Ο Στέφανος Τσιτσιπάς συνεχίζει τη νικηφόρο πορεία του στο Γουίμπλεντον – το απόγευμα του Σαββάτου απέκλεισε από το φημισμένο τουρνουά τον Σέρβο Λάσλο Τζέρε (Νο60) με 3-0 σετ. Ο λόγος, όμως, για τον οποίο το τελευταίο 24ωρο φιγουράρει στα αθλητικά πρωτοσέλιδα των βρετανικών media, δεν είναι το ότι κατάφερε να προκριθεί στον 4ο γύρο. Ο κορυφαίος έλληνας τενίστας παρουσιάζεται ως ο άνθρωπος που κατέστρεψε το πολυαναμενόμενο come-back του Αντι Μάρεϊ. Εκείνος που έδωσε τη χαριστική βολή στον σκωτσέζο θρύλο του τένις.

Μετά τον οδυνηρό αποκλεισμό του από τον Στέφανο, την Παρασκευή, ο Μάρεϊ ήταν υποχρεωμένος να υποστεί και το βασανιστήριο της συνέντευξης Τύπου. Εδώ και αρκετό καιρό, η πρώτη ερώτηση που δέχεται από τους εκπροσώπους του Τύπου έπειτα από κάθε του σημαντικό ματς είναι, πάντα, η ίδια. «Θα επιστρέψεις (στο Γουίμπλεντον) του χρόνου;», τον ρώτησαν πέρυσι μετά τον αποκλεισμό του, πάλι στον 2ο γύρο. «Θα εξαρτηθεί από το πώς θα νιώθω. Δεν είναι εύκολο να κρατώ το σώμα μου στη φυσική κατάσταση που απαιτείται, ώστε να είμαι ανταγωνιστικός σε τόσο υψηλό επίπεδο», είχε απαντήσει.

Τον περασμένο Ιανουάριο, μετά την ήττα του στον τρίτο γύρο του Αυστραλιανού Οπεν, οι δημοσιογράφοι επέμεναν να μάθουν αν και πότε σκοπεύει να αποσυρθεί από τα κορτ. «Ποτέ δεν μπορείς να γνωρίζεις πότε, ακριβώς, θα έρθει το τέλος», ήταν η απάντησή του. «Αυτή ήταν η τελευταία σου φορά στο Γουίμπλεντον;», τον ρώτησαν τώρα. «Δεν ξέρω», αποκρίθηκε. «Το κίνητρο είναι σπουδαίο πράγμα, και τέτοιες ήττες (όπως αυτή από τον Τσιτσιπά) δεν βοηθούν».

Ο αποκλεισμός του Μάρεϊ προκάλεσε μεγάλο ντόρο στο Νησί. Αναμενόμενο. Μιλάμε για τον πρώτο βρετανό τενίστα μετά τον Φρεντ Πέρι (1936) που κατέκτησε το τρόπαιο του Γουίμπλεντον: το 2013 και, ξανά, το 2016. Για τον πρώτο Βρετανό στα χρονικά του αθλήματος που κατόρθωσε να σκαρφαλώσει στο Νο1 της παγκόσµιας κατάταξης. Το All England Club, που διοργανώνει το τουρνουά, ένιωσε την ανάγκη να απολογηθεί για το γεγονός ότι το ματς του Μάρεϊ εναντίον του Τσιτσιπά άρχισε αργά το βράδυ της Πέμπτης, με αποτέλεσμα να διακοπεί (σύμφωνα με τους κανονισμούς δεν διεξάγονται αγώνες μετά τις 23:00) και να συνεχιστεί το απόγευμα της επόμενης μέρας. Η διακοπή τον βρήκε να προηγείται με 2-1 σετ, αλλά στο τέλος έχασε με 3-2.

Οι διοργανωτές παραδέχτηκαν ότι όρισαν αυτό το παιχνίδι τελευταίο στο πρόγραμμα της Πέμπτης, προκειμένου να μεταδοθεί τηλεοπτικά prime-time (στη Βρετανία). «Ο Αντι είναι πολύ δημοφιλής στη χώρα, και οφείλαμε να δώσουμε την ευκαιρία να απολαύσουν τον αγώνα του όσο το δυνατόν περισσότεροι τηλεθεατές», εξήγησε η εκτελεστική διευθυντής του All England Club, Σάλι Μπόλτον. Λίγο πριν από τη διακοπή το παρακολουθούσαν στο BBC1 πάνω από 5 εκατομμύρια άνθρωποι. Αλλωστε, δεν ήταν εύκολο να αρνηθούν αυτή τη διευκόλυνση στο BBC, το οποίο κάθε χρόνο καταβάλλει για τα τηλεοπτικά δικαιώματα του τουρνουά (περίπου) 70 εκατομμύρια ευρώ.

Το… μισό ματς, το βράδυ της Πέμπτης, διεξήχθη με κλειστή την οροφή του κεντρικού κορτ και προβολείς. Το άλλο μισό, την Παρασκευή το απόγευμα, κάτω από τον λονδρέζικο ουρανό. Ο Μάρεϊ τόνισε ότι η προσαρμογή του σε αυτή την αλλαγή συνθηκών, δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Το ίδιο δύσκολη ήταν και για τον Τσιτσιπά, θα μπορούσε να πει κάποιος. Ωστόσο, όσοι ασχολούνται φανατικά με το τένις, γνωρίζουν το ιδιαίτερο πρόβλημα συγκέντρωσης που αντιμετωπίζει ο σκωτσέζος πρωταθλητής.

