Το χω ξαναγράψει: θα πεθάνουμε περιμένοντας σε μια ουρά της ΔΕΗ για να κάνουμε διακανονισμό για το λογαριασμό ή στο γκισέ μιας τράπεζας -αγωνιώντας.

Ρικομέξ; θυμόμαστε (ελπίζω) το χτισμένο στο ρέμα εργοστάσιο που μεταβλήθηκε σε ένα σωρό από μπάζα, χώμα , άθλιες γυψοσανίδες και λαμαρίνες στο σεισμό του 99 θάβοντας ζωντανούς τους εργαζόμενους εκεί και φέρνοντας τον θάνατο σε 39. Επί ένα διήμερο όλη η Ελλάδα παρακολουθούσε με κόμπο στο λαιμό τις προσπάθειες να εντοπισθούν οι ζώντες κάτω από τα συντρίμμια, πρώτη φορά είδαμε στην κυριολεξία ζωντανό στους δέκτες μας την ασφυξία και τον θάνατο κάτω από τον φρικαλέο τύμβο.

Ουδείς τιμωρήθηκε σε μια υπόθεση με 39 θύματα, άλλη μια υπόθεση όπου αυτή τη φορά δια στόματος Κώστα Σημίτη "το μαχαίρι θα έφτανε στο κόκκαλο".

Και τώρα τόσα χρόνια μετά, 12 τον αριθμό, μια ντουζίνα χρόνια, ο Άρειος Πάγος έκρινε ότι η Τράπεζα προηγείται των οικογενειών των θυμάτων στην αποζημίωση.

Τα στελέχη της Εθνικής που χειρίστηκαν την υπόθεση μάλλον θα ανέβηκαν κλίμακα, οι δικηγόροι τους θα ανεβάσουν- κι είναι λογικό – το κασέ τους.

Πόσο ανακουφιστική και ελπιδοφόρα η νίκη των δικονομικών ελιγμών και επιχειρημάτων έναντι του αυτονοήτως ηθικού.

Όλοι αθώοι και κερδισμένη η Τράπεζα. Αυτό το ελληνικό μαχαίρι έχει στομώσει μάλλον από το πολύ λίπος που έχει χαράξει.

( Γι αυτό παρακαλώ μη χλευάζετε αυτούς που μουτζώνουν, πολλοί εξ αυτών δεν έχουν απολύτως κανένα άλλο όπλο).

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News