Το ξέρω, δεν θα εκπλαγείτε αν σας πω ότι για πέμπτη συνεχόμενη φορά δεν συνεδρίασε το Πρυτανικό Συμβούλιο του ΕΜΠ για να ορίσει ημερομηνία εκλογών για Συμβούλιο Ιδρύματος και να ανακηρύξει τους 12 υποψήφιους για τις 8 θέσεις των εσωτερικών μελών.  Σε 38 από τα 40 ανώτερα και ανώτατα ιδρύματα έχουν γίνει μέχρι τώρα οι εκλογές. Με κάλπη; Όχι βέβαια, δεν το άφησαν αυτό οι «υπερασπιστές της δημοκρατίας», όπως δεν αφήνουν το (έστω και διστακτικό) πρυτανικό συμβούλιο στο ΕΜΠ να συνεδριάσει.  Το ποσοστό συμμετοχής των μελών ΔΕΠ στις εκλογές άγγιξε το 80%, καταρρίπτοντας το επιχείρημα ότι η πλειοψηφία των μελών ΔΕΠ δεν θέλει την ηλεκτρονική ψηφοφορία και δεν θα πάει να ψηφίσει. Κάποιοι μάλιστα μίλησαν και για «τεχνοφασισμό» αγνοώντας σκόπιμα να πουν ότι ο λόγος που υπάρχει αυτός ο «τεχνοφασισμός» είναι ο πραγματικός «φασισμός» της παρεμπόδισης της εκλογής με κάλπη, στην οποία είναι κάποιοι πρωταθλητές στα Πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ.

Σε προσφυγή που υπέβαλαν μάλιστα 13 Πανεπιστήμια, τέσσερις πρυτάνεις, δυο αντιπρυτάνεις και 49 καθηγητές του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου στο Συμβούλιο της Επικρατείας αναφέρεται το επιχείρημα ότι η ηλεκτρονική ψηφοφορία «…Ευνοεί τους ψηφοφόρους εκείνους που έχουν εξοικειωθεί με τις νέες τεχνολογίες και οδηγεί στον αποκλεισμό των υπολοίπων από τις διαδικασίες λήψης αποφάσεων…». Και μιλάμε για τη λήψη ενός e-mail και την συμπλήρωση μιας ηλεκτρονικής φόρμας. Για τις εκλογές στα ΚΑΠΗ ορεινών χωριών ίσως έστεκε ένα τέτοιο επιχείρημα, αλλά για ανθρώπους που η δουλειά τους είναι να δημοσιεύουν (ηλεκτρονικά), να περνάνε βαθμούς (ηλεκτρονικά), να ψάχνουν (ηλεκτρονικά), να συσκέπτονται (ηλεκτρονικά) κλπ, τι σόι επιχείρημα είναι αυτό;  Δηλαδή, με την ίδια λογική και οι εκλογές με κάλπη ευνοούν όσους ξέρουν γραφή και ανάγνωση και να επιφυλαχτούμε και γι αυτές.

Όσοι πολεμούν την εφαρμογή του νέου νόμου στα Πανεπιστήμια θεωρούν ότι η εκλογή των Συμβουλίων των Ιδρυμάτων πρέπει πάση θυσία να αποφευχθεί. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα και προκειμένου να επιτευχθεί αυτό, κάποιοι δεν διστάζουν να καταφεύγουν σε πρακτικές που δεν συνάδουν με ακαδημαϊκό ίδρυμα. Για το μέλλον, δεν φοβάμαι τόσο τις ατέλειες του νέου νόμου, όσο τον εθισμό μιας ακαδημαϊκής κοινότητας σε πρακτικές που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε αλλού.

Στο ΕΜΠ επιδιώκεται από μια δυναμική μειοψηφία μελών ΔΕΠ να μην γίνουν εκλογές (εξ’ ου και η παρεμπόδιση του διστακτικού πρυτανικού συμβουλίου), ώστε να οδηγηθούμε στη λύση του διορισμού από το Υπουργείο των αρχαιοτέρων καθηγητών ως εσωτερικά μέλη του Συμβουλίου του Ιδρύματος, έτσι ώστε αυτό να είναι αποδυναμωμένο και απονομιμοποιημένο («διορισμένο» από το υπουργείο γαρ και μετά θα λέμε «πού είναι το αυτοδιοίκητο των πανεπιστημίων;»). Θα είναι αυτό κρίμα και κατάντια, για το πρώτο τεχνολογικό ίδρυμα της χώρας με τους κοινωνικούς αγώνες του ΕΜΠ, που στην ιστορία του δεν ξέρω αν είχε ξανά διορισμένη διοίκηση, ούτε καν στην Κατοχή ή στην Χούντα. Και το οξύμωρο είναι ότι η πλειοψηφία όσων το επιδιώκουν αυτό είναι δυστυχώς στο αριστερό φάσμα των πολιτικών αντιλήψεων…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News