Το μεσημέρι, χτες, είδα μια εκπομπή στην τηλεόραση για τους άστεγους του κέντρου της Αθήνας. Οι περισσότεροι από εμάς, έχουμε δει και άλλες εκπομπές με το ίδιο θέμα στο παρελθόν. Εκπρόσωπος μιας ΜΚΟ που ειδικεύεται στους άπορους και τους άστεγους, ανέφερε ότι διαθέτουν θερμαινόμενους χώρους για τους ανθρώπους αυτούς, χώρους για ένα ζεστό ντους, καθώς και δυνατότητα δωρεάν σίτισης, για όσους το επιθυμούν. Προσφορά ιδιαίτερα αξιόλογη και πολύτιμη, ειδικά αυτές τις μέρες που επικρατεί τσουχτερό κρύο.

Αυτό όμως που με εντυπωσίασε πραγματικά, ήταν ότι, όπως αναφέρθηκε, πολλοί άστεγοι, ίσως οι περισσότεροι, δεν εγκαταλείπουν εύκολα το στέκι τους, και προτιμούν να παραμείνουν έξω, κι ας κάνει κρύο, κι ας μην έχουν να φάνε! Οι ασχολούμενοι με τους απόκληρους αυτούς ανθρώπους, το γνωρίζουν αυτό, και γι’ αυτό βγαίνουν οι ίδιοι στη γύρα και τους επισκέπτονται προσφέροντάς τους ζεστό τσάι, ένα ζεστό ρούχο, αν δεν έχουν, και  μια μερίδα φαγητό. Τα στέκια του καθενός, γνωστά. Η κυρία Α. εκεί, ο κύριος Χ. παραπέρα, ο Μ. παρακάτω, Τους ξέρουν έναν προς έναν, με τα μικρά ονόματά τους, και γνωρίζουν και τα στέκια τους, που παραμένουν πάντα τα ίδια. Το συνεργείο πλησίασε την κυρία Α., που, για να προστατευθεί από το κρύο, ήταν τυλιγμένη σε ρούχα, από τα οποία ξεχώριζε μόνο το κεφάλι της, και αυτό μισό, και τη ρώτησε πως είναι. Απάντησε πως είναι μια χαρά! Ευχαρίστησε για το ζεστό τσάι, και για τη μερίδα φαγητού που της προσφέρθηκε.

‘Έψαξα στο διαδίκτυο και βρήκα τα στοιχεία επικοινωνίας της εν λόγω ΜΚΟ. Τηλεφώνησα και μίλησα με κάποιον υπεύθυνο. Τον ρώτησα γιατί πολλοί άστεγοι προτιμούν να παραμείνουν έξω στο κρύο και τον παγερό αέρα παρά να πάνε σε έναν θερμαινόμενο χώρο. Μου εξήγησε ότι για τον άστεγο, ο χώρος που έχει επιλέξει να μένει, είναι αποτέλεσμα ενδελεχούς έρευνας, τέτοιος που να τον προστατεύει, στο βαθμό που αυτό είναι δυνατόν, από το κρύο και τη βροχή, μέρος δηλαδή απάγκιο και σχετικά ήσυχο από θορύβους. Το μέρος αυτό, ο άστεγος, δεν το βρίσκει, συνήθως, με την πρώτη. Όταν όμως το βρει, γίνεται “δικό” του, με άλλα λόγια, το “κλειδώνει”. Γι’ αυτό και διστάζει να το εγκαταλείψει. Μη του το πάρουν άλλοι. Ή μην του πάρουν τα λιγοστά πράγματα που διαθέτει, και που αποτελούν γι’ αυτόν όλη του την περιουσία. Υπάρχουν δηλαδή στέκια “φιλέτα” που άλλοι άστεγοι ενδεχομένως να επιβουλεύονται.

Ρώτησα επίσης αν οι άνθρωποι αυτοί είναι και θα είναι αποκλεισμένοι από την κοινωνία για πάντα. Μου απάντησε ότι έχουν τη δυνατότητα σύνταξης για λογαριασμό τους βιογραφικού, και αρωγής στην εύρεση κάποιας εργασίας, εφ’ όσον το επιθυμούν. Κάποιοι, λίγοι, τα κατάφεραν να ξεφύγουν.

Εντυπωσιακό. Μια μικρογραφία της υπόλοιπης κοινωνίας… 

Για όσους τυχόν επιθυμούν να συνεισφέρουν με οποιονδήποτε τρόπο, με χρήματα ή με προσφορά εργασίας, τα στοιχεία επικοινωνίας εδώ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News