Τέτοιους επαίνους από τον δημοσιογραφικό πυλώνα του οικονομικού φιλελευθερισμού και της τετράγωνης αγγλοσαξονικής λογικής δεν είχε ποτέ πριν εισπράξει για τη συνέπεια της η Ελλάδα. «Μερικές φορές, οι Βρυξέλλες θυμίζουν το γραφείο του γυμνασιάρχη και οι αξιωματούχοι της Κομισιόν συμπεριφέρονται σε πρωθυπουργούς και προέδρους σαν να είναι σχολιαρόπαιδα. Αν οι Βρυξέλλες ήταν τάξη σε σχολείο, τότε η Ελλάδα έχει γίνει ο καλύτερος μαθητής της», γράφει ο Economist στην τακτική του στήλη Charlemagne (Καρλομάγνος) που ειδικεύεται στις ευρωπαϊκές υποθέσεις.

Και εξηγεί γιατί ο ενθουσιασμός των Ευρωπαίων με την κάποτε δακτυλοδεικτούμενη χώρα μας:

«Η Ελλάδα έχει δεχθεί τα εύσημα για τη διαχείριση της πανδημίας. Το σχέδιό της για την αξιοποίηση των 31 δισ. ευρώ, που της αναλογούν από τα 750 δισ. του ευρωπαϊκού Ταμείου Ανάκαμψης, έγινε δεκτό με ενθουσιασμό από τους αξιωματούχους της ΕΕ. Ελληνικές ιδέες, όπως το κοινό πιστοποιητικό Covid-19, που έριξε στο τραπέζι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, υιοθετούνται από την Ευρωπαϊκή Ενωση. 

»Μετά από μία δεκαετία «φροντιστηριακών μαθημάτων», στην οποία η Ελλάδα βρέθηκε με τρία μνημόνια και στα πρόθυρα της οικονομικής κατάρρευσης, η αλλαγή είναι μεγάλη. Ο ΣΥΡΙΖΑ, το αριστερό κόμμα που κυβέρνησε από το 2015 έως το 2019 ήταν ο αντάρτης της τάξης. Αντίθετα, η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, του μετριοπαθούς (σσ: smooth η ακριβής λέξη, δύσκολα αποδιδόμενη εδώ) κεντροδεξιού πρωθυπουργού από το 2019, είναι ο αγαπημένος μαθητής των καθηγητών των Βρυξελλών».

Ο Καρλομάγνος γίνεται στη συνέχεια πιο παραστατικός.

«Στον τεχνοκρατικό κόσμο της ΕΕ», γράφει, «ο κ. Μητσοτάκης ταιριάζει «γάντι». Πρώην σύμβουλος επιχειρήσεων, μιλά αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά και… Νταβός, μία διάλεκτο, που χρησιμοποιούν μεσήλικες άντρες που φορούν μπότες για τα χιόνια στις διασκέψεις στα φόρουμ των Αλπεων.

»Ο έλληνας πρωθυπουργός φορά σωστά και τη σχολική του ποδιά. Η Νέα Δημοκρατία εξελέγη το 2019 με σχέδιο να επιδιορθώσει και να ξαναβάλει στη θέση τους τα κομμάτια της Ελλάδας. Στην ουσία, αποστολή της ήταν να κάνει την πολιτική της Ελλάδας «βαρετή», και να μετατρέψουν τη χώρα σε ένα «κανονικό» κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης».

Σύμφωνα με τον Economist, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ είδε τον εαυτό της ως την αρχή της ιστορίας. Η ηγεσία της ΝΔ, θεωρεί ότι δουλειά της είναι να σημάνει το τέλος μίας σκοτεινής εποχής. «Μέχρι στιγμής, έχει επιτυχίες», σχολιάζει. «Μετά από μία δεκαετία μνημονίων, στη διάρκεια της οποίας, κινδύνεψε σοβαρά να αποβληθεί από την τάξη –την Ευρωζώνη– η Ελλάδα είχε βάλει σε μία σειρά την οικονομία της, πολύ πριν χτυπήσει η πανδημία. Στην κυβέρνηση, κινούν τα νήματα απόφοιτοι μεγάλων αμερικανικών πανεπιστημίων. Το σχέδιο που κατέθεσαν για το Ταμείο Ανάκαμψης έτυχε ενθουσιώδους υποδοχής, καθώς οι Ελληνες, μετά από χρόνια σφυροκοπήματος από τους τεχνοκράτες των Βρυξελλών, γνωρίζουν πια πώς να κάνουν ευτυχισμένους τους βαθμολογητές τους. Κι ενώ χώρες όπως η Φινλανδία, αγκομάχησαν να το περάσουν από το δικό τους κοινοβούλιο, η ελληνική κυβέρνηση τα κατάφερε στο πι και φι. Ο καθηγητής πλέον ανησυχεί για άλλους μαθητές, όχι για τους Ελληνες».

Οι πολύ άσχημες συνθήκες διαβίωσης για τους πρόσφυγες και μετανάστες στα ελληνικά νησιά θα έπρεπε να είναι ένας «λεκές» στον φάκελο της ελληνικής κυβέρνησης, γράφει ο Economist, όπως και το πλήθος καταγγελιών για τα λεγόμενα «pushback», την παράνομη -και βίαιη μερικές φορές- επιστροφή των αιτούντων άσυλο στην Τουρκία από το Λιμενικό ή άλλες ελληνικές δυνάμεις ασφαλείας.

