«Τελικό πλήγμα» στη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς θεωρείται, σύμφωνα με την Αντιτρομοκρατική, η σύλληψη των 3 τελευταίων καταζητούμενων για συμμετοχή στην οργάνωση  τα ξημερώματα της Δευτέρας 14/3. Ως τελικό πλήγμα στην εγχώρια τρομοκρατία είχε χαιρετιστεί προ ετών άλλωστε και η σύλληψη μελών της 17 Νοέμβρη.

Η τόση βεβαιότης για πράγματα που δεν είναι καθόλου βέβαια ξενίζει. Τις επόμενες ώρες θα ακούσουμε πολλά και θριαμβευτικά για το πώς οι «τρομοκράτες» την πάτησαν και πιάστηκαν στον ύπνο, αν και κοιμόντουσαν δίπλα στα πιστόλια, τα αυτόματα και τις χιλιάδες σφαίρες. Τους βρήκαμε και πάει, αυτό ήταν θα μας πουν, τρομοκρατία τέλος. Οι υπόλοιποι κοιμηθείτε και πάλι ήσυχοι. Έτσι, να ξορκίζουμε το Κακό με προσευχές, χωρίς να έχουμε ιδέα τι είναι αυτό το Κακό κι αν οι προσευχές πιάνουν.

Κι αναρωτιέμαι: την ώρα που εγώ παντρευόμουν, 28 Ιούλη του 2002, τικ τακ, ο Σάββας Ξηρός ήταν απασχολημένος με το να φτιάχνει τη «μοιραία» ωρολογιακή βόμβα. Γιατί αυτός και όχι εγώ; Ο «άλλος» Γιώργος Νικολόπουλος, που συνελήφθη τα ξημερώματα, είναι ένα παιδί από το διπλανό σχολείο, τη δίπλα γειτονιά. Κατηγορείται πως ξέχασε μία μέρα το Αρσάκειο και το σπίτι των γονιών του στο Γαλάτσι κι άρχισε να βάζει βόμβες. Γιατί αυτός κι όχι εγώ;

Ανομολόγητες θεωρίες μπορούμε να έχουμε όλοι για το πώς γίνεται κάποιος τρομοκράτης. Το διαλυμένο σπίτι, οι «κακές» παρέες, η ανεργία, ένας συνδυασμός από τα παραπάνω στερεότυπα ή κάτι άλλο. Σύμφωνα με τον αστυνομικό συντάκτη Βαγγέλη Λαμπρόπουλο για παράδειγμα, ο συλληφθείς Γιώργος Νικολόπουλος είχε «προσωπική γνωριμία» με τον Αλέξη Γρηγορόπουλο. Και τι σημαίνει όμως αυτό; Έχασε για εκείνον η έννομη τάξη και το Δίκαιο το όποιο νόημα τους τότε, μετά τη βάρβαρη δολοφονία και τις συγκρούσεις του Δεκέμβρη; «Η λύση σε αντιπαραθέσεις με τέτοια καθάρματα, όπως ο Κορκονέας, έρχεται μέσα από την αυτοδικία. Αυτοί που ένιωσαν πιο πολύ την απώλεια του συντρόφου τους Α.Γρηγορόπουλου θα πρέπει να αποφασίσουν την “τύχη” του δολοφόνου του» έγραφε απειλητικά σε προκήρυξη της η οργάνωση το Γενάρη του 2011. Επί προσωπικού μιλούσε;

Μπορεί. Δεν το αποκλείω. Δεν το ξέρω. Αυτό που ξέρω είναι πως δεν μπορεί άλλο να μη μας νοιάζουν τα γιατί. Γιατί από τη μία να ζητά κάποιος τη «ΓΕΝΙΚΕΥΣΗ ΤΟΥ ΕΜΦΥΛΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ», όπως έγραψε με κεφαλαία ο συντάκτης μίας προκήρυξης της Συνωμοσίας των Πυρήνων της Φωτιάς πριν λίγες μέρες, και εμείς ούτε που να το παίρνουμε χαμπάρι; Γιατί από την άλλη τα δικαστήρια να μαζεύουν τόσους και τόσους θαυμαστές του Γιωτόπουλου και του Χατζημιχελάκη και εμείς να κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε; Γιατί 4000 σφαίρες να είναι μόνο από χθες χωρίς παραλήπτη;
 
 

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News