Άντεξε τη μανία του Αράχθου. Βομβαρδισμούς από τους Γερμανούς. Λογής-λογής φορτία, πάνω από έναν αιώνα. Αλλά δεν άντεξε την αδιαφορία των ανθρώπων, που το άφησαν να καταρρεύσει, μέσα σε λίγα λεπτά. Έπειτα από 149 χρόνια ζωής.

Όλοι έχουν να θυμούνται μια ιστορία από το Γεφύρι της Πλάκας. Οι πιο παλιοί που ζούσαν στα χωριά που είναι χτισμένα στις πλαγιές των Τζουμέρκων, ιστορίες από τις μετακινήσεις τους. Για να πάνε σχολείο, πολλά χιλιόμετρα μακριά, για να προμηθευτούν τα απαραίτητα για το καθημερινό τραπέζι. Οι νομάδες για να βοσκήσουν τα κοπάδια τους, χωρίς να χάσουν ζώα, περνώντας τον ορμητικό Άραχθο. Οι πιο νέοι, ιστορίες περιπέτειας, με ανεβασμένη αδρεναλίνη, κάνοντας extreme sports, με σεβασμό όμως, στο μοναδικό αυτό στολίδι.

Το γεφύρι χτίστηκε και έπεσε δυο φορές, το 1860 και το 1863 (το 1863 έπεσε την ημέρα των εγκαινίων του). «Τότε έν κοινή συµφωνία των ενδιαφεροµένων Τζουµερκιώτικων χωριών, αποφασίσθη ή ανακατασκευή της γέφυρας. Αλλά προς τοίς άλλοις έδει να ετρέθη και ο ικανός εµπειροπτέχνης, ο πρωτοµάστορας, όστις θεµελιώνων αυτήνεπί στερεού εδάφουςθα κατασκεύαζε ταύτην, κατ’ ανάγκην επιµηκηστέραν της παλαιάς, αλλά και µονότοξον, καθ΄ότι αί κατάλληλοι δια την θεµελίωσιν θέσεις δεν επετρέπον την ανάγαρσιν δίτοξου. Όθεν έκ των προσκληθέντων και ανεδεχθέντων την ανάληψιν του έργου εµπειροτέχνων, Πραµάντων, Ραφταναίων, Σκλάπου και Κονίτσης, προετιµίθη ό Κονιτσώτης Μαστρο – Γιώργης, και τούτο, επειδή είς το ζήτηµα του σχεδίου και της αναλογίας των δοθησοµένων διαστάσεων επήλθε διαφωνία µεταξύ των πρωτοµαστόρων, το δε δικαίωµα υποδείξεως του προτιµητέου, εδόθη είς τον Κ Κοτορτσίου – Κατσανοχωρίων ευεργέτην Ιωάννην Λούλην, όστις και εχορήγησεν βοήθηµα 9.000 γροσίων. Ληφθείσης τότε της αποφάσεως, κατά το θέρος του 1863 ή µεγάλη γέφυρα κατεσκευάσθη», όπως γράφει η Περιοδική Επιθεώρησις «Σκουφάς».

Εκεί, οι αγωνιστές της Επανάστασης, με επικεφαλής τον Μάρκο Μπότσαρη, κατατρόπωσαν τον Αλή Τοπάλ Πασά.

Εκεί, το 1878, με αρχηγό τον Κ. Κοττίκα, οι Έλληνες ανάγκασαν την τουρκική φρουρά στο Γεφύρι, να αποσυρθεί.

Εκεί, λειτουργούσε το τελωνείο της Ελεύθερης Ελλάδας με τη σκλαβωμένη Ήπειρο και εκεί έγινε, στις 29 Φεβρουαρίου 1944, η συμφωνία της Πλάκας – Μυρόφυλλου ανάμεσα στον ΕΔΕΣ, τον ΕΛΑΣ την ΕΚΚΑ και των εκπροσώπων του Στρατηγείου Μέσης Ανατολής και της Ελληνικής Στρατιωτικής Διοίκησης, του Αμερικανού ταγματάρχη Ουάινς και του Βρετανού συνταγματάρχη Γουντχάους.

