Οδηγώντας σχεδόν ολημερίς τη μηχανή του, στην αμερικανική Δύση, αδιαφορώντας για τους νόμους και σεβόμενος μονάχα τον κώδικα τιμής της αδελφότητας των παρανόμων, χωρίς δουλειά, χωρίς σπίτι, χωρίς τηλέφωνο, χωρίς ψυγείο, χωρίς πλυντήριο ρούχων, χωρίς εντοιχισμένη κουζίνα, χωρίς φορολογικές υποχρεώσεις, στους αντίποδες του American Dream και της άκρατης ευημερίας. Κάπως έτσι έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του, σχεδόν μέχρι να αφήσει την τελευταία του πνοή, την περασμένη Τετάρτη, ο Σόνι Μπάρτζερ, ο πιο φοβερός και τρομερός από τους «Αγγέλους της Κολάσεως», αυτός που συνέβαλε όσο κανένας άλλος στο να καταστούν οι Hell’s Angels διαβόητοι σε όλον τον κόσμο.

Παραδόξως πέθανε σε μεγάλη ηλικία, γηραιός, έχοντας ζήσει περισσότερα από 83 χρόνια. Δεν τράκαρε με τη μηχανή του, ούτε τραυματίστηκε θανάσιμα από μέλος αντίπαλης συμμορίας. Πριν από σαράντα χρόνια ένας καρκίνος στέρησε από τον Σόνι Μπάρτζερ τις φωνητικές του χορδές. Ωστόσο ο θρυλικός μηχανόβιος είχε τεράστιες αντοχές και κατάφερε να νικήσει την αρρώστια, συνεχίζοντας να απολαμβάνει την ακόλαστη και απόλυτα ελεύθερη ζωή του, μέχρι πριν από μία διετία, όταν ο καρκίνος τον έπληξε ξανά, στο συκώτι αυτήν τη φορά.

Ο Μπάρτζερ ίδρυσε το παράρτημα των Hell’s Angels στο Οκλαντ της Καλιφόρνιας σχεδόν μία δεκαετία μετά την ίδρυση της παράνομης λέσχης μοτοσικλετιστών (που στη συνέχεια κατέστη συμμορία) στην Φοντάνα, επίσης της Καλιφόρνιας. Σύντομα, όμως, ο Μπάρτζερ ανέλαβε χρέη ομοσπονδιακού προέδρου της οργάνωσης, αφότου ο Οττο Φρέντι, ο ιδρυτής των Hell’s Angels, κατέληξε στη φυλακή. 

Μετά την αφαίρεση των φωνητικών του χορδών, «μιλούσε με ένα ειδικό μηχάνημα, γνωρίζοντας πως έτσι φαινόταν ακόμη πιο απειλητικός», γράφει στη νεκρολογία του θρυλικού «biker» ο Ματέο Περσιβάλε της Corriere della Sera. «Ο Μπάρτζερ ήταν ο άνθρωπος που φόβισε τους μεγάλους συγγραφείς που τον πλησίασαν – τον Χάντερ Τόμσον και τον Τομ Γουλφ – και έγραψε βιβλία για τη ζωή του, και μυθιστορήματα για τους “Αγγέλους” του, μέχρι και ένα ιδιότυπο εγχειρίδιο ασφαλούς οδήγησης, ιστορίες ελάχιστα σύμφωνες με το βεβαρυμένο ποινικό του μητρώο», συμπληρώνει ο ιταλός δημοσιογράφος.

H άλλη όψη του Summer of Love

Στα τέλη της δεκαετίας του ‘60 οι Hell’s Angels ήταν «η άλλη όψη του Summer of Love», θανάσιμοι εχθροί των Παιδιών των Λουλουδιών και των Μαύρων Πανθήρων, υποστηρικτές (από μακριά και γενικώς και αορίστως) του Πολέμου στο Βιετνάμ και διατεθειμένοι ακόμη και να συνεργαστούν με τις Aρχές (με αντάλλαγμα διευκολύνσεις στο πλαίσιο της διακίνησης ηρωίνης και αμφεταμινών) κατά των χίπηδων που τους μισούσαν περισσότερο από όλους τους εχθρούς τους.

