Αν ο σκοπός της δικαιοσύνης εκτός από τον προφανή, είναι και να παραδειγματίζει την κοινωνία με τις ενέργειες της, τότε το μήνυμα που έδωσε με την πρόσφατη απόφαση της, να αφήσει ελεύθερο τον βασανιστή φούρναρη από τη Σαλαμίνα και τους συνεργάτες του στην κτηνωδία που διέπραξαν προς τον Αιγύπτιο οικονομικό μετανάστη, είναι ένα και προφανές: “ Όσοι χρησιμοποιούν οικονομικούς μετανάστες που ενδεχομένως μπορεί να τους κλέβουν, όσοι άλλοι αντιλαμβάνονται πως δεν έχουν ή δεν θέλουν να τους δώσουν τα χρήματα που τους έχουν υποσχεθεί ή όσοι τέλος συνειδητοποιούν πως οι δουλειές τους πάνε χάλια, σε αντίθεση με των μεταναστών υπαλλήλων τους, που με αίμα έχουν μαζέψει το κομπόδεμα τους, τότε αρχικά μπορούν να τους παίρνουν τα χρήματα τους, μιας και δεν υπάρχει ο κίνδυνος να τους καταγγείλουν, επειδή εκείνοι δεν διαθέτουν χαρτιά παραμονής, και στη συνέχεια ανενόχλητοι να τους κάνουν βασανιστήρια όμοια με εκείνα της δικτατορικής περιόδου”. 

Ενθυμούμενος τις μεσαιωνικές συνθήκες εργασίας των Πακιστανών εργατών στα θερμοκήπια φράουλας στην Μανωλάδα, καθώς και παρόμοια περιστατικά, κυρίως στην ελληνική επαρχία, είμαι βέβαιος πως οι συγκεκριμένοι ¨εργοδότες” στο άκουσμα της συγκεκριμένης απόφασης θα λιμάρουν τις φάλαγγες και θα βάζουν γράσο στις τανάλιες. Προσπαθώ επίσης να φανταστώ τι θα είχε συμβεί αν στη θέση του Αιγύπτιου εργάτη, βρίσκονταν ένας Αμερικανός ή ένας Ευρωπαίος. Στην καλύτερη των περιπτώσεων για την χώρα μας , αυτή τη στιγμή η Σαλαμίνα θα ήταν ήδη βομβαρδισμένη και ο φούρναρης μαζί με τους συνεργούς του ψητοί στον φούρνο του με πατάτες. 

Στα 15 χρόνια που κάνω αυτή τη δουλειά έχω κουραστεί να ακούω δηλώσεις από τους “αρμοδίους” για την ανάγκη που υπάρχει προκειμένου το μέτρο της προφυλάκισης να γίνει πιο ελαστικό. Κάτι που ορθώς πρέπει να γίνει. Το τελευταίο χρονικό διάστημα και όχι μόνο, όλοι έχουμε γίνει μάρτυρες καραμπινάτων  περιπτώσεων γνωστών ανθρώπων, οι οποίοι προφυλακίστηκαν με την αιτιολογία πως ήταν ύποπτοι τέλεσης νέων αδικημάτων κάτι που φυσικά και δεν ίσχυε, αλλά το κυριότερο, ουδέποτε αποδείχτηκε. Όσο για περιπτώσεις  κοινών θνητών που δεν τους γνωρίζει κανείς. “Μην κάνουν το λάθος και μπλέξουν”.

Αν και δεν είμαι ψυχολόγος, ούτε και νομικός, θέλω να μοιραστώ δυο παρατηρήσεις και μια ερώτηση. Ένας άνθρωπος ο οποίος πάνω στα νεύρα του, κακώς χάνει τον έλεγχο του, “και ρίχνει μια μπουνιά ή ένα χαστούκι”, είναι κάτι που αν και κατακριτέο, μπορώ να το φανταστώ. Όταν ένας “άνθρωπος” ο οποίος βασανίζει με την παρεούλα του επί τέσσερις ώρες έναν άλλο άνθρωπο με αλυσίδες, γκλόμπ, πασσάλους και άλλα εργαλεία και στη συνέχεια τον δένουν ημιθανή με μια αλυσίδα σε μια κολόνα, η πρώτη αίσθηση που μου αποτυπώνεται, είναι πως όλα αυτά δεν μπορεί να τα διέπραξε εν βρασμώ ψυχής. Καθώς ο συγκεκριμένος “βρασμός” πρώτον είχε πολύωρη διάρκεια και εκτός αυτού ήταν και ομαδικός. Η δεύτερη παρατήρηση είναι πως για να διαπράξει κάποιος ένα τόσο φρικτό και διεστραμμένο έγκλημα,  δεν μπορεί μέχρι την προηγούμενη να ήταν άγγελος και ξαφνικά να τον επισκέφθηκε ο σατανάς.  Όσο για την ερώτηση; Απλή. Για να θεωρηθεί κάποιος ύποπτος τέλεσης νέων αδικημάτων στην Ελλάδα και να προφυλακιστεί θα πρέπει να έχει σκοτώσει; Βέβαια θα μου πείτε, πως αν το θύμα είναι κάποιος “ξυπόλυτος έγχρωμος μετανάστης”  που η ύπαρξη του σε αυτή τη ζωή δεν υπάρχει σε κανένα δημοτολόγιο, τότε όλο και κάποιο παραθυράκι θα έχει για την περίπτωση του η ελληνική δικαιοσύνη.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News