Μεταφέρω επιστολή που έφθασε στο μέιλ μου.

«Το ήθελα πολύ και από καιρό παίδευα το μυαλό μου αν θα έπρεπε να σου γράψω, αν θα αποδεχόσουν το κείμενο αυτό για δημοσιοποίηση. Γιατί απ’ τη μια συμβαίνουν γύρω μας θέματα σημαντικά, πολιτικά και κοινωνικά και απ’ την άλλη γιατί έχετε κάνει ήδη ρεπορτάζ, άρτιο μάλιστα κατ’ εμένα, άρα ποιον θα ενδιάφερε αυτό, σκέφτηκα.

Ένα από τα πράγματα που κυριεύει το αλκοολικό μυαλό είναι τα σενάρια. Έτσι ξεπέρασα τη φύση μου. Γνωρίζω καλά ότι το θέμα του αλκοολισμού δεν είναι θέμα εποχής και καταστάσεων, είναι αρρώστια και σαν τέτοια, όσα  πιο πολλά ξέρεις, τόσο πιο κοντά είσαι στο να επιλύσεις το πρόβλημα, το δικό σου και των γύρω σου.

Με λένε… καμία σημασία δεν έχει, είμαι αλκοολική αυτό έχει σημασία  και δεν πίνω πάνω από 14 χρόνια.

Διάβασα αρκετές φορές τα σχόλια που γράφτηκαν από αναγνώστες του protagon για την εκπομπή “Πρωταγωνιστές” του Σταύρου Θεοδωράκη, έτσι για να συστηθώ με έναν τρόπο κι εγώ, δεν είμαι ηθοποιός, ούτε ζωγράφος, δεν είμαι επίσης δημοσιογράφος,  δεν είμαι γνωστή, ούτε κάτι σημαίνον στην κοινωνία μου.

Μου πήρε χρόνο για να μάθω πως ήμουν σημαντική για την οικογένειά μου και για τους φίλους μου και αργότερα πως ήμουν σημαντική για μένα την ίδια.
Αυτό έγινε με κόπο, βλέπεις η δυσκολία ήταν μεγάλη στο να με αποδεχτώ. Η χαμηλή αυτοεκτίμηση (ανεξάρτητα από πού πηγάζει) και ο φόβος είναι τα κύρια χαρακτηριστικά μου.
Όταν έπινα δεν μπορούσα να το γνωρίζω, αφού τα πρώτα χρόνια κυρίως λειτουργούσε υπέρ μου, ούτε φόβος ούτε πόνος. Μετά κατάλαβα ότι ο αλκοολισμός είναι το σύμπτωμα του χαρακτήρα μου… άουτς  αυτό κι αν πόνεσε!

Βλέπεις ο έλεγχος είναι αναπόσπαστο κομμάτι μου. Θα μου πεις όχι μόνο σε μένα, ναι σωστά, αλλά σε μένα δημιουργεί  το  πρόβλημα αυτό. Αυτό που ήθελα να πω είναι ότι ο αλκοολικός δεν είναι μια συγκεκριμένη κατηγορία ανθρώπου, δεν «κάθεται» απαραίτητα στο παγκάκι, δεν είναι άστεγος, ούτε καλλιτέχνης ή ποιητής.

Είναι η κυρία πίσω από τον γκισέ στο Ι.Κ.Α, στην τράπεζα, σε κάποιο μαγαζί ή ακόμα ο δικηγόρος μου, α ναι και ο γιατρός που πήγα να πάρω γνώμη, ξέχασα τον περιπτερά που είχα πετύχει να μη μπορεί να κλείσει το περίπτερο του.
Όλοι οι άνθρωποι, ανεξαρτήτως με τι ασχολούνται οι έχοντες και μη, όλοι μπορούν να είναι. Άγνωστοι άνθρωποι ανάμεσά μας που ζουν μέσα στον πόλεμο της ψυχής και του μυαλού και που απαραίτητα δεν ήταν αυτό η προσδοκία τους.
Κυρίως δεν ήταν επιλογή τους, συχνά ακούς μια τέτοια φράση. Μπορεί επιλογή να ήταν τα ναρκωτικά που είχα από την οικογένεια μου  αλλά όχι επιλογή το αλκοόλ, αφού είναι στα μαγαζιά ελεύθερο και το βρίσκεις παντού, είναι μέχρι και υποχρεωτικό σε μερικές περιπτώσεις, βλέπε γάμους, βαπτίσεις, κηδείες!

Σκεφτόμουν πως έχω πολλά προβλήματα και κανείς δεν μπορεί να τα δει και να με καταλάβει. Καμία μέρα της ανάρρωσης μου όμως δεν συγκρίνετε με αυτό που έχω τώρα. Τώρα μπορώ όλα να τα αντιμετωπίσω, ενώ πριν θα κρυβόμουν πίσω από πολλά μπουκάλια κλοτσώντας την καρδάρα κάτω, ανήμπορη πια θα έλεγα : – Χε… ποιος τον… γ… τον μαλ…!

Το μυστικό είναι δυο τρία απλά πραγματάκια, γιατί άμα ήταν τόσο δύσκολο, μπορεί να μην τα είχα μέχρι σήμερα καταφέρει.
Δεν μπορείς να διευθύνεις τη ζωή των άλλων.
Μόνο τον εαυτό σου μπορείς να αλλάξεις. Μηδενίζω τον χρόνο, αθροίζω μέρες χωρίς ποτό για μια μέρα τη φορά γιατί το για πάντα φαντάζει πολύ. Προσπαθώ σιγά – σιγά, αν είναι εφικτό και δεν βλάπτω κάποιον να επανορθώσω  με όποιους στο παρελθόν τα είχα “θαλασσώσει” – μικρές  κινήσεις, που στην καινούρια μου ζωή φαντάζουν μεγάλες – αποκαθιστώντας το κύρος πρωτίστως του εαυτού μου προς τον εαυτό μου και κατά συνέπεια στους συνάνθρωπους μου.
Αν το δημοσιεύσετε θα σας  παρακαλούσα να γράψετε διευθύνσεις και τηλέφωνα που μπορεί κανείς να απευθυνθεί, βλέπεις ο ενεργός αλκοολικός είναι “εκπτωτικός” και “τεμπέλης”…
Θα ήθελα να μου επιτρέπετε να μοιράζομαι μαζί σας εμπειρίες μου, που και που, ίσως φανεί χρήσιμο.

Με εκτίμηση
Χωρίς κανένα όνομα.
Βάλτε το όνομα του ανθρώπου σας που πάσχει.»
 
Ανώνυμοι Αλκοολικοί 210. 5220416
18 Άνω Αλκοολικών 210. 3617089
ΚΕΘΕΑ 1145
ΜΚΟ Νηφάλιοι 210. 6852660
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News