Κι εκεί, την 1η Φεβρουαρίου του 2015, κατέρρευσε ένα κομμάτι Ιστορίας.

Η ημέρα αυτή θα μείνει αξέχαστη σε όλους τους Ηπειρώτες, αλλά και στον πρώτο και μοναδικό άνθρωπο, που είδε λίγο μετά τις 9 και 20 το πρωί, το ένα από τα δύο βάθρα του γεφυριού να παρασύρεται από τον «φουσκωμένο» Άραχθο και αμέσως να καταρρέει το σύνολο σχεδόν του γεφυριού. Ο κ. Πανταζής βρέθηκε στο σημείο, όπως σχεδόν κάθε μέρα, για να φωτογραφίσει το αγριεμένο ποτάμι και το γεφύρι, ωστόσο έγινε μάρτυρας της κατάρρευσης ενός μνημείου, που ήταν σήμα-κατατεθέν για την περιοχή.

Δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Άραχθος «αγρίεψε», κατεβάζοντας πολύ νερό. Σύμφωνα με τους κατοίκους, σε ανάλογες περιπτώσεις κακοκαιρίας, το νερό περνούσε πάνω από το τόξο του γεφυριού. Αλλά παρέμενε αλώβητο. Πληγωμένο, καθώς οι ρωγμές ήταν εμφανείς, αλλά αλώβητο. Έως σήμερα, που δεν άντεξε περιμένοντας τις μελέτες για την προστασία του και τα ειδικά κλιμάκια μελετητών για να το «αναστήσουν» και κατέρρευσε.

Ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας χαρακτήρισε θλιβερό γεγονός την κατάρρευση του Γεφυριού, το οποίο, όπως είπε, θα ανακατασκευαστεί καθώς έχει πέσει μόνο το τόξο και έχουν μείνει οι βάσεις. Για τον λόγο αυτό, μετέβησαν στην περιοχή κλιμάκια του υπουργείου Υποδομών από τη Θεσσαλονίκη και Πολιτισμού από την Αθήνα, ενώ ο κ. Τσίπρας είχε επικοινωνία και με το ΕΜΠ, το οποίο προσφέρθηκε να κάνει δωρεάν τη μελέτη ανακατασκευής του ιστορικού γεφυριού.

Για μια ημέρα πένθους μίλησε ο Δήμαρχος Βορείων Τζουμέρκων, Γιάννης Σεντελές, ο οποίος υπογράμμισε ότι απαντήσεις για τα αίτια της κατάρρευσης θα δοθούν, τις επόμενες ημέρες, από τους ειδικούς.
Πάντως, σύμφωνα με τον ίδιο, υπήρξαν διαβεβαιώσεις από τους αρμόδιους το προηγούμενο διάστημα ότι δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας.

Στην περιοχή βρέθηκαν και τα μέλη του Συλλόγου Προστασίας Αράχθου Γιάννης Παπαδημητρίου και Κώστας Δημητρίου, οι οποίοι σε δηλώσεις τους, επέρριψαν ευθύνες στο υπουργείο Πολιτισμού, την Περιφέρεια Ηπείρου, αλλά και τους υπόλοιπους εμπλεκόμενους φορείς, οι οποίοι δεν είχαν τη βούληση, όπως είπαν, να προστατέψουν το μοναδικό αυτό μνημείο.

Πλέον, επικρατεί θλίψη. Κι ακούγονται φράσεις όπως «Καλύτερα να είχε γκρεμιστεί το σπίτι μου, παρά το γεφύρι», «Όλοι οι Έλληνες κλαίνε», «Γκρεμίστηκε η Ακρόπολη των Τζουμέρκων».

Αλήθεια, όταν προεκλογικά ο Γιαννιώτης υπουργός Πολιτισμού Κώστας Τασούλας, υπέγραφε απόφαση χαρακτηρισμού έξι γεφυριών στους Δήμου Ζαγορίου και Πωγωνίου, ως ιστορικά, με σκοπό τη θεσμική εξασφάλιση της διάσωσης, συντήρησης και προβολής της πολιτιστικής κληρονομιάς της Ηπείρου, αγνοούσε τα προβλήματα του Γεφυριού της Πλάκας;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News