(Ακούγεται καλύτερα, υπό τους ήχους τους «I need a hero» της Bonnie Tyler)

Ναρκαλιευτής. Ένα από τα δημοφιλέστερα παιχνίδια, όλων των εποχών, που γνωρίζουμε και έχουμε παίξει, σχεδόν όλοι.

Σκοπός του, είναι να βρούμε τα κενά τετράγωνα και να αποφύγουμε αυτά που κρύβουν νάρκες. Πανεύκολο, για κάποιον που κάθεται μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή του. Κι ας τινάζεται από την καρέκλα, κάθε φορά που πέφτει σε νάρκη.

Τι γίνεται όμως όταν μεταφερόμαστε στην πραγματικότητα των αληθινών ναρκαλιευτών; Εκεί, οι εκρήξεις είναι αληθινές και κοστίζουν ανθρώπινες ζωές.

Υπάρχει μια ομάδα αφανών ηρώων, που παράγουν κοινωνικό έργο και κάθε φορά που «χαϊδεύουν τον εχθρό όπως τη γυναίκα», τα χέρια τους δεν τρέμουν, δεν ιδρώνουν. Κι ας ξέρουν, ότι ο εχθρός είναι ύπουλος και δεν συγχωρεί τα λάθη.

Όπως ακριβώς και οι γυναίκες, άλλωστε.

Και δεν αναφέρομαι φυσικά στις δημοφιλείς Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, που αντί να βγάζουν νάρκες, έφτιαχναν βίλες. Αλλά στο Τάγμα Εκκαθαρίσεως Ναρκοπεδίων Ξηράς (ΤΕΝΞ) του Γενικού Επιτελείου Στρατού, το οποίο αποναρκοθετεί από το 1954, εκτάσεις σε όλα σχεδόν τα γεωγραφικά διαμερίσματα της χώρας.

Σίγουρα, έχετε ακούσει ή διαβάσει ότι αν κι έχει περάσει μισός και πλέον αιώνας από τις πολεμικές συγκρούσεις στην Κατοχή και τον Εμφύλιο, εξακολουθούν να υπάρχουν ναρκοθετημένες περιοχές στην Ήπειρο. Πολλές από αυτές, δεν είναι εντοπισμένες και επομένως αποτελούν διαρκή απειλή για ανυποψίαστους ανθρώπους, σε περίοδο ειρήνης.

Κι όμως, με φόντο την ηρεμία του φυσικού τοπίου και κάτω από παπαρούνες και μαργαρίτες, κρύβονται πυρομαχικά παντός τύπου, ξεχασμένες νάρκες, παγίδες εκρηκτικών, άσκαστα βλήματα παντός διαμετρήματος, βόμβες και χειροβομβίδες.

Θύματα του αφανούς εχθρού στην Ήπειρο πολλά. Σύμφωνα με καταγεγραμμένες μαρτυρίες κατοίκων, τα τελευταία 60 χρόνια, 57 άνθρωποι, εκ των οποίων τρία παιδιά, «έπεσαν» στον άγνωστο πόλεμο, ενώ άλλοι 12 τραυματίστηκαν.

Το Τάγμα βρέθηκε για 15 ημέρες στην περιοχή της Ηπείρου, όπου σε συνεργασία με τους τοπικούς φορείς, προχώρησε σε εκκαθάριση του αλσυλλίου στον Φρόντζο, ενώ το ίδιο έγινε και στο Καρακόλι Μετσόβου.

Έτσι, μου δόθηκε μια μοναδική ευκαιρία. Να δω από κοντά την καθημερινότητα της ομάδας ναρκαλιείας, που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως συνηθισμένη. Μπορώ να πω με βεβαιότητα όμως, ότι είναι συναρπαστική.

Τα δευτερόλεπτα φαίνονται αιώνες. Κι από τη στιγμή, που ο ναρκαλιευτής εντοπίσει το «ύποπτο» υλικό και αρχίσει να το ψάχνει με τις άκρες των δακτύλων του και φυσικά κατά τη διάρκεια εξόντωσης των παγίδων θανάτου.

Όπως οι χειροβομβίδες και τα δύο πυρομαχικά, που έμεναν ξεχασμένα από την περίοδο του πολέμου στο Μέτσοβο και έσκασαν μπροστά στα μάτια μας, με ασφάλεια βέβαια, αφού η έκρηξη ήταν ελεγχόμενη.

Ο ναρκαλιευτής, άλλοτε, έχει βοηθό, κάποιον ειδικά εκπαιδευμένο σκύλο, αλλά πάνω απ’ όλα φίλο, άλλοτε πάλι κάποιο άλλο μέλος της ομάδας, επίσης φίλο. Ή μάλλον καλύτερα, μέλος της οικογένειας, γιατί για οικογένεια μιλάμε.

Έτσι, νιώθουν οι άνθρωποι του Τάγματος, καθώς ο διοικητής τους, ο Αντισυνταγματάρχης Μηχανικού, Δημήτριος Κουρκουλάκος είναι σαν πατέρας γι’ αυτούς. Δίπλα τους κάθε στιγμή, όχι με στείρα αυστηρότητα, όπως συνηθίζεται στο Στρατό. Αλλά με πραγματικό ενδιαφέρον και πολύ… χιούμορ. Ε ναι, δεν γίνεται να εξοντώνεις βόμβες και νάρκες και να μην αστειεύεσαι με τα μέλη της ομάδας σου.

Δεν γίνεται να σκέφτεσαι διαρκώς, ότι βρίσκεσαι σε πόλεμο, κι ότι στις νάρκες έμπειροι είναι μόνο οι νεκροί.

Εκτός κι αν απλά, παίζεις ναρκαλιευτή online και θυμώνεις που πάτησες τη νάρκη με την πρώτη… 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News