Προσπαθώντας -από συνήθεια και μόνο- να μαντέψω το φετινό θέμα της Έκθεσης, απέρριπτα το ένα μετά το άλλο. Σκέφτηκα κάτι για την ευρωπαϊκή συνείδηση αλλά μετά προέβλεψα ότι κάποιοι μαθητές θα έβριζαν τη Μέρκελ. Ένα άλλο ωραίο θα ήταν για την πολιτική συνείδηση των νέων αλλά κάποιοι άλλοι θα έγραφαν τις κομματικές τους προτιμήσεις. Έφερα στο μυαλό μου πολλές περιπτώσεις και κατέληξα στην κοινωνική ευθύνη. Ακόμα κι εκεί όμως βρήκα εστίες που θα μπορούσε να αναπτυχθεί μισαλλοδοξία και διατύπωση ακραίων θέσεων.

Κάπως έτσι πήγαν και τα μέλη της επιτροπής να βάλουν το σημερινό θέμα της έκθεσης. Μουδιασμένοι και προσεκτικοί μην τυχόν και παρεξηγηθούν, μην τυχόν και δημιουργήσουν θέμα με την αδυναμία των μαθητών να διατυπώσουν ελεύθερα τις θέσεις τους. Γι’ αυτό λοιπόν, διάλεξαν ένα συνηθισμένο και «μελό» θέμα από αυτά που αρέσουν συνήθως σε όλους και δεν δημιουργούν προβλήματα. Επέλεξαν ένα θέμα  από αυτά που «διδάσκονται» πάντα, μέσα στα πλαίσια του ανθρωπισμού. Συμπλήρωσαν και μερικές  ασκήσεις για παιδιά Γυμνασίου (μη σου πω και δημοτικού) και πήγαν για καφεδάκι.

Αν παρακολουθήσει κανείς την εξέλιξη των θεμάτων της Έκθεσης από το 1980 ως σήμερα θα καταλάβει πως φθίνει δραματικά το επίπεδο του δημόσιου διαλόγου και πόσο επικρατεί πια ο φόβος της κατάθεσης ιδεών και της ελευθερίας της σκέψης. Ίσως αυτό εξηγεί πώς φτάσαμε στο πολιτικό αδιέξοδο και στο δημόσιο «καρναβάλι» που βιώνουμε καθημερινά.

Το θέμα της Έκθεσης που έπεσε είναι απόσπασμα από το βιβλίο του Ι.Μ. Παναγιωτόπουλου «Ο σύγχρονος άνθρωπος» και αφορά στην έλλειψη ανθρωπιάς που επικρατεί στο σύγχρονο κόσμο.

Δείτε εδώ το πλήρες θέμα. (ανοίγει αρχείο pdf)

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News