Δυόμισι χρόνια πριν, το καλοκαιράκι του ‘12, Ιούλιο μήνα, δέχομαι ένα τηλεφώνημα, όπου μου γίνεται πρόταση να κάνω μια φιλική εμφάνιση σε μια ταξιδιωτική εκπομπή του National Geographic, ονόματι Street view, με θέμα την Αθήνα. Η συμπαθέστατη εκπομπούλα, είναι ισραηλινής παραγωγής. Μου τηλεφώνησαν από τα γραφεία στο Ισραήλ, όπου αφού με ρωτούσαν διάφορα επί μισάωρο για να ελέγξουν και τη γλωσσική μου ευφράδεια εις την αγγλικήν, κάναμε το γύρισμα, ντάλα μεσημεράκι στην Πλάκα και πέριξ της Ακροπόλεως, εδώ μπορείτε να δείτε την εκπομπή.

Ο παρουσιαστής της εκπομπής είναι ηθοποιός και σε ερώτησή μου για τα μελλοντικά του σχέδια, μου είπε: «αμέσως μετά το γύρισμα, αναχωρώ για Λος Άντζελες, για να παρευρεθώ στην επίσημη πρεμιέρα μιας ισραηλινής σειράς στην οποία έπαιζα, την αγόρασαν τα αμερικάνικα δίκτυα, την ξαναγύρισαν με μεγάλη επιτυχία, και εβραϊκά κανάλια αγόρασαν και την πρωτότυπη εκδοχή μας, όπου μεθαύριο κάνουμε πρεμιέρα εκεί.». "Πώς λέγεται η σειρά;", τον ρώτησα. Homeland, μου απάντησε.

Τη σειρά όσοι βλέπετε σίριαλ την ξέρετε. Τις προάλλες έκανα κάτι που δεν είχα κάνει ποτέ, είδα σε μαραθώνιο προβολής, back to back, όπως λένε, τα πέντε πρώτα επεισόδια του 4ου κύκλου, έλιωσα μπροστά στην οθόνη και ιδού τι με απασχόλησε, καθώς οι εικόνες της αμερικάνικης αντικατασκοπίας στη μέση Ανατολή στοίχειωσαν τη μέρα μου.

Οι Ταλιμπανέοι έχουν πάρει τα όπλα. Η CIA τρέχει να μαζέψει τα απόνερα της αμερικάνικης εξωτερικής πολιτικής και το Χόλιγουντ κάνει όλη αυτήν την κατάσταση σίριαλ και ταινίες και κονομάει αδρά. Γίνεται πόλεμος και τα αμερικάνικα στρατά ηττώνται κατά κράτος; Να και η αντίστοιχη ταινία που σαρώνει στα όσκαρ και το Χόλιγουντ ξανακονομάει. Ακόμα και αν εδώ στην καψερή μας χώρα, είχαμε τίποτα τρομοκράτες ολκής, όσο αυτοί θα νομίζανε ότι πολεμάνε τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, τόσο θα τους κάνανε ταινία και οι καπιταλίστες θα παντελονιάζανε δολάρια από την πίσω πόρτα. Τουτέστιν, οι άνθρωποι κάνουν κάτι που άμα το κάναμε κι εμείς θα είχαμε σβήσει δεκαπέντε χρέη μαζί – τι, δηλαδή; πουλάνε σε όλο τον κόσμο την τρέλα τους.

Γελάστε, αλλά πού θα βρείτε συσσωρευμένη παράνοια σε τόσο μικρό χώρο σε άλλο τόπο εκτός από μια μικρή βαλκανική χώρα, φάτσα στη θάλασσα, ονόματα δε λέμε;

Ακούστε ιστορίες και αναλογιστείτε τι παγκόσμια κινηματογραφικά και τηλεοπτικά σουξέ θα είχαμε κάνει:

