– Αποστόλη, πάμε το βράδυ να δούμε Τζέιμς Μποντ;

– Τι ώρα; Δεν μπορώ.

– Το παίζει και 6, το παίζει και 8. Πότε θες;

– Δεν ξέρω. Δεν μπορώ σου λέω. Έχω διαδήλωση.

– Τι διαδήλωση ρε; Τι φαγώνεσαι πάλι; Αφού νικήσαμε.

– Σιγά μη νικήσαμε. Μπορεί να πήραμε την κυβέρνηση αλλά όχι την εξουσία.

– Τι παπαριά είναι αυτό πάλι; Ποιος το λέει;

– Ο μπαμπάς μου.

– Εσύ δε μου λεγες πως ο μπαμπάς σου έχει άνοια;

– Άσχετο.

– Και για τι είναι η διαδήλωση; Για την ανεργία;

– Τι δουλειά έχει η ανεργία παιδί μου; Πώς σου ήρθε;

– Άνεργος δεν είσαι;

– Άσχετο.

– Για το κόψιμο των συντάξεων;

– Εγώ δεν έχω βρει ακόμα δουλειά, χέστηκα για τις συντάξεις.

– Για τις αυτοκτονίες;

– Για τις γενοκτονίες παιδί μου. Πού ζεις; Όλη η Ελλάδα είναι στο πόδι.

– Καλά ρε Αποστόλη, πώς φτάσαμε από τις αυτοκτονίες στις γενοκτονίες;

– Για μια περηφάνεια ζούμε ρε Σόφη. Δε θα μας γονατίσουν αυτοί

– Ε, δεν μας γονάτισαν ρε μαλάκα. Ψηφίσαμε όχι.

– Άσχετο.

– Και θα μ' αφήσεις να πάω στον Τζέιμς Μποντ μόνη μου;

– Τι να κάνω ρε Σοφάκι; Έχω φρικάρει να πούμε. Άκουσα ότι βγάλαν από το βιβλίο Ιστορίας της γάμα λυκείου το κομμάτι για τη γενοκτονία των Ποντίων. Έλληνας είμαι. Θα μείνω με σταυρωμένα χέρια;

– Εσύ ρε μαλάκα, όπως το πήρες το πέταξες το βιβλίο. Και να το είχαν, θα το διάβαζες;

– Άσχετο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News