Χωρίς να θέλω να σας πω ότι είναι μακριά μου πια το σοκ της είδησης του κλεισίματος της ΕΡΤ, έχω ήδη αρχίσει να σκέφτομαι πώς θα ήθελα εγώ το νέο εγχείρημα. Φαίνεται πως κανείς στα δύσκολα δεν αναζητά αλλά βλέπει ήδη την επόμενη κατάσταση και αυτή επιβάλλεται πάντα να είναι αναβαθμισμένη σε σχέση με την πρώτη.  Δεν προσπαθώ να δικαιολογηθώ αλλά ένα ακόμη κείμενο συμπαράστασης ή αφορισμού λίγη σημασία θα είχε.

Θα ήθελα η επόμενη δημόσια τηλεόραση να είναι συνεκτική και σημαίνουσα. Ικανή να υπηρετήσει τη διεθνή παρουσία της Ελλάδας, στρατηγικής σημασίας χώρα με ανοιχτά ακόμη εσωτερικά και διεθνή ζητήματα  (π.χ. κρίση Ανατολικής Μεσογείου, η Ελλάδα στις πρώτες Ευρωπαϊκές χώρες υποδοχής-εισβολής-καταφυγής μεταναστών, κ.α.). Η νέα δημόσια τηλεόραση θα πρέπει να είναι το πρόσωπο της Ελλάδας προς τα έξω. Ας μην παραλείπουμε πόσο έχει λαβωθεί η χώρα από τα φαινόμενα της ρατσιστικής βίας. Χρειάζεται λοιπόν αλλόγλωσσα προγράμματα για την ένταξη, ενσωμάτωση των μεταναστών ώστε η εδώ περιορισμένη ή οριστική παραμονή τους να μπει σε κάποια τάξη. Χρειάζεται να αποκτήσει μια ιδιαίτερη σύνδεση με τους πάνω από  10.000.000 Έλληνες της διασποράς για λόγους εθνικούς, πολιτικούς, οικονομικούς και πάνω απ' όλα ηθικούς. Αν αυτό δεν το υπηρετήσει η δημόσια τηλεόραση τότε ποιος;

Ο σχεδιασμός του νέου εγχειρήματος θα πρέπει να είναι στο πνεύμα μιας ριζικής αποκέντρωσης. Για την περιφέρεια όλο αυτό που συμβαίνει στην ΕΡΤ μοιάζει σαν η Αθήνα –και κάπως η Θεσσαλονίκη- να ασχολείται με τον εαυτό της πάλι. Η  παρουσία των περιφερειακών μέσων μαζικής ενημέρωσης στην Ελλάδα θα υποδεικνύει και θα στηρίζει την ανάπτυξη των  πολλών δημόσιων, δημοτικών και ιδιωτικών περιφερειακών  δικτύων οργάνωσης και διοίκησης που απαιτούνται σε μια σύγχρονη διακυβέρνηση με συνεχώς όλο και πιο αυτονομημένη την περιφέρεια. Συνεπώς δεν ξέρω αν μπορούμε να μιλάμε για νέα δημόσια εθνική τηλεόραση όταν τα πάντα περιστρέφονται γύρω απ’ το χωριό Αθήνα. Ένα ενδιαφέρον μοντέλο είναι το δεύτερο μεγαλύτερο γαλλικό δημόσιο τηλεοπτικό κανάλι France 3 που αποτελείται από δίκτυο περιφερειακών τηλεοπτικών σταθμών. Άσχετά με το γεγονός ότι μια περιφέρεια της Γαλλίας απευθύνεται σε σαφώς μεγαλύτερο κοινό από την Ελλάδα στο σύνολό της, οι παραγωγές «από και για» την εκάστοτε περιφέρεια, χωρίς φυσικά να λείπει η πληροφόρηση για τα νέα της πρωτεύουσας και του κράτους, αποτελεί ένα μάλλον πιο υγιές δυναμικό μέσο ενημέρωσης. Άσε που θα συγκρατήσει κάπως και την αφαίμαξη της περιφέρειας από δημιουργικά μυαλά που τώρα αναγκαστικά καταφεύγουν στις δύο μεγάλες πόλεις.

Η νέα δημόσια τηλεόραση θα πρέπει να ενισχύσει τον διαδραστικό της χαρακτήρα. Να μπορεί αξιοπρεπώς, μάλλον διαδικτυακά, να συνδέεται και να απευθύνεται στα σχολεία.(Ας μην ξεχνάμε την μεγάλη εξοικείωση των παιδιών από τη μικρή ηλικία με τον υπολογιστή και το διαδίκτυο). Να δίνει τη δυνατότητα της δημόσιας έκφρασης στους νέους, παρέχοντάς τους τη δυνατότητα να παράγουν και να ανεβάζουν σύντομα κοινωνικά και πολιτιστικά βίντεο με την υπογραφή τους. Η τηλεόραση, το ραδιόφωνο, το διαδικτυακό μέσο του νέου εγχειρήματος θα πρέπει να μπορούν να λειτουργούν και μαζί σαν συγκοινωνούντα δοχεία.

Κάπως έτσι θέλω τη νέα δημόσια τηλεόραση. Δικαίως μοιρασμένη σε θέσεις εργασίας και «φωνή» στα της Ελλάδας διαμερίσματα. Ανεξάρτητη, με ικανούς ανθρώπους που θέλουν τη δουλειά… συνεκτική και σημαίνουσα. 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News