Στον Περισσό άκουσαν και διάβασαν τα αποσπάσματα (εδώ) από τα αποχαρακτηρισμένα αρχεία της ΕΣΣΔ για το ΚΚΕ, τη στήριξη του από τη «μητέρα» Σοβιετική Ενωση και τον ρόλο του στον Εμφύλιο, και ήταν τέτοιος ο εκνευρισμός που επέλεξαν να επιτεθούν στην πηγή των ντοκουμέντων, τον καθηγητή στη Σχολή Ανώτερων Διεθνών Σπουδών του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς, Σεργκέι Ραντσένκο.

Αυτό έγινε τόσο μέσα από τις σελίδες του πάντα ετοιμοπόλεμου «Ριζοσπάστη», αλλά και από το βήμα της Βουλής –και μάλιστα με ιδιαίτερα προσβλητικό τρόπο– διά στόματος του γενικού γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα, που αποκάλεσε υποτιμητικά τον καθηγητή Ραντσέκο, «Παπαρατσένκο»!

«Παπα, παπα, παπα, Παπαρατσένκο», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Δημήτρης Κουτσούμπας, στην ομιλία του κατά τη διάρκεια της συζήτησης της πρότασης μομφής εναντίον της κυβέρνησης, σε μία ατάκα που έγινε αμέσως viral στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

«Και καλά αυτός ο πώς τον λένε ξένος ιστοριοδίφης… Αλλά οι εγχώριοι επαγγελματίες δημοσιογράφοι της “Εστίας”, της “Δημοκρατίας”, άλλων site; Δεν ήξεραν; Δε ρώταγαν; Τώρα φταίω εγώ να πω: Πού τα βρήκατε αυτά τα φυντάνια;» συνέχισε στο ίδιο ύφος ο κ. Κουτσούμπας και πέρασε στην επίθεση στους «εγχώριους αντιπάλους του ΚΚΕ»:

«Μάλιστα ένα από αυτά τα φυντάνια, ο γνωστός αντικομμουνιστής Μαραντζίδης, που έκανε καριέρα με το μίσος του για το ΕΑΜ και τον ΔΣΕ, σήμερα όλως τυχαίως αρθρογραφεί και στην “Αυγή” και στην “Καθημερινή”. Να τον χαίρεστε, κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ», είπε απευθυνόμενος στους βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

«Δεν αναφέρομαι στις γνωστές φασιστοφυλλάδες που κυκλοφορούν, αλλά στις υποτίθεται ευυπόληπτες- έγκριτες αστικές εφημερίδες. Τόσα έχει γράψει περί αυτών των φοβερών ντοκουμέντων ο “Ριζοσπάστης”. Ενώ βρίσκονται και στο εξάτομο δοκίμιο ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ. Τους συνιστούμε να το αγοράσουν από τη Σύγχρονη Εποχή, αφού διαβάσουν και το άρθρο του “Ριζοσπάστη“ στα πρακτικά για να το διαβάσετε και εσεις κύριοι βουλευτές», κατέληξε στη σχετική αναφορά του ο Δημήτρης Κουτσούμπας κατά την ομιλία του στη Βουλή.

Ο καθηγητής Ραντσένκο δεν άφησε ασχολίαστη την υποτιμητική αναφορά Κουτσούμπα στο πρόσωπό του και με διαδοχικές αναρτήσεις του στο Twitter απάντησε με σαφώς μεγαλύτερη ψυχραιμία στον γ.γ. της ΚΕ του ΚΚΕ.

Ετσι, αφού πρώτα έδειξε να διασκεδάζει με το απαξιωτικό λογοπαίγνιο του κ. Κουτσούμπα με το όνομά του, απάντησε τόσο για τα ιστορικά ντοκουμέντα, όσο και για τη προσβολή προς το πρόσωπό του και τον τρόπο με τον οποίο συχνά αντιμετωπίζονται οι ιστορικοί εν γένει.

Lol. https://t.co/wknByYNtuJ

— Sergey Radchenko (@DrRadchenko) January 30, 2022

«We’ve all had a good laugh (myself included) but now that I’ve become a hashtag, let’s talk briefly about civil discourse», έγραψε ο καθηγητής στο πρώτο tweet  του νήματος, χωρίς να διστάσει να βάλει και το hashtag #Παπαρατσενκο, για να περάσει στη συνέχεια της απάντησής του προς τον κ. Κουτσούμπα.