1. Σοσιαλιστής πολιτικός, με αντίσταση στη δικτατορία, αναδεικνύεται με την αποκατάσταση της δημοκρατίας, διαπρέπει στην πολιτική σκηνή και με την αποτυχία του να εκλεγεί αρχηγός στο κόμμα που υπηρετούσε, συστήνει συμμορία, όπου μέσω της υπουργικής του θέσης και μέσω εικονικών εταιρειών, υφαρπάζει ιλιγγιώδη ποσά, τα οποία γλεντάει μαζί με τη νεαρά δεύτερη σύζυγό του, κάνοντας ζωή γκλαμουράτη και ουδόλως σοσιαλιστική, εμπλέκοντας ταυτόχρονα την πρώην αλλά και τη νυν γυναίκα του, τα παιδιά του, έναν θείο του, κουμπάρια και όσους συγγενείς βρίσκει εύκαιρους. Με την αγορά οικίας σε ακριβότατη συνοικία, συλλαμβάνεται, αποκαλύπτεται, καταδικάζεται μαζί με όλους τους συγγενείς του και γηραλέος πια φυλακίζεται αμαυρώνοντας όλη τη μέχρι τότε πορεία του. Ο Λύκος της Σοσιαλιστικής Αλλαγής!
2. Γενικός γραμματέας υπουργείου και κολλητός του πρωθυπουργού, άσχημος και πλαδαρός, εκβιάζει ερωτικά υπάλληλο της υπηρεσίας του, εκείνη βιντεοσκοπεί τις συνευρέσεις τους, όπου κατά τη διάρκεια της πράξης αυτός εκστομίζει διάφορα ακατονόμαστα, εκείνη πάει την κασέτα σε γνωστό τηλεδημοσιογράφο, ο γραμματέας το μαθαίνει, πηδάει απ’ το μπαλκόνι του σπιτιού του, σώζεται, η υπόθεση βγαίνει στη φόρα, η κασέτα πάει από δημοσιογραφικό γραφείο σε γραφείο, κάποιος εκβιάζει την κυβέρνηση και τελικά η Βουλή διαλύεται και η χώρα πάει σε εκλογές. Οι πονηρές μπίζνες ενός πρωτάρη γραμματέα!
3. Ιερομόναχος σε μοναστήρι διάσημο και ευλαβικό, εκμεταλλεύεται τους υψηλούς επισκέπτες του μοναστηριού, καταφέρνει να αλλάξει με νόμο το περιουσιακό καθεστώς της μονής, εμπλέκοντας υπουργούς, ιδιαίτερους της κυβέρνησης, λογιστές και συμβολαιογράφους συγγενείς γνωστών πολιτικών, αποκαλύπτεται, συλλαμβάνεται, άνθρωποι κάνουν ολονυχτίες με κεριά έξω από το κρατητήριο, καταδικάζεται σε περιορισμό, ενώ ταυτόχρονα η κυβέρνηση πέφτει, ο θρησκευτικός του προϊστάμενος πεθαίνει και ο ηγούμενος το ρίχνει στις μετάνοιες και τις προσευχές. Ο άρχοντας των μοναστηριών, μέρος πρώτο: οι δύο οφσόρ!
4. Κλεφτρονάκος που φυλακίζεται πριν χρόνια, το σκάει από τη φυλακή, τον πιάνουνε, το ξανασκάει, τον πιάνουνε, το ξανασκάει, γίνεται ο ήρως των αποδράσεων, ποτέ δεν σκοτώνει άνθρωπο, όπου κρύβεται ανταμοίβει αυτούς που τον βοήθησαν, καθώς και διάφορους φτωχούς, με ποσά που ληστεύει από τράπεζες, ώσπου εκτίει τέλος πάντων την ποινή του, αποφυλακίζεται και έκτοτε πουλάει σάντουιτς με λουκάνικα και άλλα εδώδιμα και φρεσκοψημένα σε παραλιακή καντίνα στην εξοχή. Ένας υπέροχος ληστής!
5. Γνωστός ηθοποιός που έχει εκλεγεί βουλευτής με συνωμοσιολογικό κόμμα κ.λπ. κ.λπ., μην τα ξαναγράφω, τα είπαμε και εδώ.

Ενδεικτικά ανάφερα τρία-τέσσερα παραδείγματα, υπάρχουν δεκάδες άλλες ιστορίες. Και επειδή ο ελληνικός κινηματογράφος ασχολείται εσχάτως με τις παθογένειες της ελληνικής οικογένειας, ερωτώ, μήπως με κάτι τέτοιες ιστορίες θα πουλούσαμε περισσότερο; Διότι, όπως είπε και κάποιος σπουδαίος κάποτε, όλες οι ιστορίες είναι εκεί έξω, αρκεί να τις βρεις και να τις αφηγηθείς. Και θα πρόσθετα, όλες οι εξωφρενικές ιστορίες είναι εκεί έξω, στην ελληνική μας πραγματικότητα. Γι’ αυτό και -για να κλέψω και μια ατάκα του αγαπημένου μου Θανάση Βέγγου- ζήτω η σεναριακή μας τρέλα!

Καλή χρονιά!

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News