σίγουρα γνώριζαν και οι συγγενείς τους, άρα οι άμεσα ενδιαφερόμενοι ήξεραν ήδη. Συνεπώς…

Συνεπώς, ακόμα μια φορά, ο τρόπος αξιολόγησης και μετάδοσης της είδησης αποδεικνύει τη χωριάτικη εσωστρέφειά μας. Κάπου εκεί έξω έχει γίνει μια τεράστια καταστροφή, συμπονούμε τους κακόμοιρους που την υπέστησαν αλλά εμείς, ουφ, ευτυχώς, είμαστε πολύ μακριά. Το λέει και μια αθάνατη ελληνική παροιμία, μακριά από μας. Ας γυρίσουμε στα δικά μας – είπε καμιά μεγάλη φράση άξια μνημόνευσης ο Καρατζαφέρης;

Κάπως έτσι συνεχίζει να ζει και να πολιτεύεται ο ελληνισμός: μακριά από μας. Ό,τι προβάλλει και ότι δεν προβάλλει η ειδησεογραφία είναι, απλώς, ο καθρέφτης της συλλογικής μας ψυχοσύνθεσης.

Όσο για την Αϊτή, αξίζει να θυμηθεί κανείς ότι είναι το πρώτο εθνικό κράτος παγκοσμίως που αναγνώρισε την ανεξάρτητη Ελλάδα, περίπου ένα χρόνο μετά το ξέσπασμα της εθνικοαπελευθερωτικής μας επανάστασης – στα 1822. Παλιές ιστορίες, ε;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News