Πριν λίγο καιρό άκουσα παραγωγό πρωινής ραδιοφωνικής εκπομπής, σε μια έκρηξη ακραίας χυδαιότητας και λαϊκισμού να αποκαλεί την Μέρκελ «ξεκ…..ρα»! Είναι όμως γνωστός αυτός ο τύπος, που με τεράστια υπέρβαση θα αποκαλούσες δημοσιογράφο, για το απύλωτο στόμα του. Ας πούμε λοιπόν ότι από το στόμα του κόρακα μόνο «κρα» θα ακούσεις και ότι δεν αξίζει να ανακατευτείς με τα πίτουρα.

Χτες το πρωί όμως πάγωσα ακούγοντας σε έναν αξιόλογο ειδησεογραφικό σταθμό παραγωγό εκπομπής και κορυφαίο στέλεχος να προτρέπει, κατά ένα τρόπο, τους πολίτες να κλέβουν το κράτος! Η κουβέντα με τον συμπαραγωγό του και έναν ακόμα συνάδελφο πέρασε κάποια στιγμή στο θέμα των αποδείξεων από αγορές και υπηρεσίες. Έξαλλος με τσιρίδες στα όρια ωτοασπίδων και με αφορμή τις γνωστές και καταδικαστέες παλινωδίες του πρώην υπουργού οικονομικών Παπακωσταντίνου για τις αποδείξεις, άρχισε τις ομορφιές: «Να μη δίνει κανείς …Καλά κάνουν και δεν δίνουν…». Ο συμπαραγωγός του προσπάθησε να τον συγκρατήσει: «Μα τι λες τώρα; Δεν καταλαβαίνεις ότι οι επαγγελματίες και όλοι οι άλλοι που δεν δίνουν αποδείξεις κλέβουν το κράτος, δηλαδή όλους μας;» Ο πρώτος ασταμάτητος και ωρυόμενος εξαπολύει προς τους -άναυδους υποθέτω- ακροατές του σταθμού το ηθικό δίδαγμα: «Ναι, να κλέβουν… κι εγώ θα κλέβω όταν μπορώ…»!!

Σε αυτό το σημείο γύρισα το κουμπί πιστός στην αρχή μου: Δεν ακούω συγκεκριμένους σταθμούς, αλλά συγκεκριμένους παραγωγούς που νοιώθω ότι δεν με προσβάλουν. Αμέσως μετά αναρωτήθηκα για ποιους λόγους ο συνάδελφος έφτασε σ’ αυτό το άκρο. Δεν βρήκα παρά τρεις-ο ένας χειρότερος από τον άλλο.

Πρώτος: Πιστεύει αυτά που λέει.

Δεύτερος: Ψαρεύει ψίχουλα ακροαματικότητας με δόλωμα τον λαϊκισμό.

Τρίτος: Του έχει ανέβει το σάκχαρο…

Έχω ξαναγράψει εδώ πως νοιώθω υπερήφανος για πολλούς, πάρα πολλούς συναδέλφους σε όλα τα ΜΜΕ που, παρά τον κατακλυσμό του λαϊκισμού, των επικίνδυνων γενικεύσεων και το κυνήγι της «επιτυχίας» παραμένουν επαρκείς και έντιμοι με τη δουλειά τους και το κοινό που την υποδέχεται. (Κι ας αφήσουμε στην άκρη τις μεγαλοστομίες περί «δημοσιογραφικού λειτουργήματος» που χρησιμοποιείται σαν προφυλακτικό για ανεπιθύμητες παρενέργειες.)

Αναρωτιέμαι λοιπόν, αν ο –«θα κλέβω όταν μπορώ»-δημοσιογράφος άκουσε κατόπιν μαγνητοφωνημένη την εκπομπή του, αν το μετάνιωσε ή αν έτριψε ικανοποιημένος την κοιλιά του για την καταστροφική προτροπή. Αναρωτιέμαι αν του πέρασε από το μυαλό το παράδειγμα που δίνει προς τους νεώτερους συναδέλφους του, από τους οποίους ήδη κάποιοι λίγοι αρχίζουν να του μοιάζουν.

Κι αν τα σημειώνω όλ’ αυτά είναι γιατί, παρ’ όλα όσα λέγονται, οι πολίτες αντέχουν και στηρίζουν τουλάχιστον στο πεδίο της έντυπης ενημέρωσης στις πρώτες θέσεις της κυκλοφορίας επί πολλά χρόνια, εφημερίδες κατά τεκμήριο έγκυρες και πάντως όχι σκανδαλοθηρικές (ΝΕΑ, Καθημερινή, Βήμα, Έθνος και Ελευθεροτυπία που δυστυχώς δοκιμάζεται). Ας θυμηθούμε για παράδειγμα ότι στη Γερμανία και την Αγγλία οι «κίτρινες» εφημερίδες κατέχουν την πρωτοκαθεδρία με τεράστια απόσταση από τις άλλες. Εκεί θέλει να οδηγηθούμε βήμα-βήμα ο εν λόγω συνάδελφος;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News