Προς το παρόν πρόκειται απλά περί μιας πρότασης. Αλλά ημέρα με την ημέρα θεωρείται ολοένα και πιο πιθανό να προταθεί και επίσημα ως υποψήφια για το Νομπέλ Ειρήνης η Καρόλα Ρακέτε, η γερμανίδα πλοίαρχος του «Sea Watch-3», η οποία, αψηφώντας τις απειλές του αντιπροέδρου της ιταλικής κυβέρνησης και υπουργού Εσωτερικών της χώρας Ματέο Σαλβίνι: κατέπλευσε την 29η Ιουνίου στο λιμάνι της Λαμπεντούζα και αποβίβασε στο ακριτικό νησί της Ιταλίας σαράντα δύο πρόσφυγες και μετανάστες τους οποίους είχε περισυλλέξει από τα νερά της Μεσογείου πριν από 17 ημέρες αφού είχαν φτάσει στα όρια των αντοχών τους, με κάποιους από αυτούς να σκέφτονται ακόμα και την αυτοκτονία.

Ενας από τους τελευταίους που θέλησε να επισημάνει ότι πρέπει οπωσδήποτε να αναγνωρισθεί η ηθική αξία αυτής της «πράξης ανυπακοής» στην οποία προέβη η 31χρονη Ρακέτε με στόχο τη διάσωση ανθρώπινων ζωών, είναι ο Μάριο Βάργκας Λιόσα.

Ο περουβιανός συγγραφέας, ο οποίος το 2010 τιμήθηκε για το σύνολο του έργου του με το Νομπέλ Λογοτεχνίας, υπογράμμισε σε κείμενό του, που δημοσιεύτηκε την περασμένη Κυριακή στην ισπανική El Pais, πως «η νεαρή γερμανίδα παραβίασε έναν ανόητο και απάνθρωπο νόμο, σύμφωνα με τις καλύτερες παραδόσεις της δημοκρατικής και φιλελεύθερης Δύσης, οι οποίες βρίσκονται στους αντίποδες όλων όσα πρεσβεύουν η Λέγκα και ο ηγέτης της Ματέο Σαλβίνι: όχι τον σεβασμό της νομιμότητας αλλά μια φατριαστική καρικατούρα του κράτους δικαίου».

Επικαλούμενος τα λόγια του ιδρυτή της ισπανικής ΜΚΟ Open Arms ο οποίος εξήγησε στον ιταλό υπουργό Εσωτερικών πως «από τη φυλακή μπορείς να βγεις, από τον βυθό της θάλασσας δεν μπορείς», ο Λιόσα υποστηρίζει: «Οταν οι νόμοι, όπως αυτοί στους οποίους αναφέρθηκε ο Σαλβίνι, είναι παράλογοι και απάνθρωποι, αποτελεί ηθικό καθήκον η μη τήρησή τους» και η Καρόλα Ρακέτε το έπραξε στο ακέραιο, μην διστάζοντας να εναντιωθεί στον ακροδεξιό ιταλό πολιτικό»

Ο κίνδυνος για την Ευρώπη

Οι ολοένα αυξανόμενες προκαταλήψεις κατά των προσφύγων και των μεταναστών που κυριαρχούν στην Ευρώπη, εντείνουν τον «επικίνδυνο ρατσισμό» πάνω στη βάση του οποίου αναβιώνει ο εθνικισμός, καταλήγοντας, πλέον, να αποτελεί την πιο σοβαρή απειλή για «την οικοδόμηση μιας Ευρωπαϊκής Ενωσης που θα μπορεί αύριο να ανταγωνιστεί επί ίσοις όροις τους δύο παγκόσμιους κολοσσούς, τις ΗΠΑ και την Κίνα», υποστηρίζει ο Λιόσα.

Στην περίπτωση που επικρατήσει ο νεοφασισμός του Σαλβίνι, «θα σημειωθούν Brexit παντού στη Γηραιά Ηπειρο» και το μέλλον θα είναι ζοφερό για τα κράτη της, τα οποία, καταλήγοντας να είναι απομονωμένα και διχασμένα και εχθρικά το ένα προς το άλλο, δεν θα μπορούν να αντισταθούν «στη θανατηφόρα αγκαλιά της ρωσικής αρκούδας».

Οσον αφορά τους πρόσφυγες και τους μετανάστες οι Ευρωπαίοι πρέπει να ξεπεράσουν τους όποιους (φανταστικούς και υπερβολικούς κατά κύριο λόγο) φόβους τους και τις όποιες προκαταλήψεις τους και να συνειδητοποιήσουν πως τους χρειάζονται ώστε να μπορέσουν να διατηρήσουν το υψηλό βιοτικό επίπεδό τους, δεδομένου ότι χρόνο με το χρόνο ολοένα και λιγότεροι άνθρωποι καλούνται να συντηρούν στρατιές συνταξιούχων που πληθαίνουν διαρκώς.

Καλώς ή κακώς, αυτό το κενό θα το καλύψουν οι πρόσφυγες και οι μετανάστες, σημειώνει ο Λιόσα, οπότε το καλύτερο που έχουν να κάνουν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις είναι να τους ενσωματώσουν, αντί να τους διώκουν, με τρόπο που θα είναι ωφέλιμος και για «εκείνους τους χιλιάδες δυστυχισμένους ανθρώπους που αναγκάζονται σε φυγή» και για τις χώρες που θα τους υποδεχτούν.

Οι Ευρωπαίοι δεν πρέπει επίσης να ξεχνούν πως «η νεο-αποικιοκρατία κατέστρεψε τον Τρίτο Κόσμο και συνέβαλε στο να παραμείνει υπανάπτυκτος», οπότε η αρωγή αυτών των ανθρώπων, που «προτιμούν να πνιγούν στη Μεσόγειο» παρά να παραμείνουν στις χώρες τους όπου δεν υπάρχει καμιά ελπίδα αλλαγής, αποτελεί υποχρέωσή τους.

Αυτό που πρέπει να κάνουν οι Ευρωπαίοι είναι να αλλάξουν τη νοοτροπία τους, να ανοίξουν τα σύνορά τους και να διαχειριστούν τις προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές με τρόπο που δεν θα τροφοδοτεί τον ρατσισμό και τον εθνικισμό αλλά θα ευνοεί όλους τους εμπλεκόμενους.

Οσον αφορά τον εθνικολαϊκισμό, «πρέπει να αντιμετωπίσουμε τους Ματέο Σαλβίνι των καιρών μας με την πεποίθηση ότι δεν είναι τίποτα άλλο παρά η επέκταση μιας σκοταδιστικής παράδοσης που κατέκλυσε την ιστορία της Δύσης με πτώματα και αίμα και οι θιασώτες της οποίας υπήρξαν ο χειρότερος εχθρός του πολιτισμού της ελευθερίας, των ανθρώπινων δικαιωμάτων και της δημοκρατίας, αξιών που δεν θα μπορούσαν να αναπτυχθούν και να διαδοθούν ανά τον κόσμο εάν είχαν επικρατήσει οι Τορκεμάδα, οι Χίτλερ και οι Μουσολίνι», τονίζει.

Και επειδή η Καρόλα Ρακέτε επέλεξε να εναντιωθεί στον Ματέο Σαλβίνι έχοντας όλα τα παραπάνω κατά νου, ο Μάριο Βάργκας Λιόσα εμφανίζεται σίγουρος πως «δεν θα είμαι ο μοναδικός που θα ταχθεί, όταν έρθει η στιγμή, υπέρ της απονομής του Νομπέλ Ειρήνης σε αυτήν τη νεαρή καπετάνισσα».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News