Την Τρίτη ψηφίζεται στη Βουλή το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για την παιδεία. Μεταξύ άλλων «αντιμεταρρυθμιστικών» διατάξεων για πανεπιστήμια και έρευνα προτείνεται και το νέο εξεταστικό σύστημα για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Το νέο σύστημα θα ισχύσει για δύο χρόνια, μιας και αποτελεί ένα μεταβατικό στάδιο, προκειμένου να υπάρξει χρόνος στο υπουργείο να οργανώσει  ένα καινούριο!

Πραγματικά, αισθάνομαι πολλές φορές ότι η νηπιακή κατάσταση που τρέφει την νεοελληνική ανωριμότητα στην πολιτική, μπορεί και να ανάγεται σε μεταφυσικές παρορμήσεις! Κι αυτό γιατί έχουμε συνεχώς να κάνουμε με αέναους κύκλους που επαναφέρουν το κεφάλι του φιδιού σε μια τροχιά επίμονης προσπάθειας να φτάσει την ουρά του. Για παράδειγμα, αν ρωτήσεις έναν έμπειρο εκπαιδευτικό ποιο σύστημα εισαγωγής ήταν το καλύτερο, θα σου απαντήσει ότι ήταν αυτό των δεσμών με τα τέσσερα μαθήματα. Αλλά κι αν βρεις έναν συνταξιούχο του χώρου που έζησε όλα τα συστήματα, θα σε πάει στη δεκαετία του ΄60, όταν οι σχολές διενεργούσαν μόνες τους τις εξετάσεις για τους φοιτητές τους.

Το νέο σύστημα που θα εφαρμοστεί για το 2016 και 2017 θα έχει τέσσερα μαθήματα. Όπως ακριβώς και μέχρι το 1999. Αν είχε και τέσσερις «δέσμες» θα ταίριαζε τέλεια με το παλιό που μας πήρε 15 χρόνια να καταλάβουμε πως δεν υπήρχε καμία ανάγκη να το αλλάξουμε.

Ας το δούμε κάπως επιγραμματικά. Διαμορφώνονται τρεις ομάδες προσανατολισμού: Ανθρωπιστικών Σπουδών, Θετικών Σπουδών και Σπουδών Οικονομίας και Πληροφορικής. Κάθε ομάδα Προσανατολισμού έχει τρία κοινά μαθήματα [Αρχαία, Έκθεση, Ιστορία], [Φυσική, Χημεία, Έκθεση], [Μαθηματικά, ΑΕΠΠ, Έκθεση], που απαιτούνται σε όλα τα επιστημονικά πεδία όπου έχει πρόσβαση η Ομάδα Προσανατολισμού.

Το τέταρτο μάθημα [Λατινικά], [Βιολογία], [Ιστορία Γενικής], [Μαθηματικά], [ΑΟΘ] αντιστοιχεί σε συγκεκριμένο επιστημονικό πεδίο. Με ένα διαφορετικό πέμπτο μάθημα, ανοίγεται η δυνατότητα πρόσβασης σε δεύτερο επιστημονικό πεδίο. Κάθε Ομάδα Προσανατολισμού παρέχει τρεις επιλογές από τις οποίες κάθε υποψήφιος μπορεί να επιλέξει μία ή δύο.

Υπάρχουν πέντε επιστημονικά πεδία που ακόμα δεν έχουν συμπληρωθεί από τις αντίστοιχες σχολές όπως, επίσης, δεν έχει οριστεί ο συντελεστής βαρύτητας των μαθημάτων.

Σε κάθε περίπτωση, η κυβέρνηση ψηφίζει μια διαδικασία που και πάλι θα αλλάξει σε δύο χρόνια. Τι θα μπορούσε να κάνει; Να συνεχίσει το παλιό σύστημα για ακόμα ένα χρόνο έως ότου προετοιμαστούν τα πανεπιστήμια, να οργανώσουν το δικό τους σύστημα με το οποίο δικαιωματικά θα επέλεγαν τους φοιτητές τους. Μιλάω για κάτι που θα έπρεπε να το είχαν εφαρμόσει και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, αν έδειχναν τη γενναιότητα να απαλλαγούν από  την αρχομανία και τον αυτιστικό συγκεντρωτισμό τους.

Δυστυχώς όμως, όχι μόνο δεν προβλέπεται καμία διάθεση για σεβασμό στο αυτοδιοίκητο των πανεπιστημίων αλλά σε συνδυασμό με  την ισοπέδωση του νόμου Διαμαντοπούλου, αναμένουμε επιθετική πολιτική κρατικού παρεμβατισμού σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης.

Και ακριβώς εδώ, βρίσκεται η φαύλη κυκλική κίνηση που εγκλωβίζει ολόκληρο το εκπαιδευτικό σύστημα. Είναι η απροθυμία των κυβερνήσεων να εμπιστευτούν την προοπτική των νέων στην ακαδημαική κοινότητα και στους φορείς της. Γιατί τα πανεπιστήμια είναι οι οργανισμοί που βλέπουν την εξέλιξη της  αγοράς, του πολιτισμού και της κοινωνίας. Και από τη θέση τους, είναι οι αποκλειστικοί υπεύθυνοι να εντοπίσουν τις ανάγκες και παράλληλα να καθορίσουν τις κατευθύνσεις επιστημονικού και επαγγελματικού προσανατολισμού.

Άρα, λοιπόν, με ποιο θρασύτατο δικαίωμα έρχεται κάθε λίγο και λιγάκι η πολιτεία να αναστατώσει τις ελληνικές  οικογένειες, τα σχολεία και τα πανεπιστήμια; Αδιαφορώντας φυσικά και για τις πραγματικές συνθήκες που επικρατούν στην οικονομία και στην παγκόσμια   πραγματικότητα.

Το αποτέλεσμα θα είναι και πάλι το ίδιο. Οι λίγοι, οι ικανοί, οι άριστοι θα τραβήξουν μπροστά και θα κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Αργότερα θα βρεθούν και σε κάποιο εργαστήριο του εξωτερικού, ξοδεύοντας την επιστημονική υπεραξία που ο Έλληνας φορολογούμενος πλήρωσε.

Με τους άλλους δεν ξέρω τι θα συμβεί. Μ' αυτούς που δημιουργούν αυτόν τον μέτριο και επικίνδυνο πια μέσο όρο. Έχουν σχέση τα εξεταστικά συστήματα με τον μέσο όρο. Κι  ας μην μας φτάνει το μυαλό να το καταλάβουμε…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News