Ημέρες Πολυτεχνείου και τα βλέμματα όλα είναι στραμμένα στην πρωτεύουσα, στις εξεγέρσεις των φοιτητών 41 χρόνια μετά, με διαφορετικά αιτήματα αλλά την ίδια «δίψα» για ένα καλύτερο αύριο. Στα ΜΑΤ και στα αυξημένα μέτρα ασφαλείας και φυσικά στο επίκαιρο μήνυμα των ανακοινώσεων κομμάτων και φορέων. Που είτε νιώθουν στο «πετσί» τους αυτό το αίσθημα ενθουσιασμού που ένιωθαν νέοι και γέροι τότε για την αλλαγή, είτε γράφουν σκόρπιες λέξεις χωρίς νόημα. Έτσι, για να γιορτάσουν το Πολυτεχνείο. Ξέχασα και τους αρνητές. Αυτοί, συνεχίζουν να αρνούνται, ό,τι ημέρα και να ‘ναι. Επέτειος ή όχι.

Στα Γιάννενα, 41 χρόνια πριν, στο παλιό και ερειπωμένο πια Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, το αίμα επίσης «έβραζε».

Οι φοιτητές που είχαν φτάσει στην πόλη «των γραμμάτων» για να μορφωθούν, έμαθαν τηλεφωνικά για την κατάληψη στο Πολυτεχνείο στην Αθήνα και ένιωσαν ότι κάτι έπρεπε να κάνουν κι αυτοί. Σύμφωνα με την φοιτήτρια της Φιλοσοφικής στα Γιάννενα Βούλα Σκαμνέλου «Όλη τη νύχτα δεν κοιμηθήκαμε και αποφασίσαμε την επομένη το πρωί να κάνουμε συγκέντρωση συμπαράστασης. Δεν μας άφησαν να μπούμε στη Φιλοσοφική Σχολή, κλείδωσαν τις πόρτες και συγκεντρωθήκαμε απέξω φωνάζοντας αντιχουντικά συνθήματα και τραγουδώντας. Μας μίλησε ο Πέτρος Ευθυμίου και στη συνέχεια κάναμε πορεία στην πόλη. Το βράδυ της ίδιας μέρας άρχισαν οι συλλήψεις…»

Περνώντας σήμερα έξω από το «Πανεπιστήμιον Ιωαννίνων», όπως αναφέρει η πινακίδα, το μοναδικό κομμάτι που απέμεινε στο κτίριο της Δόμπολης, για να θυμίζει την παλαιά του ιδιότητα, σε πιάνει μια θλίψη.

Τα μισοσπασμένα ακαδημαϊκά έδρανα, που παρέμειναν εγκλωβισμένα στους ερειπωμένους τοίχους δεν μαρτυρούν σε τίποτα τις ημέρες δόξας του φοιτητικού κινήματος.

Πέρασαν χρόνια από τότε, που το ξεχωριστής αρχιτεκτονικής αυτό κτίριο φιλοξενούσε τα όνειρα νέων από ολόκληρη την Ελλάδα. Εκεί, απέκτησαν γνώσεις, διδάχθηκαν τη ζωή, μοιράστηκαν τις ανησυχίες τους για το ταραγμένο τότε πολιτικό σκηνικό και υιοθέτησαν ιδεολογίες, εκεί ερωτεύτηκαν κι έζησαν όμορφα και δύσκολα χρόνια.

Σήμερα, το κτίριο παραμένει επιβλητικό, αλλά φαντάζει περισσότερο σαν ένα κακό φάντασμα του παρελθόντος. Με τον κορμό του να παρουσιάζει σοβαρές φθορές και το εσωτερικό του να έχει μετατραπεί σε στέκι χρηστών και παραβατικότητας, όπως αποδεικνύουν και τα κάθε λογής σκουπίδια και άλλα αντικείμενα που υπάρχουν στον χώρο.

Αυτό έρχεται σε αντίθεση με το παρελθόν, όσο και με το γεγονός ότι παραπλεύρως στεγάζεται η ΔΟΥ Ιωαννίνων, στην οποία πλήθος κόσμου προσέρχεται κατά τη διάρκεια της μέρας.

Το 1994 έγινε η μετεγκατάσταση του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων στους χώρους που βρίσκεται σήμερα, στην περιοχή Δουρούτη. Ένα έτος πριν, η τότε Νομαρχία Ιωαννίνων είχε συστήσει επιτροπή με στόχο να μελετήσει την αξιοποίηση του τέως, πλέον, πανεπιστημιακού κτιριακού συγκροτήματος επί της οδού Δόμπολη. Είχε εξετασθεί η μετεγκατάσταση εκεί όλων των Δημοσίων Υπηρεσιών, έτσι ώστε το Δημόσιο να εξοικονομήσει τις δαπάνες που σπαταλά για ενοίκια άλλων χώρων. Ωστόσο, μόνο η μετεγκατάσταση της Α' και Β' Δ.Ο.Υ. Ιωαννίνων επιτελέσθηκε. Το τμήμα των εγκαταστάσεων που δεν παραχωρήθηκε, όπως το υπόλοιπο, για τη μεταστέγαση των Οικονομικών Υπηρεσιών του Νομού, καθώς επίσης και της Διεύθυνσης Συγκοινωνιών της πρώην Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Ιωαννίνων και της νυν της Περιφέρειας Ηπείρου, δεν έχει αξιοποιηθεί μέχρι σήμερα, παρά τις προσπάθειες.

Πρόσφατα, η Περιφέρεια Ηπείρου είχε συντάξει μελέτη για να αξιοποιηθεί το ιστορικό αυτό κτίριο, μέσω των Συμπράξεων Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα, χωρίς όμως αποτέλεσμα.

Σύμφωνα με τον Περιφερειάρχη Ηπείρου, Αλέξανδρο Καχριμάνη, πρόκειται για «κράτος του παραλόγου», που διαθέτει τέτοιους «θησαυρούς», αλλά δεν τους αξιοποιεί.

Το εν λόγω κτίριο ανήκει στην Κτηματική Υπηρεσία και η διαχείρισή του είχε παραχωρηθεί στην πρώην Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση και ακολούθως στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση Ηπείρου Δυτικής – Μακεδονίας.

Ο αρχικός σχεδιασμός, για μεταφορά όλων των Οικονομικών Υπηρεσιών στο κτίριο της Δόμπολης, σύμφωνα με τη Γενική Γραμματέα Βίκυ Ευταξά, δεν έχει αλλάξει.
«Αγκάθι» όμως παραμένει η εξεύρεση κονδυλίων.

Για να μετατραπεί λοιπόν το κτίριο σε «Διοικητήριο», θα πρέπει να βρεθούν χρήματα. Αν όχι, θα εξεταστούν όλες οι προτάσεις που έχουν «πέσει» μέχρι σήμερα στο τραπέζι ή και νέες, που ίσως προκύψουν.
Μέχρι τότε, ας ελπίσουμε ότι δεν θα έχει γκρεμιστεί μαζί με τα όνειρα όσων πίστευαν σε ένα καλύτερο αύριο, αλλά διαψεύστηκαν…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News