My interest in posting documents on relations between KKE & the Soviet Union is historical. I don't care for (and know very little of) current KKE politics. By posting documents, I start up interesting conversations and often connect to people with similar interests. It's normal.

— Sergey Radchenko (@DrRadchenko) January 30, 2022

«Το ενδιαφέρον μου για τη δημοσίευση των ντοκουμέντων για τις σχέσεις του ΚΚΕ με τη Σοβιετική Ενωση είναι ιστορικό. Δεν ενδιαφέρομαι (και γνωρίζω και ελάχιστα) για τις τωρινές πολιτικές του ΚΚΕ. Με τη δημοσίευση των ντοκουμέντων, ξεκινάω ενδιαφέρουσες συζητήσεις και συχνά συνδέω ανθρώπους με κοινά ενδιαφέροντα. Είναι φυσιολογικό.

»Αυτό που δεν είναι φυσιολογικό, είναι ο ηγέτης ενός ελληνικού πολιτικού κόμματος να επιτίθεται σε έναν ιστορικό, στον ίδιο προσωπικά, χρησιμοποιώντας υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς. Είναι αναξιοπρεπές, για να μην πω αισχρό. Θα πρότεινα στον κύριο Κουτσούμπα, που φαίνεται τόσο ενθουσιώδης για την ανάγνωση αρχειακών ντοκουμέντων, να διαβάσει περισσότερα από αυτά.

»Αν διαβάσει περισσότερα, θα διαμορφώσει μια πιο ολοκληρωμένη κατανόηση της Ιστορίας – ίσως λιγότερο πολιτικοποιημένης και πιο ευθυγραμμισμένης με τα γεγονότα. Και το τελευταίο, σας παρακαλώ μην επιτίθεστε στους ιστορικούς. Είμαστε εδώ για το όφελος όλων», παρατήρησε ο κ. Ραντσένκο.

By reading more, he will form a more nuanced understanding of history – one that is perhaps less politicised but more in line with facts. And – the last thing – please don't attack historians. We are here for everyone's benefit.

— Sergey Radchenko (@DrRadchenko) January 30, 2022

 

Πιο μακροσκελής ήταν η απάντηση που φιλοξενήθηκε στον «Ριζοσπάστη», όπου υπό τον τίτλο  «Σιγά την αποκάλυψη! Τα αποχαρακτηρισμένα έγγραφα και οι χαρακτηρισμένοι απολογητές της καπιταλιστικής εξουσίας», παρατίθενται αφενός οι σχετικές αναφορές στον ελληνικό Τύπο και αφετέρου επιχειρείται η αποδόμησή τους διά της ιστορικής αναδρομής.

«Tις τελευταίες μέρες κάνει τον γύρο του διαδικτύου μια ανάρτηση του Sergey Radchenko, καθηγητή στο πανεπιστήμιο John Hopkins, ο οποίος έχει αναρτήσει 4 αποχαρακτηρισμένα έγγραφα από τα Ρωσικά Κρατικά Αρχεία που αφορούν τη στήριξη του ΚΚΕ από την ΕΣΣΔ και τις άλλες χώρες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης κατά τη διάρκεια του αγώνα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ).

»Τα έγγραφα χρησιμοποιήθηκαν από διάφορους ακροδεξιούς (και όχι μόνο) του διαδικτύου, προκειμένου να επαναφέρουν τη γνωστή προπαγάνδα ότι το ΚΚΕ επιδίωκε να αποσπάσει μέρος της Ελλάδας για να το παραδώσει σε ξένες δυνάμεις», γράφει ο «Ριζοσπάστης» και παραθέτει μία σειρά από μέσα στην Ελλάδα που ανέδειξαν τις αποκαλύψεις Ραντσένκο.

