(Διαβάζεται καλύτερα υπό τους ήχους του «Καίγομαι και σιγολιώνω» με την ερηνεία του Δημήτρη Υφαντή)

Ξημέρωσε 21η Φεβρουαρίου, 101 χρόνια μετά την Απελευθέρωση. Τίποτα όμως δε θύμιζε το παγωμένο εκείνο ξημέρωμα του 1913, όταν ακούστηκε το «παύσατε πυρ». «…Ύστερα από δουλεία πέντε αιώνων η Ήπειρος ανέπνεε πλέον ελεύθερο αέρα. Στο Φρούριο, στο Διοικητήριο και σε όλα τα δηµόσια καταστήµατα, κυµατίζει περήφανη η γαλανόλευκη. Εγκαταστάθηκε Φρουραρχείο µε φρούραρχο τον Ζέρβα και υποφρούραρχο τον λοχαγό Πραντούνα, αποσπάστηκαν περιπολίες σε όλες τις ύποπτες συνοικίες υπήρξε πρόνοια για κάθε ενδεχόµενο, γιατί ακόµα οι πολίτες δεν είχαν εξοπλιστεί, ούτε ο στρατός.

Τη νύχτα φιλοξενήθηκα στον φίλο µου Λέοντα Βοϊλα. Μόλις ξηµέρωσε όλοι οι φαντάροι είχαν επιδοθεί στο πλιάτσικο και στο γλέντι. Ψωµί δεν υπάρχει πουθενά. Μονάχα µια ελεεινή µποµπότα που την πουλούσαν 2 δρχµ. την οκά. Κρασί όµως υπήρχε άφθονο. Η επιµελητεία έχει αναλάβει τον επισιτισµό των κατοίκων, µεταφέροντας αδιάκοπα άλευρα και πετρέλαιο, γιατί ολόκληρη η πόλη βυθιζόταν, κατά τη νύχτα, στο επίφοβο σκοτάδι. Αυτό προσπαθούν να το αντιµετωπίσουν µε σπερµατσέτα. Ένας τενεκές πετρέλαιο κόστιζε 20 φράγκα, ένα σπερµατσέτο 20 λεπτά.

Άρχισαν ήδη να καταφτάνουν οι αιχµάλωτοι από την Καστρίτσα, το Μπιζάνι και τα άλλα αµυντικά σηµεία – πολλοί κατόρθωσαν να διαφύγουν προς τη Βόρειο Ήπειρο, την καταδίωξή τους ανέλαβε η 8η Μεραρχία υπό τον Ματθαιόπουλο. Αυτοί δεν είναι πλέον άνθρωποι, είναι σκελετοί. Η πείνα τούς έκανε εντελώς πτώµατα. Με λαχτάρα και οίκτο φωνάζουν: "Εκµέκ …. εκµέκ"», γράφει στο ημερολόγιό του ο Χρίστος Σούλης.

Μπαίνοντας στον δεύτερο αιώνα ελευθερίας, η πρωτεύουσα της Ηπείρου «ξύπνησε» κάτω από έναν συννεφιασμένο ουρανό, αλλά έχοντας τον ήλιο μέσα της. Αυτή η πόλη των γραμμάτων, των τεχνών και των ευεργετών παλεύει εν έτει 2014 να επιβιώσει σε έναν ακήρυχτο οικονομικό πόλεμο, κοιτώντας πάντα μπροστά. Κι ας την πληγώνουν ακόμη, όχι η σκλαβιά του παρελθόντος, αλλά οι λάθος πολιτικές. Και οι υποσχέσεις για ανάπτυξη που έμειναν στα χαρτιά. Γιατί, η πολιτεία στρέφει πάντα το βλέμμα στα «μεγάλα». Και τα Γιάννενα είναι μια σταλιά, ίσα που χωράνε στο καθρέφτισμα της λίμνης Παμβώτιδας. Έχουν όμως, καθαρή ματιά και ανθρώπους που, σε όποιο μέρος της γης κι αν βρίσκονται, δε ξεχνούν ποτέ αυτή την «όμορφη και παράξενη πατρίδα». Την πατρίδα που δεν αρκείται στα λόγια και στα όνειρα. Ούτε σε αυτά, που της τάζουν οι σύγχρονοι «Πασάδες». Και όσο κι αν την πληγώνουν, δε θα καταλήξουν ποτέ στον πάτο της λίμνης σαν την άμοιρη Κυρά-Φροσύνη.

Τα ελεύθερα Γιάννενα έχουν τον τρόπο τους να δίνουν τις απαντήσεις τους, μέσα από τη μαστοριά και την αισθητική των ανθρώπων τους. Παλιών και νέων. Ναι, των νέων «που είναι η φύτρα και ο πυρήνας της νέας Ελλάδας, που αναγεννιέται ύστερα από την κρίση», όπως είπε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας από τα «Γιάννενά του». Μεγάλη κουβέντα. Δεν απομένει, παρά να το αποδείξουμε.

Κι ας αφήσουμε τους «αιχμαλώτους» των ανύπαρκτων ιδεολογιών να ψάχνουν τους ανύπαρκτους θησαυρούς του Αλή Πασά…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News