Αντιγράφω την είδηση από την Καθημερινή: «Έπειτα από 70 χρόνια προσφοράς, το Σικιαρίδειο Ίδρυμα, που φροντίζει για την κατάρτιση παιδιών με νοητική υστέρηση, μετά την περικοπή της κρατικής επιχορήγησης, κλείνει. Στις 4 Σεπτεμβρίου, η διοίκηση του Ιδρύματος ειδοποίησε τους γονείς ότι δεν δύναται πλέον να προσφέρει τις υπηρεσίες του. Η κρατική επιχορήγηση, που έβαινε μειούμενη τα τελευταία χρόνια, φέτος δεν εγκρίθηκε. Όταν εξαντλήθηκε το κεφάλαιο των δωρεών, το Ίδρυμα απηύθυνε την τελευταία έκκλησή του προς την πολιτεία, η οποία έμεινε αναπάντητη.»

Η είδηση είναι σχόλιο από μόνη της. Δεν νομίζω πως μπορεί κανείς να προσθέσει. Είναι απ’ αυτές που δοκιμάζουν τις αντοχές σου τόσο όσο δοκιμάζεται και η αξιοπρέπεια των παιδιών και των κηδεμόνων που έχουν ανάγκη το Σικιαρίδειο Ίδρυμα σε λειτουργία.

Ωστόσο θα’θελα να ξέρω πόσο καλά μπορεί να νιώθουν οι λαμβάνοντες επιδόματα «μαϊμού» για παράδειγμα. Στην διαμαρτυρία τους χθες τα παιδιά έκαναν από μόνα τους λόγο για τον Καιάδα που κάποτε στην ιστορία μας υπήρξε ως λύση. Τελεία.

ΥΓ: Αν ένα 13χρονο παιδί με νοητική στέρηση, μείνει αβοήθητο και δίχως κατάρτιση, δεν θα είναι απλώς ένα αμόρφωτο, ένα αγράμματο παιδί (συγχωρέστε μου τους χαρακτηρισμούς) που θα επιβιώσει έτσι κι αλλιώς, κάνοντας κάτι, οτιδήποτε, όταν ενηλικιωθεί.
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News