«Οι διάφοροι ακροδεξιοί του διαδικτύου, των εφημερίδων και των ιστοσελίδων βρήκαν την ευκαιρία να επαναφέρουν ξαναζεσταμένη τη μετεμφυλιακή και χυδαία αντικομμουνιστική “σούπα” περί ξενοκίνητου ΚΚΕ, που είχε σκοπό να αποσπάσει μέρος της εθνικής επικράτειας. Γι’ αυτό επισημαίνουν ένα απόσπασμα της επιστολής του Νίκου Ζαχαριάδη και του Μάρκου Βαφειάδη προς την ΚΕ του ΚΚΡ (μπ.) με ημερομηνία 7.7.1948, όπου σημειώνεται:

“Οπως σας είναι γνωστό, το δικό μας σχέδιο συνοψιζόταν σε τούτο δω: Να φθείρουμε σε σημαντικό βαθμό τον μοναρχοφασισμό (σ.σ. έτσι αποκαλούσε τότε το ΚΚΕ το μετακατοχικό αστικό καθεστώς) κατά την επίθεσή του που ήταν υποχρεωμένος να κάνει ενάντια στο ΔΣΕ στη βόρεια Πίνδο για να περάσουμε την κατάλληλη στιγμή σε αντεπίθεση με τις εφεδρείες μας, που για το σκοπό αυτό κρατάμε έτοιμες με τη μίνιμουμ επιδίωξη να του αποσπάσουμε ένα σοβαρό κομμάτι από τη Βόρεια Ελλάδα, όπου να συγκεντρώσουμε και να οργανώσουμε αποδοτικά τις δυνάμεις της λέφτερης Ελλάδας για την παραπέρα εξασθένιση και ξεγύμνωμα του μοναρχοφασισμού”».

Διαχρονικός στόχος, όμως, του ΔΣΕ, υποστηρίζουν στο ΚΚΕ, ήταν «η απελευθέρωση εδαφών, όπου, όπως και στην περίοδο της Κατοχής, θα εγκαθίστατο η ηγεσία του εργατικού – λαϊκού κινήματος, η Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση. Τα εδάφη αυτά θα αποτελούσαν το ορμητήριο για την παραπέρα ανάπτυξη της πάλης ενάντια στο αστικό καθεστώς, η οποία με βάση τις τότε επεξεργασίες του ΚΚΕ δεν αποσκοπούσε στην ανατροπή της καπιταλιστικής εξουσίας, όπως και θα έπρεπε, αλλά στο να ασκήσει πίεση για εκδημοκρατισμό.

Ο στόχος αυτός αποτελούσε τμήμα των σχεδίων Χάλυψ Ι και Χάλυψ ΙΙ, που εκπονήθηκαν την άνοιξη του 1946, πριν από τη συγκρότηση του ΔΣΕ και προέβλεπαν τη γενική εξέγερση στις περιοχές της Μακεδονίας και της Θράκης, με επίκεντρο τη Θεσσαλονίκη και με τη συμμετοχή και φιλοΕΑΜικών δυνάμεων που συνέχισαν να παραμένουν στο εσωτερικό του στρατεύματος (σχέδια που τελικά δεν εφαρμόστηκαν). Παρόμοιος ήταν ο στρατιωτικός στόχος που υιοθετήθηκε από την 3η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ (Σεπτέμβρης 1947), όταν αυτή αποφάσισε να ρίξει το σύνθημα της γενικής ένοπλης πάλης». Και φυσικά, όλα τα παραπάνω δεν είναι απόκρυφα, αλλά από καιρό δημοσιοποιημένα από το ίδιο το ΚΚΕ, σημειώνεται χαρακτηριστικά οπότε «άνθρακες ο θησαυρός».

Οσον αφορά τη σοβιετική συνδρομή την περίοδο του Εμφυλίου, στο δημοσίευμα-απάντηση της εφημερίδας του Περισσού επισημαίνεται ότι «ο ΔΣΕ δεν έλαβε βοήθεια μόνο από την ΕΣΣΔ. Σε διάφορες καπιταλιστικές χώρες συγκροτήθηκαν επιτροπές αλληλεγγύης, με σκοπό να βοηθήσουν πολύπλευρα τους φυλακισμένους και εξόριστους αγωνιστές να διαδώσουν την αλήθεια για τον αγώνα στην Ελλάδα, αλλά και να ενισχύσουν όπως μπορούσαν. Για παράδειγμα, στη Γαλλία δραστηριοποιήθηκαν διάφορες προσωπικότητες όπως ο Πολ Ελιάρ, ο Ανρί Μπασίς και άλλοι.

