«Καλημέρα και καλή εβδομάδα ..και καλή χρονιά στους μαθητές με μια συμβουλή: μην ακούτε τις γκρίνιες των μεγάλων, προχωρήστε μπροστά, όλος ο κόσμος σας ανήκει!» ήταν το σχόλιο εχθές το πρωί σε σελίδα του FaceBook. Κι όμως αυτό το σχόλιο, τόσο απλό και τόσο κοινότυπο, ήταν αρκετό να προκαλέσει την αντίδραση των μεγάλων!

Τα σχόλια που ακολούθησαν, ποικίλα. Σταχυολογώ: η Ελλάδα ξεπουλήθηκε, δεν έχουν βιβλία, δεν έχουν δασκάλους, θα είναι στην φτώχεια, δεν θα βγουν ποτέ στη σύνταξη, η ανεργία έφτασε το 36%, πρέπει να αντιδράσουμε… και άλλα παρόμοια.

Μα αυτό είναι το όραμά μας; Να κάνουμε τα παιδιά μας κατ’ εικόνα και ομοίωσή μας; Να τους μεταλαμπαδεύσουμε τη γκρίνια, τη μιζέρια, την κατήφεια; Να τους διαλύσουμε το δικαίωμα στο όνειρο, στον έρωτα, στην υπέρβαση; Να αγωνιούν για τη σύνταξη τους από την ηλικία των 13; Να τους μάθουμε να πετάνε πέτρες, να σκίζουν τα (δωρεάν) βιβλία, να καίνε αυτοκίνητα, να δέρνουν τους καθηγητές, να καταστρέφουν το πανεπιστήμιο, να δίνουν τη ψήφο τους στη ΔΑΠ ή ΠΑΣΠ ή σε όποια άλλη για να τους περάσει το μάθημα κι έπειτα για να βρουν μια δουλειά στο Δημόσιο για να «κάθονται», να μουντζώνουν τη Βουλή, να μην σέβονται τους νόμους, να γερνάνε πριν την ώρα τους … Κι όλα αυτά επειδή εμείς αποτύχαμε. Όχι η όποια κυβέρνηση. Αυτό είναι ασήμαντο. Εμείς αποτύχαμε, ηθικά. Την δική μας ηθική παρακμή καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε τώρα κι όχι την όποια κυβερνητική ανικανότητα. Εμείς μεταμορφωθήκαμε σε μια νύχτα από μια κοινωνία ανθρώπων σε μια βουλιμική κοινωνία ατόμων, δίχως οράματα, δίχως μνήμες, δίχως Ιδέες, δίχως σεβασμό στην ίδια μας την ύπαρξη. Σε μια κοινωνία όχι ευφυών αλλά εξυπνάκηδων.       

Και πριν απαντήσουμε με υπερηφάνεια «Ναι, αυτό θέλουμε» ας λάβουμε υπόψη ότι όλα αυτά έχουν την εξής μία, και καμία άλλη, κατάληξη: να μαχαιρώσουν μια μέρα τους γονείς τους και να κραυγάσουν Heil Hitler. Η συνταγή είναι δοκιμασμένη.

Για αυτό παιδιά, μην μας ακούτε και μην ξεχνάτε… ακόμα κι αν δεν υπάρχει Αη Βασίλης, θα τον εφεύρετε… 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News