Η είδηση «πάγωσε» μεμιάς τον χώρο των εκδόσεων: «Ο Γιάννης Καλαϊτζής πέθανε».

Ο Γιάννης υπήρξε ένας από τους πιο σημαντικούς σκιτσογράφους στην Ελλάδα, με μακρά πορεία στον χώρο του Τύπου – και όχι μόνο. Σκίτσαρε αγωνιώντας να κατανοήσει το προηγούμενο, όπως ο ίδιος έλεγε…

Μεγάλωσε σε οικογένεια με αριστερές πολιτικές πεποιθήσεις την εποχή της Χούντας, ενώ υπήρξε και μέλος της νεολαίας Λαμπράκη. Σπούδασε γραφικές τέχνες, θέατρο και σχέδιο.

Γεννημένος στις 11 Νοεμβρίου του 1945, υπήρξε ενεργός για αρκετές δεκαετίες και έχει συνεισφέρει με σκίτσα σε πολλά έντυπα. «Πανσπουδαστική», «Δρόμοι της Ειρήνης», «Αυγή», «Αντί», «Ελευθεροτυπία», «Σχολιαστής», «Ντέφι», «Βαβέλ», «ΔΗΩ», «Γαλέρα» «Εφημερίδα των Συντακτών», τι να πρωτοθυμηθείς από τα σκίτσα και τις εμπνεύσεις του.

Το 1976 σχεδίασε τα σκηνικά και τα κοστούμια για την ταινία του Παντελή Βούλγαρη «Happy Day». Εξέδωσε και τα άλμπουμ «Τσιγγάνικη ορχήστρα», «Το μαύρο είδωλο της Αφροδίτης», «Τυφών», «Γιαταλεφτά Νοέμβρη», «2000 στα 4».

Ηταν ένας από τους κύριους συντελεστές του περιοδικού «Γαλέρα», του οποίου υπήρξε διευθυντής μέχρι το 2010 όταν και έκλεισε. Βρέθηκε στην «Εφημερίδα των Συντακτών» από την πρώτη ημέρα της κυκλοφορίας της και δημοσίευσε το τελευταίο του σκίτσο στις 5 Φλεβάρη με θέμα το φλέγον ζήτημα του Αγροτικού.

Ηταν μέλος της λέσχης γελοιογράφων της ΕΣΗΕΑ και είχε εκλεγεί σε συνέδρια της ΠΟΕΣΥ.

Θα μας λείψει η αντισυμβατικότητά του, το πόσο τολμηρός ήταν, θα θυμόμαστε την πρωτοτυπία του -τόσο σχεδιαστικά, όσο και σεναριακά και λεκτικά- και ότι κατάφερνε να συμπυκνώνει, με εντελώς προσωπικό στυλ, την οργή απέναντι στην «κατάσταση των πραγμάτων».

Πώς περιέγραφε ο ίδιος την πορεία του στην επίσημη ιστοσελίδα του

«Μεγάλωσα στο καφενείο του πατέρα μου στην Κοκκινιά. Πάνω στα τραπέζια κυκλοφορούσαν δύο-τρεις εφημερίδες. Γελοιογραφικά σκίτσα κάνω από μωρό. Ήμουν παρατηρητικό και κακό και το ‘δειχνα. Το περιβάλλον μου ένιωσε την απειλή. Χάριν εξευμενισμού μου διέθεσε μια αποδοχή διαρκείας. Το να επιδοθώ στην πολιτική σάτιρα ήταν αυτονόητο. Ημασταν αριστεροί, το κράτος μας έκανε και ρατσιστές.

Η δεξιά, η εξουσία, οι αρχές ήταν έξω από την κοινωνία μας, ήταν το ξένο, το άλλο. Μου την είχε στημένη στο νηπιαγωγείο. Κατανάγκαζαν εμένα το σκιτσογράφο να πλέκω καλαθάκια και να κεντάω με μπρισίμι μηλαράκια σε χαρτόνι. Για να με σπάσουν. Δε μίλησα.

Καταδικάστηκα σε δωδεκαετή εκπαίδευση. Μου ’ριξαν και έναν χρόνο επιπλέον ως μη συνεργάσιμο. Δραπέτευσα πριν εκτίσω την ποινή.

Ακολούθησε ο κατήφορος. Από τα χαμαιτυπεία της Αριστεράς στα καταγώγια των Καλών Τεχνών. Εμαθα κινηματογράφο στους κινηματογράφους, θέατρο στο θέατρο, μουσική την νύχτα και εικόνες στο πεζοδρόμιο. Ακουλουθεί μια χούντα που επί 40 χρόνια παραμένει 7 ετών. Σκιτσάρω αγωνιώντας να κατανοήσω το προηγούμενο».

Καλό του ταξίδι…

Συλλυπητήριο μήνυμα του Πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα

«Με μεγάλη μου θλίψη πληροφορήθηκα την απώλεια του Γιάννη Καλαϊτζή, ενός από τους σημαντικότερους και πλέον αναγνωρισμένους σκιτσογράφους στον ελληνικό τύπο και τις εικαστικές τέχνες. Με τη μακρά του διαδρομή, την πλούσια σκιτσογραφική του παραγωγή για μία σειρά εντύπων, και την ενεργό συμμετοχή του στα δημοσιογραφικά δρώμενα ο Γιάννης Καλαϊτζής, άφησε το ιδιαίτερό του στίγμα.

Εκφράζω τα βαθιά μου συλλυπητήρια στην οικογένεια, τους οικείους και τους συνάδελφούς του».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News