Αλλά οι Βρυξέλλες φαίνονται ικανοποιημένες. Στο μυαλό των ευρωπαίων πολιτικών, οι κανόνες για τα «pushback» έχουν σχεδιαστεί για να μην σκοτωθούν οι πρόσφυγες από συνοριοφύλακες, όχι για να μην γυρίζουν πίσω βάρκες που ξεχειλίζουν από κόσμο. Με την ίδια απάνθρωπη λογική, οι κάκιστες συνθήκες στους προσφυγικούς καταυλισμούς στα ελληνικά νησιά, αποτρέπουν άλλους πρόσφυγες από το να επιχειρήσουν το επικίνδυνο ταξίδι.

Η ΕΕ είχε πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα με τον τρόπο που χειρίστηκε το Προσφυγικό ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος τους άφηνε όλους να έρθουν στην Ελλάδα, από ό,τι με την τακτική της απώθησης που ακολουθεί η σημερινή κυβέρνηση.

Πέρυσι, συνεχίζει ο Economist, ένας νεαρός πρόσφυγας σκοτώθηκε στη μεθόριο, καθώς ορδές ανθρώπων προσπαθούσαν να περάσουν τα σύνορα (του Εβρου). Η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν χαρακτήρισε την Ελλάδα ως την ασπίδα της Ευρώπης. «Η ΕΕ μπορεί να παινεύεται ότι θεμέλιό της είναι το κράτος δικαίου, αλλά καμιά φορά ανέχεται παραβιάσεις του όταν την βοηθούν», γράφει ο Καρλομάγνος. Οι προσφυγικές ροές σταμάτησαν. Πέρα από αυτό, οι ευρωπαίοι ηγέτες δεν ρωτούν πολλά-πολλά.

Το τι συμβαίνει έξω από την αυλή του σχολείου δεν απασχολεί την ΕΕ. Εκεί που η Ελλάδα δεν τα πάει καλά, είναι σε τομείς με τους οποίους οι Βρυξέλλες δεν ασχολούνται. Μέσα στην Ελλάδα, ακτιβιστές και ΜΚΟ καταγγέλλουν μεγάλη αύξηση της αστυνομικής βίας μετά την άνοδο της ΝΔ στην εξουσία. Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις έχωναν τη μύτη τους με χαρά στις εγχώριες υποθέσεις την εποχή των μνημονίων. Υπό κανονικές συνθήκες όμως, θα κάνουν τα πάντα για να αποφύγουν την κριτική στις εσωτερικές υποθέσεις άλλων κρατών-μελών.

Το ίδιο συμβαίνει, συνεχίζει ο Economist, και με οποιαδήποτε προσπάθεια να μπει ένα τέλος στον νεποτισμό που τόσο έχει ταλαιπωρήσει την Ελλάδα. Ο ΣΥΡΙΖΑ υποσχέθηκε να το κάνει, αλλά απέτυχε. Ο κ. Μητσοτάκης επίσης λέει ότι το έχει βάλει στόχο, όμως είναι δύσκολο να πάρει κάποιος στα σοβαρά τις προθέσεις του γιου ενός πρώην πρωθυπουργού, του αδελφού της πρώην υπουργού Εξωτερικών και του θείου του σημερινού δημάρχου της Αθήνας. «Δύσκολο να ηγηθείς της σταυροφορίας, όταν η μεγαλύτερη απόδειξη της προόδου σε αυτό το ζήτημα, θα ήταν να μην ηγείσαι καθόλου».

Και αφού σχολιάζει την κακή κατάταξη της χώρας στα θέματα ελευθερίας του Τύπου, όπως τουλάχιστον την εμφανίζει η οργάνωση Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα, (σσ: με μια δόση αυθαιρεσίας, σύμφωνα με τη γνώμη του Protagon), ο Καρλομάγνος καταλήγει:

«Οσο η Ελλάδα παίρνει καλούς βαθμούς στα μαθήματα που ενδιαφέρουν τις Βρυξέλλες, κανείς δεν ενοχλείται. Μία κυβέρνηση, που ακολουθεί «τη γραμμή», κάνει τις μεταρρυθμίσεις που πρέπει χωρίς να γκρινιάζει και κάνει τη βρώμικη δουλειά της ΕΕ στο Προσφυγικό, θα είναι πάντα καλοδεχούμενη. Τα ελαττώματά της μπορούν να αγνοηθούν. Παρά τη διαφήμιση για τις αξίες της, η ΕΕ είναι πολιτική οντότητα, όχι ηθική. Δεν κάνει κριτική σε αυτούς που ακολουθούν τους κανόνες της. Οσες κυβερνήσεις προσπαθούν να της πάνε κόντρα, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, κινδυνεύουν από τον οδοστρωτήρα των Βρυξελλών. Οσοι την αποδέχονται, όπως η ΝΔ, μπορούν να συνεχίσουν τη δουλειά τους χωρίς ενόχληση. «Αν ο μαθητής παραδίδει στην ώρα του την εργασία, κανείς δεν νοιάζεται για τα υπόλοιπα».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News