Η πλατεία Αιγύπτου άρχισε να γεμίζει με κόσμο από νωρίς το πρωί. Μόλις έγινε γνωστό πως ο Δήμος Αθηναίων, σε συνεργασία με τον Αγροτικό Συνεταιρισμό Ιεράπετρας “Ανατολή" και τον τηλεοπτικό σταθμό Tele Κρήτη θα μοίραζε 27 τόνους λαχανικών εκατοντάδες Έλληνες και αλλοδαποί άρχισαν να στήνονται στην ουρά. 

Παρά τη ζέστη και τον καυτό ήλιο, όλοι περίμεναν υπομονετικά για τη δική τους χάρτινη συσκευασία  – τελάρο που είχε μέσα ντομάτες, μελιτζάνες, πιπεριές και αγγούρια. Μικροεντάσεις δεν έλειψαν, κυρίως με αλλοδαπούς που στήνονταν για δεύτερη και τρίτη φορά στην ουρά, αλλά οι άνδρες της Δημοτικής Αστυνομίας σε συνεργασία με τους παραγωγούς από την Ιεράπετρα κατόρθωσαν σε μεγάλο βαθμό να διατηρήσουν τα πράγματα σε πολιτισμένο επίπεδο.

“Για να είμαι ειλικρινής, δεν περίμενα τέτοια προσέλευση. Είναι παράξενο το συναίσθημα που νιώθω. Νιώθω χαρά που η πρωτοβουλία μας έχει τέτοια ανταπόκριση. Νιώθω και λύπη που τόσος κόσμος έχει ανάγκη αυτή τη μικρή έστω βοήθεια”, λέει ο Μανώλης Γεωργαλάκης Δ/ντης του Tele Κρήτη. “Εμένα πιάστηκε η καρδιά μου με τις εικόνες που είδα σήμερα” συμπληρώνει ο Αντώνης Ζαχαριαδάκης, πρόεδρος του Συνεταιρισμού από την Ιεράπετρα. “Στεναχωρέθηκα πολύ αλλά πρέπει να συνειδητοποιήσουμε  πως υπάρχουν άνθρωποι που έχουν πραγματική ανάγκη για βοήθεια.”

Χαρακτηριστικό ήταν επίσης το τεράστιο ενδιαφέρον που έδειξαν τα ξένα τηλεοπτικά δίκτυα που βρίσκονται εδώ και πολλές ημέρες στην Αθήνα. Οι περισσότεροι Αθηναίοι ήταν απρόθυμοι να μιλήσουν στις κάμερες. Όσοι το έκαναν, επαναλάμβαναν σε διαφορετικές παραλλαγές την ίδια ιστορία : ακρίβεια, άνεργα και άρρωστα μέλη στην οικογένεια, περικοπές σε μισθούς και συντάξεις.

Ρωτάω τον ηλικιωμένο κύριο που στέκεται δίπλα μου αν θα πάει και αυτός στην ουρά να περιμένει για τη συσκευασία με τα λαχανικά. Ο κ. Κώστας, όπως μου συστήνεται, συνταξιούχος ταξιτζής, μου απαντά σε έντονο ύφος : “Κατέβηκα από τη Λάρισα 21 ετών να δουλέψω. Υπήρχε και τότε φτώχεια αλλά όχι αυτό το πράγμα. Ντρέπομαι γι' αυτούς, ντρέπομαι για μένα που δεν μπορώ να τους βοηθήσω ή να κάνω κάτι. Είμαι 80 ετών ίσα ίσα που τα καταφέρνω αλλά δεν θα στηνόμουν σε καμία ουρά. Οι πατεράδες μας θα ήταν πολύ δυστυχισμένοι αν έβλεπαν αυτά πράγματα”.

Γύρω στις 11:00 η διανομή τελειώνει. Οι δρόμοι γύρω από την πλατεία Αιγύπτου είναι γεμάτοι από άδειες χάρτινες συσκευασίες.  Ο κόσμος διασκορπίζεται προς όλες τις κατευθύνσεις κουβαλώντας το τελάρο που του δόθηκε. Κοινό χαρακτηριστικό όλων, Ελλήνων και αλλοδαπών, τα χαμηλωμένα κεφάλια και το ίδιο πληγωμένο αλλά και παγωμένο βλέμμα στα μάτια τους. Και ας τους έλουζε ο ιδρώτας.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News