Το 2013, στον τελικό του Αυστραλιανού Οπεν εναντίον του Νόβακ Τζόκοβιτς, ένα πούπουλο έπεσε από τον ουρανό στο οπτικό του πεδίο τη στιγμή που ήταν έτοιμος να σερβίρει. Εχασε δυο σερβίς στη σειρά και, λίγο αργότερα, τον αγώνα. Τρία χρόνια μετά ήταν έτοιμος να δώσει το τελειωτικό χτύπημα στον Κέι Νισικόρι, όταν ένας παράξενος ήχος, σαν γκονγκ, που ακούστηκε από τα μεγάφωνα του συστήματος αναγγελιών του γηπέδου, διέκοψε το μπρέικ-πόιντ. Ο Μάρεϊ έχασε τα επτά επόμενα γκέιμ, και το ματς. Προηγουμένως, στο ίδιο παιχνίδι, τον είχε αποσυντονίσει μια πεταλούδα, που κάθισε στο παπούτσι του.

Στις 13 Μαρτίου 1996, σε δημοτικό σχολείο του Στέρλινγκ, στη Σκωτία, ένας 43χρονος σκότωσε 16 παιδιά και έναν δάσκαλο, προτού βάλει τέλος στη ζωή του. Σε µία από τις αίθουσες είχε κρυφτεί τροµοκρατηµένος ο εννιάχρονος -τότε- Μάρεϊ. Αυτή η εφιαλτική εµπειρία, που σηµάδεψε τη ζωή του, ευθύνεται για την απώλεια συγκέντρωσης που ενίοτε παρουσιάζει, σύμφωνα με τους ειδικούς που προσπάθησαν να δώσουν λύση στο πρόβλημά του.

Στα 36 του (τα έκλεισε τον Μάιο) δεν είναι αυτός που ήταν όταν η ηλικία του είχε μπροστά το 2. Υπάρχουν, ακόμη και σήμερα, στιγμές που μπορείς να αντιληφθείς γιατί, κάποτε, κατάφερνε να «κοιτάζει στα μάτια» τους «Big-3», όμως τα… μαγικά του είναι σπάνια, πλέον. Δεν φταίει ο χρόνος. Ο Τζόκοβιτς είναι, επίσης, 36 ετών -μόλις μια εβδομάδα νεώτερος- και παίζει καλύτερα από ποτέ. Αλλά ο Τζόκοβιτς δεν έχει μεταλλικό ισχίο, ούτε έχει βρεθεί τόσες φορές κάτω από το χειρουργικό νυστέρι.

Ηταν Νο1 όταν οι πόνοι στον γοφό του άρχισαν να τον συντροφεύουν καθημερινά, μέρα – νύχτα. «Ο πόνος είναι αφόρητος. Με σκοτώνει το ότι δεν µπορώ να βγω εκεί έξω και να είµαι ανταγωνιστικός», εκμυστηρεύτηκε µε δάκρυα στα µάτια το 2019, όταν ανακοίνωσε πως σκέφτεται να αποχωρήσει από τα κορτ. Αλλά δεν το έκανε. Το σώμα του δεν επέτρεψε στο ταλέντο του να κερδίσει περισσότερα από τρία γκραν-σλαμ τρόπαια, 48 τίτλους ATP και δυο χρυσά Ολυμπιακά μετάλλια. Ωστόσο, έγραψε τη δική του ιστορία με έναν διαφορετικό, πιο προσωπικό τρόπο.

Οι λάτρεις των σπορ προτιμούν, συνήθως, να βλέπουν τους ήρωές τους άτρωτους, σαν σούπερμεν. Αλλά δεν είναι λίγοι όσοι υποκλίνονται στην αφοσίωση, την αυταπάρνηση του αθλητή, έστω κι αν αποτυγχάνει. Η πολυετής προσπάθεια του Μάρεϊ να επιστρέψει στο status που του αξίζει, είναι συγκινητική. Και κάθε χρόνο γίνεται όλο και πιο δύσκολη. Σωματικά, αλλά και ψυχικά. Επειδή και ο ίδιος γνωρίζει πως κάθε χαμένη του ευκαιρία μπορεί να είναι η τελευταία.

Ηταν, η ήττα από τον Τσιτσιπά, ο επίλογος του «Bravehart» Μάρεϊ; Είπε ότι θα το σκεφτεί. Οπως συνέβη πέρυσι, που η οικογένειά του τον ενθάρρυνε να συνεχίσει. Να τα παρατήσει, θα ήταν η πιο εύκολη απόφαση. Τον περιμένει μια υπέροχη ζωή χωρίς πόνους και αγωνίες, δίπλα στη σύζυγό του, Κιμ, και τα τέσσερα μικρά παιδιά τους, αλλά και μια τεράστια περιουσία να απολαύσει (σύμφωνα με τους Times, μόνον από έπαθλα έχει κερδίσει, συνολικά, 58 εκατ. ευρώ). Μέσα του, όμως, η φλόγα για το τένις ακόμη καίει. Οπως το 2006, που κέρδισε τον πρώτο του ATP τίτλο στο Σαν Χοσέ της Καλιφόρνιας. Χωρίς τον προπονητή του, αλλά με την Κιμ στο πλευρό του.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News