Σύντομα ο Σόνι Μπάρτζερ κατέστη δημόσιο πρόσωπο που μιλούσε ευχαρίστως επί παντός επιστητού, για την ιδεολογία του 1% (το 1% των μηχανόβιων-εγκληματιών), για τις πολλές γυναίκες της ζωής του, για τα μεθύσια μέχρι τελικής πτώσεως με τους συντρόφους του, για τα πολλά τραβήγματά του με τη Δικαιοσύνη, για το πώς κατάφερε να καπνίσει ένα τσιγάρο όντας ξαπλωμένος στο φορείο που τον μετέφερε στο χειρουργείο, όπου επρόκειτο να του ανοίξουν τον λαιμό.

Μόνον για ένα πράγμα δεν μιλούσε ο Σόνι Μπάρτζερ, για το βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου του 1969 στο Αλταμοντ της Καλιφόρνια, που «είχε αρχίσει ως η πιο όμορφη βραδιά της ζωής του, με τους δικούς του Hell’s Angels να εκτελούν χρέη φρουράς (με αντάλλαγμα μπύρα συνολικής αξίας 500 δολαρίων) στη δωρεάν συναυλία των Rolling Stones, ο οποίοι, χάρη στη διάλυση των Beatles, ήταν τότε το πιο σημαντικό συγκρότημα στον κόσμο», αναφέρει ο Περσιβάλε στο κείμενό του.

Φόνος υπό τους ήχους του «Under my Thumb»

Οι πιο γνωστές εικόνες από το τραγικό περιστατικό που έλαβε χώρα εκείνο το βράδυ, προέρχονται από το «Gimme Shelter», το ντοκιμαντέρ των αδελφών Μέισλς και δείχνουν τον 18χρονο Αφροαμερικανό Μέρεντιθ Χάντερ να βρίσκεται στο κέντρο μιας συμπλοκής, λίγα μέτρα μακριά από τη σκηνή. Κάποια στιγμή διαπιστώνεται ότι κρατάει όπλο ενώ ο Μικ Τζάγκερ – «περικυκλωμένος από τρομακτικούς τραμπούκους με δερμάτινα γιλέκα, περισσότερο φυλακισμένος παρά προστατευμένος», τραγουδάει το «Under my Thumb». Ξαφνικά ένας από τους «Αγγέλους» του Σόνι Μπάρτζερ (ονόματι Αλαν Πασάρο) τον μαχαιρώνει, περισσότερες από μία φορές, και τον αποτελειώνει με κλωτσιές. «Εγώ ήμουν σχετικά νηφάλιος, δεν είχα πάρει βαριά ναρκωτικά», έγραψε, έπειτα από πολλά χρόνια ο φονιάς. «Στη συνέχεια δεν ήμουν ιδιαίτερα λυπημένος για ό,τι συνέβη στη συναυλία. Επρόκειτο για μια μέρα παρόμοια με όλες τις άλλες στη ζωή ενός “Αγγέλου της Κολάσεως”».

«Εζησα μια μακρά και καλή ζωή γεμάτη περιπέτειες. Και είχα το προνόμιο να είμαι μέλος μιας καταπληκτικής λέσχης. Παρότι υπήρξα δημόσιο πρόσωπο επί δεκαετίες, περισσότερο απήλαυσα ξεχωριστές στιγμές με τα αδέλφια μου στη λέσχη, με την οικογένειά μου και στενούς φίλους. Να ξέρετε ότι ”έφυγα” ειρηνικά μετά από μια σύντομη μάχη με τον καρκίνο […] Κρατάτε το κεφάλι σας ψηλά, παραμείνετε πιστοί, παραμείνετε ελεύθεροι, δίνετε πάντα αξία στην τιμή», προέτρεψε τους «Αγγέλους» του ο Σόνι Μπάρτζερ μέσω γραπτού μηνύματός του που αναρτήθηκε στον επίσημο λογαριασμό του στο Facebook μετά τον θάνατό του.