»Φυσικά ο ΔΣΕ στηρίχθηκε περισσότερο από τις χώρες όπου η εργατική τάξη και οι κοινωνικοί της σύμμαχοι στις συνθήκες της εξόδου από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ξεκινούσαν τη σοσιαλιστική οικοδόμηση (Αλβανία, Βουλγαρία, Γιουγκοσλαβία, Ουγγαρία, Τσεχοσλοβακία, Ρουμανία, μετέπειτα ΓΛΔ)».

Ωστόσο, συνεχίζει το δημοσίευμα, «η βοήθεια που έλαβε ο ΔΣΕ από την ΕΣΣΔ και τις χώρες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης υπολειπόταν κατά πολύ από τους ποταμούς εφοδίων που απέστελναν τα καπιταλιστικά κράτη για να στεριώσουν την ντόπια εξουσία των εκμεταλλευτών, μέσα από το Δόγμα Τρούμαν, αλλά και το Σχέδιο Μάρσαλ, που στην Ελλάδα διατέθηκε κατά συντριπτική πλειοψηφία για πολεμικούς σκοπούς.

»Η βοήθεια που έλαβε ο ΔΣΕ ήταν πολύ μικρότερη από αυτή που χρειαζόταν και ζητούσε. Ανέφερε χαρακτηριστικά σε επιστολή του προς το ΚΚΣΕ ο Νίκος Ζαχαριάδης στα τέλη του 1948:

“Στο Γράμμο ο ΜΦΣ (Μοναρχοφασιστικός Στρατός) έριξε 500.000 βλήματα, ενώ εμείς μόνο 3.000. Χρειάζεται αμέσως μια αλλαγή στην κατάσταση αυτή. Και αυτό μόνο με τη δική σας βοήθεια μπορούμε να το πετύχουμε. Σήμερα έχουμε πυροβολικό των πιο διάφορων και των πιο παλιών τύπων, το όλο 29 σωλήνες βασικά όλμους χωρίς βλήματα είτε με βλήματα που δεν κάνουν που τα χρησιμοποιούμε όμως κι έτσι έχουμε ζημιές σε ανθρώπους και στο υλικό από πρόωρες εκρήξεις, διαρρήξεις κ.λπ. Χρειαζόμαστε σήμερα 100 κανόνια με όλα τα εξαρτήματά τους και 5.000 εξάρια βλήματα για το καθένα. (…) Αυτές είναι οι ανάγκες μας σε πυροβολικό”.

»Η παραπάνω επιστολή φανερώνει και το εξής: Η σοβιετική βοήθεια ήταν σε μικρής ισχύος όπλα (ατομικά τυφέκια, όλμοι, πάντζερ φάουστ) και δεν κάλυπτε τις ανάγκες του για βαρύ οπλισμό, ενώ στον ΔΣΕ έλειπαν και τα πυρομαχικά. Αυτό οφειλόταν και στο γεγονός ότι η ΕΣΣΔ πίστευε ότι η στήριξη προς τον ΔΣΕ θα μπορούσε να αποτελέσει αφορμή για μια επίθεση εναντίον της, όπως είπαμε. Για τον ίδιο λόγο και η ηγεσία του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας αποφάσισε να κλείσει τα σύνορα στον ΔΣΕ».

«Ομως, αυτά είναι γνωστά εδώ και πολύ καιρό», καταλήγει το άρθρο του «Ριζοσπάστη». «Αυτό που δεν είναι γνωστό, είναι το πότε λένε την αλήθεια οι διάφοροι απολογητές της καπιταλιστικής εξουσίας και «κριτές» του ΚΚΕ: Οταν ισχυρίζονται ότι οι Ελληνες κομμουνιστές σκοτώνονταν για χάρη της ΕΣΣΔ, ενώ η τελευταία τους είχε πουλήσει, μοιράζοντας τον κόσμο στη Γιάλτα, ή όταν υποστηρίζουν ότι εξοπλίζονταν από την ΕΣΣΔ και εξυπηρετούσαν τα σχέδιά της;

»Το σίγουρο σε όλες τις περιπτώσεις, επιδιώκουν να αποπροσανατολίσουν την εργατική τάξη και τις άλλες υπό καπιταλιστική καταπίεση λαϊκές μάζες».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News