Η Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ, η οποία θα διεξαγόταν στις 24 και 25 Σεπτεμβρίου και τελικά αναβλήθηκε με τη δικαιολογία του κρούσματος κορονοϊού, θα διεξαχθεί το διήμερο 1ης και 2ας Οκτωβρίου. Θα είναι ένα πολυσήμαντο μίτινγκ, αφού υποτίθεται ότι θα ασχοληθεί με όλα τα φλέγοντα θέματα που απασχολούν την Ενωση αυτήν την περίοδο. Αλλά ποια είναι αυτά και πόσο τα γνωρίζουμε;

Ενώ εμείς εδώ «καιγόμαστε» για ευρωπαϊκές θέσεις που θα συμμαζέψουν την Τουρκία και θα της αναχαιτίσουν τον τυχοδιωκτισμό, οι προβολείς των ευρωπαϊκών Μέσων πέφτουν πάνω στην ενδοευρωπαϊκή φαγωμάρα που αφορά τον αποκλεισμό από τη χρηματοδότηση μέσω του Ταμείου Ανάκαμψης και του ευρωπαϊκού Προϋπολογισμού όσων χωρών δεν σέβονται το ευρωπαϊκό κράτος δικαίου και τις καθιερωμένες δημοκρατικές αξίες της Ενωσης. Ως τέτοιες χώρες γίνονται νοητές οι δεξιόστροφες Ουγγαρία και Πολωνία που, κατά βάση, έχουν αντιταχθεί στις μεταναστευτικές ροές προς το έδαφός τους αλλά και έχουν εισαγάγει κατασταλτικούς μηχανισμούς και νομοθετήματα που αντιβαίνουν στις ευρωπαϊκές παραδόσεις.

Οι σχετικές με τον Προϋπολογισμό της Ευρωπαϊκής Ενωσης διαπραγματεύσεις έχουν πελαγώσει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο όπου ορθώθηκε τείχος εναντίον των λαϊκιστικών και αυταρχικών πολιτικών από βουλευτές όλων των πτερύγων του. Οι ευρωβουλευτές και αρκετά κράτη-μέλη θέλουν να συνδέσουν την ευρωπαϊκή χρηματοδότηση με τον σεβασμό στις δημοκρατικές αξίες. Τα πράγματα προδιαγράφονται δύσκολα, καθώς οι δύο εγκαλούμενες, η Ουγγαρία και η Πολωνία, έχουν και αυτές τα «επιχειρήματά» τους: απειλούν με βέτο όσον αφορά το Ταμείο Ανάκαμψης.

Οι τελευταίες πληροφορίες επ’ αυτού συγκλίνουν στο ότι η γερμανίδα καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ επιδιώκει έναν συμβιβασμό, ώστε να μη γκρεμιστεί ό,τι χτίστηκε μέχρι στιγμής και αφού προηγουμένως, στην τριήμερη σύνοδο του Ιουλίου, έπειτα από μεγάλο παζάρι με τους Γαλλο-Γερμανούς, οι «σκληρές» και «τσιγκούνες» χώρες της ΕΕ (η Ολλανδία, η Αυστρία, η Δανία, η Σουηδία και η Φινλανδία) εκάμφθησαν και «μαλάκωσαν» κάπως.

Η ιταλική Repubblica προβάλλει μάλιστα το ότι «η Γερμανία υπέβαλε μια νέα πρόταση συμφωνίας», ηπιότερη για την Ουγγαρία και την Πολωνία, ώστε να ξεπεραστούν τα ενδοευρωπαϊκά εμπόδια. Ο αρθρογράφος Αντρέα Μπονάνι επικεντρώνει στον κίνδυνο το Ταμείο Ανάκαμψης να χαθεί μέσα σε έναν πόλεμο των βέτο και να καθυστερήσει και η έγκριση του Προϋπολογισμού.

Ο Μπονάνι μετράει τα λεφτά που δικαιούται η Ιταλία, τα οποία «θα την προστατεύσουν από την πτώχευση», και αναλογίζεται ότι «το Ταμείο Ανάκαμψης είναι το μεγαλύτερο βήμα προόδου στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα μετά την έναρξη του ενιαίου νομίσματος». Προβληματίζεται από την κρίση που προαναφέρθηκε, γιατί «η τελική και ασαφής φόρμουλα που υιοθετήθηκε θα μπορούσε να επιτρέψει στους Πολωνούς και τους Ούγγρους να αποφύγουν τις κυρώσεις», ωστόσο οι δημοκρατικές παρατάξεις του ευρωκοινοβουλίου «είναι ανένδοτες στην υπεράσπιση των θεμελιωδών αξιών».

Ο αρθρογράφος κάνει τη δηλητηριώδη παρατήρηση ότι οι προαναφερθείσες «φειδωλές» χώρες της ΕΕ υιοθέτησαν αμέσως τις δημοκρατικές ενστάσεις των ευρωβουλευτών επειδή «είδαν στη διαμάχη της Ευρωβουλής έναν τρόπο να παρεμποδίσουν, έστω να καθυστερήσουν κάπως, την ενεργοποίηση του Προϋπολογισμού 2021-2027 και κυρίως του Ταμείου Ανάκαμψης». (Υπενθυμίζεται ότι το Ταμείο Ανάκαμψης αφορά κεφάλαια 750 δισ. ευρώ για την αντιμετώπιση της κορονοϊκής ύφεσης, ενώ ο Προϋπολογισμός της ΕΕ για την περίοδο 2021-2027 κεφάλαια 1 τρισ. και 824,3 δισ. ευρώ.)

Συνεπώς η έγκριση του Προϋπολογισμού απειλείται από το βέτο όχι μόνο των Πολωνών και των Ούγγρων, αλλά από πλευράς των χωρών της ομάδας των «φειδωλών,» γράφει ο αρθρογράφος. «Ως εκ τούτου, η Ευρώπη βρίσκεται όμηρος εξαιτίας του κανόνα της ομοφωνίας, ο οποίος εξακολουθεί να διέπει τις πιο σημαντικές αποφάσεις της κοινοτικής ζωής, από τον Προϋπολογισμό και τη φορολογία έως την εξωτερική πολιτική».

Κρίνει ο Μπονάνι ότι ο συμβιβασμός των δύο πλευρών (της πλειοψηφίας των δημοκρατικών και της μειοψηφίας που επισείει το βέτο) είναι απαραίτητος ώστε να ξεμπλοκάρει η κατάσταση. Και χαιρετίζει την πρωτοβουλία της Γερμανίας προς αυτήν την κατεύθυνση. Απηχεί, λέει, τη βούληση όχι μόνο της Γαλλίας αλλά και «μεγάλων χωρών, όπως είναι η Ιταλία και η Ισπανία» (οι οποίες, όπως ο ίδιος έγραψε προηγουμένως, επείγονται για λεφτά).

Πρέπει ο Προϋπολογισμός και το Ταμείο Ανάκαμψης να προχωρήσουν, να εγκριθούν, και η νέα γερμανική πρόταση θα οδηγήσει σε απεμπλοκή, «αν και με κάποια καθυστέρηση σε σύγκριση με το χρονοδιάγραμμα που είχε θέσει το Βερολίνο».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News