Δεν περιμέναμε τη λίστα του CNN ή διαδικτυακών ταξιδιωτικών σελίδων για να μας πουν ότι το Συρράκο αποτελεί ένα από τα ωραιότερα χωριά της Ευρώπης. Το γνωρίζαμε οι γηγενείς, αλλά και οι επισκέπτες από την Ελλάδα και ολόκληρο τον κόσμο που έχουν στο μυαλό τους, σαν καρτποστάλ, το «παιδί» της πέτρας. Πετρόχτιστα παραδοσιακά γεφύρια, καλοφτιαγμένα λιθόστρωτα καλντερίμια, εντυπωσιακά διώροφα και τριώροφα αρχοντικά, τόξα και καμάρες, όμορφες εκκλησιές, πέτρινες βρύσες, αναπαλαιωμένοι ξενώνες, παραδοσιακές φιλόξενες ταβέρνες και λαογραφικά μουσεία δημιουργούν μια μοναδική ατμόσφαιρα.

Και δεν είναι μόνο το Συρράκο. Είναι και οι Καλαρρύτες, επίσης στα Βόρεια Τζουμέρκα, ο τόπος καταγωγής του Buglari, τα 46 χωριά του Ζαγορίου, τα Μαστοροχώρια βόρεια της Κόνιτσας, αλλά και άλλα μικρότερα και «άσημα». Κοντά ή μακριά από την πόλη, σκαρφαλωμένα σε απότομες πλαγιές αποτελούν για τους Γιαννιώτες, μια απόδραση από την καθημερινότητα.

Το προηγούμενο Σάββατο, κάνοντας την καθιερωμένη μου βόλτα στο πολύβουο κέντρο και με τον χειμωνιάτικο, πια καιρό, να προδιαθέτει, σκέφτηκα ότι δεν υπάρχει καλύτερη επιλογή από μια επίσκεψη για φαγητό και χαλάρωση σε ένα από τα κοντινά χωριά του Ζαγορίου. Έτσι, κατέληξα στην Ελάτη, ένα μικρό και πανέμορφο χωριουδάκι, που σε κερδίζει με την αυθεντικότητά του. Και ξαφνικά, ένιωσα ότι, σε χρόνο dt, βρέθηκα από την πραγματικότητα, σε έναν άλλο κόσμο, παραμυθένιο. Τα χρώματα της φύσης που κυμαίνονταν στη χρωματική παλέτα του κόκκινου και του κίτρινου, η απόλυτη ησυχία, η πέτρα, το ξύλο και οι φυσικοί ήχοι, συνέθεταν και συνθέτουν αυτό το σκηνικό. Όταν μάλιστα, κάθισα σε ένα παραδοσιακό εστιατόριο και ξεδίψασα με το κρυστάλλινο νερό, ενώ για πρώτη, ίσως, φορά στη ζωή μου, μου σέρβιραν ψωμί χειροποίητο, που μόλις είχε βγει από τον ξυλόφουρνο, ένιωσα «ευλογημένη». «Ευλογημένη» που ζω σε έναν τόπο, με χωριά που παρ' όλο που σε εποχές ευμάρειας έζησαν τον τουρισμό στο ζενίθ και μετά ξαφνικά, λόγω κρίσης ξεχάστηκαν από τους επισκέπτες, δεν αλλοιώθηκε η προσωπικότητά τους.

Τα χωριά μας λοιπόν, που το χειμώνα περνούν δύσκολα, που λόγω ελλιπούς φύλαξης βρίσκονται στο έλεος των διαρρηκτών και που τα ξεχνάμε, στέκουν εκεί και μας περιμένουν. Και ίσως μας απογοήτευσαν, κυρίως τους επισκέπτες, όταν στο παρελθόν, παρείχαν «τσιμπημένες» υπηρεσίες σε εστιατόρια και καταλύματα, όμως ποτέ δεν προσέφεραν και δε θα προσφέρουν χαμηλής ποιότητας τουριστικό προϊόν. Αξίζουν την προσοχή μας, όχι μόνο όταν περιλαμβάνονται σε καταλόγους με τα ωραιότερα χωριά της Ευρώπης, αλλά κάθε στιγμή, για να μη μετατραπούν σε χωριά φαντάσματα…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News